فشاریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - ']] ↵<references />' به ']]')
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''فشاریه‏''' از جمله فرق کلامی [[اسلام|اسلامی]] است.  
'''فشاریه‏''' از جمله فرق کلامی [[اسلام|اسلامی]] است.  


==عقاید==
== عقاید ==
آنها معتقدند که [[دنیا]] و اموال آن مشترک بین اولاد [[آدم]] است و هر مردی دو برابر یک زن می‌برد، زیرا پدر و مادر همه [[حضرت آدم|آدم]] و [[حوا]] هستند و مردان و زنان برادر و خواهر یکدیگرند. مال دنیا به حساب میراث مشترک است، مردان دو سهم و زنان یک سهم دارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى بى‏نام مربوط به قرن ششم به تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، طبع تهران، 1341.ص 26.</ref> <ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 102.
آنها معتقدند که [[دنیا]] و اموال آن مشترک بین اولاد [[آدم]] است و هر مردی دو برابر یک زن می‌برد، زیرا پدر و مادر همه [[حضرت آدم|آدم]] و [[حوا]] هستند و مردان و زنان برادر و خواهر یکدیگرند. مال دنیا به حساب میراث مشترک است، مردان دو سهم و زنان یک سهم دارند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351</ref> <ref>هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى بى‏نام مربوط به قرن ششم به تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، طبع تهران، 1341.ص 26.</ref> <ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 102.
</ref>
</ref>
خط ۸: خط ۸:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: فرق و مذاهب]]
[[رده:فرق و مذاهب]]

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۴۳

فشاریه‏ از جمله فرق کلامی اسلامی است.

عقاید

آنها معتقدند که دنیا و اموال آن مشترک بین اولاد آدم است و هر مردی دو برابر یک زن می‌برد، زیرا پدر و مادر همه آدم و حوا هستند و مردان و زنان برادر و خواهر یکدیگرند. مال دنیا به حساب میراث مشترک است، مردان دو سهم و زنان یک سهم دارند. [۱] [۲] [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 351
  2. هفتاد و سه ملت یا اعتقادات مذاهب، کتابى بى‏نام مربوط به قرن ششم به تصحیح دکتر محمد جواد مشکور، طبع تهران، 1341.ص 26.
  3. دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، دو جلدی، تهران، ج 2، ص 102.