عوضیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عوضیه‏''' معتقدند که جایز نیست کسی مستحق ورود به [[بهشت]] باشد جز آن که طاعتی را همراه با تحمل رنج و سختی انجام داده باشد.آنها بر این باورند، کودکی که هنگام تولد از دنیا برود، به دلیل سختی مرگ وارد بهشت می‌شود. می‌گویند که بهشت و [[دوزخ]] روز [[رستاخیز]] آفریده می‌شوند. عوضیه منکر [[شفاعت]] و میزان‌اند چون معتقدند که اعمال بندگان بر [[خداوند]] معلوم است و چیزی نزدش پنهان نیست تا محتاج میزان و سنجش باشد. علاوه از دیدگاه ایشان، شفاعت نیز جایز نیست، چون شفاعت به معنای تغییر و دخالت در تقدیر الهی است<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 340 همراه با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله، الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة، تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا، سال 1961 میلادی، ص 51- 52.
'''عوضیه‏''' معتقدند که انسان‌ها مستحق ورود به [[بهشت]] نمی‌باشند جز آن که طاعتی را همراه با تحمل رنج و سختی انجام داده باشند.آنها بر این باورند، کودکی که هنگام تولد از دنیا برود، به دلیل سختی مرگ وارد بهشت می‌شود. می‌گویند که بهشت و [[دوزخ]] روز [[رستاخیز]] آفریده می‌شوند. عوضیه منکر [[شفاعت]] و میزان‌اند چون معتقدند که اعمال بندگان بر [[خداوند]] معلوم است و چیزی نزدش پنهان نیست تا محتاج میزان و سنجش باشد. علاوه از دیدگاه ایشان، شفاعت نیز جایز نیست، چون شفاعت به معنای تغییر و دخالت در تقدیر الهی است<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 340 همراه با ویرایش و اصلاح جملات.</ref>،<ref>عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا؛ سال 1961 میلادی؛ ص 51 - 52.</ref>.
</ref>.


== پانویس ==  
== پانویس ==  

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۰

عوضیه‏ معتقدند که انسان‌ها مستحق ورود به بهشت نمی‌باشند جز آن که طاعتی را همراه با تحمل رنج و سختی انجام داده باشند.آنها بر این باورند، کودکی که هنگام تولد از دنیا برود، به دلیل سختی مرگ وارد بهشت می‌شود. می‌گویند که بهشت و دوزخ روز رستاخیز آفریده می‌شوند. عوضیه منکر شفاعت و میزان‌اند چون معتقدند که اعمال بندگان بر خداوند معلوم است و چیزی نزدش پنهان نیست تا محتاج میزان و سنجش باشد. علاوه از دیدگاه ایشان، شفاعت نیز جایز نیست، چون شفاعت به معنای تغییر و دخالت در تقدیر الهی است[۱]،[۲].

پانویس

  1. مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد، نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم، ص 340 همراه با ویرایش و اصلاح جملات.
  2. عراقی ابو محمد عثمان بن عبدالله؛ الفرق المفترقة بین اهل الزیغ و الزندقة؛ تحقیق یشار قوتلو آى، آنکارا؛ سال 1961 میلادی؛ ص 51 - 52.