علوی المنفرمی
علوی بن محمد مولی الدویله (1166 - 1260 ه.ق) مبلّغ اسلامی، رهبر معنوی و مبارز علیه استعمار بریتانیا در هند بود . او از افراد سرشناس اسلامی در کرالا به شمار می آید ؛ زیرا در امر تبلیغ اسلام در میان مردم مالابار تلاش فراوانی داشته است . وی به دلیل سکونت در قصبه منفرم و مرگش در آنجا به «علوی المنفرمی» شهرت داشت. یکی از فرزندان او شاهزاده فضل پاشا، فرماندار منطقه ظفار است .
نسب
علوی بن محمد بن سهل بن محمد بن أحمد بن سلیمان بن عمر بن محمد بن سهل بن عبد الرحمن مولى خیلة بن عبد الله بن علوی بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، و علی علیه السلام، همسر فاطمه، دختر محمد صلی الله علیه و آله است .
وی سی و یکمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
در بیست و سوم ذو الحجه سال 1166 هجری قمری، در شهرستان تریم از حضرموت متولد شد . مادرش فاطمه دختر محمد الجفری بود. پدر و مادرش در جوانی از دنیا رفتند و عمه اش او را تربیت کرد و سرپرستی کرد و سپس علوم دینی و زبان عربی را آموخت و قرآن کریم را حفظ کرد .
مهاجرت به ملابار
دایی او سید شیخ بن محمد الجفری در سال 1159 هجری قمری به منطقه مالابار کرالا در جنوب هند مهاجرت کرده بود و سپس دایی دیگرش آقای حسن بن محمد الجفری در سال 1168 هجری قمری به آنجا وارد شد[۱]. سید علوی نیز خواست که به میلیبار سفر کند و نزد دایی هایش برود و در آنجا به تبلیغ دین بپردازد. در سن هفده سالگی تریم را ترک کرد و به سمت مالابار رفت و در ماه مبارک رمضان در سال 1183 هجری قمری به کالیکوت رسید و در آنجا نزد دایی اش شیخ الجفری ماند و با دختر عمویش حسن الجفری ازدواج کرد. سپس از کالیکوت به شهر منفرم که خانواده دایی اش حسن در آن اقامت داشت، رفت و در آنجا اقامت گزید.
مقاومت در برابر استعمار
علیرغم عدم وجود حکومت اسلامی در کرالا مسلمانان آن دیار از زمان گسترش اسلام تا زمانی که اروپایی ها به این کشور وارد شدند ، به رهبری علما در آرامش و امنیت زندگی می‌کردند و به دین خود پایبند بوده‌اند و امور دینی خود را نیز اجرا می کردند. پس از ورود پرتغالی ها به کرالا در سال 903 ق / 1498 م شرایط زندگی تغییر کرد. دانشمندانی مانند شیخ زین الدین مخدوم، قاضی محمد کلیکوتی و دیگران خواهان جهاد علیه استعمار غرب بودند. سپس انگلیسی ها آمدند و استعمار خود را تا قرن هجدهم و نوزدهم پس از میلاد ادامه دادند. در آن زمان سید علوی و پسرش فضل علیه استعمار انگلیس به مقاومت پرداختند و فتواهای متعددی علیه انگلیس و استعمار آنها صادر کردند . او در خطبه ها و فتواها و نشریات خود مردم را به مبارزه و مقاومت در برابر انگلیسی ها فرا می خواند. کتاب «شمشیر کور» او در خط مقدم این مقاومت ادبی در برابر استعمار بریتانیا در کرالا قرار داد.
تالیفات
کتاب «السيف البتار لمن يوالي الكفار ويتخذونهم من دون الله ورسوله والمؤمنين أنصار» مجموعه‌ای از فتاوای او در پاسخ به هشت سؤال مختلف است که او و دوستانش برای آماده سازی مسلمانان و تحریک آنان به جهاد و مقاومت در برابر انگلیسی ها آن را به مساجد ارسال می‌کردند. این کتاب شامل اقوالی درباره موضع مسلمان نسبت به کافری که با نیات استعماری وارد کشور مسلمان می شود و می خواهد کنترل مسلمانان و تسلط بر انها را به دست گیرد.
وفات
وی در شب یکشنبه هفتم محرم الحرام سال 1260 هجری قمری در نود و چهار سالگی درگذشت و در بارگاه دایی اش سید حسن الجفری در منفرم منطقه ملابریم به خاک سپرده شد و گنبد بلندی بر روی آن ساخته شد. امروزه زیارتگاه او یکی از معروف ترین زیارتگاه های مذهبی کرالا است [۲].
منبع
ی.ك., مجیب. مقاومة كُتّاب كیرالا باللغة العربیة ضد الاستعمار الغربی (PDF). نیودلهی، الهند: الجامعة الملیة الإسلامیة. صفحة 159. مؤرشف من الأصل (PDF) فی 27 دیسمبر 2016.