عسکریه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''عسکریه‏''' فرقه ‏اى از شیعیان «[[امامیه]]» بودند و می‌گفتند که  [[امام حسن عسکرى (ع)]] [[مهدى قائم(عج)]] است و در غیبت به سر می برد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333</ref> ف<ref>خر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام على سامى النشار، قاهره ، ص 50.</ref>
'''عسکریه‏''' فرقه ‏اى از شیعیان «[[امامیه]]» بودند و می‌گفتند که  [[امام حسن عسکرى (ع)]] [[مهدى قائم(عج)]] است و در غیبت به سر می برد. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333</ref> <ref>فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام على سامى النشار، قاهره ، ص 50.</ref>
[[شیخ صدوق]] از  آنان به عنوان [[واقفیه]] نام برده و نوشته است: واقفیه مدعی بودند که امام حسن عسکری (ع) غیبت اختیار کرده است.
[[شیخ صدوق]] از  آنان به عنوان [[واقفیه]] نام برده و نوشته است: واقفیه مدعی بودند که امام حسن عسکری (ع) غیبت اختیار کرده است.
آن ها اصل غیبت را صحیح می دانستند، اما در مصداق قایم دچار اشتباه شده  گمان می‌کردند که آن حضرت [[قائم آل محمد(ص)]] است؛ که البته این ادعا با وفات حضرت این ادعا باطل شد. <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 40</ref>
آن ها اصل غیبت را صحیح می دانستند، اما در مصداق قایم دچار اشتباه شده  گمان می‌کردند که آن حضرت [[قائم آل محمد(ص)]] است؛ که البته این ادعا با وفات حضرت این ادعا باطل شد. <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 40</ref>

نسخهٔ ‏۱۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۲

عسکریه‏ فرقه ‏اى از شیعیان «امامیه» بودند و می‌گفتند که امام حسن عسکرى (ع) مهدى قائم(عج) است و در غیبت به سر می برد. [۱] [۲] شیخ صدوق از آنان به عنوان واقفیه نام برده و نوشته است: واقفیه مدعی بودند که امام حسن عسکری (ع) غیبت اختیار کرده است. آن ها اصل غیبت را صحیح می دانستند، اما در مصداق قایم دچار اشتباه شده گمان می‌کردند که آن حضرت قائم آل محمد(ص) است؛ که البته این ادعا با وفات حضرت این ادعا باطل شد. [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 333
  2. فخر رازی، اعتقادات فرق المسلمین و المشرکین، به اهتمام على سامى النشار، قاهره ، ص 50.
  3. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 40