عبدالله رازی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' می گ' به ' می‌گ')
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">
<div class="wikiInfo">[[پرونده:تصوف و عرفان.jpg|بندانگشتی|]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام  
!أَبُو مُحَمَّد عبد الله بن مُحَمَّد بن عبد الله بن عبد الرَّحْمَن الرَّازِيّ الشعراني الحيري
!أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری
|-
|-
|نام‎های دیگر
|القاب و سایر نام‌ها
|عبد الله الرَّازِيّ
|عبدالله الرَّازِیّ
|-
|زاده
|نیشابور
|-
|-
|درگذشت
|درگذشت
|353ق
|353هجری
|-
|استادان
|جنید بغدادی، ابوعثمان الحیری
|-
|دین و مذهب
|اسلام، تسنن
|-
|}
|}
</div>
</div>


'''عبد الله الرَّازِيّ''' او أَبُو مُحَمَّد عبد الله بن مُحَمَّد بن عبد الله بن عبد الرَّحْمَن الرَّازِيّ الشعراني الحيري یکی از علمای بنام [[اهل سنت]] و اهل [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص337-339، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>. ذهبی او را عارف بزرگ طائف نام می برد<ref>سير أعلام النبلاء، الذهبي، ج16، ص65-66</ref>.از بزرگان نیشابور در زمان خود،او یکسری ریاضتهایی داشت که همه از انجام آنها ناتوان بودند.»او از علمای تصوف بود و احادیث نبوی بسیار نوشته و نقل کرده و ثقه بود.
'''عبدالله الرَّازِیّ''' او أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری یکی از علمای بنام [[اهل سنت]] و اهل [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص337-339، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.  


=زندگی=
=زندگی=


اصالتش از شهر [[ری]] (شهری تاریخی در نزدیکی [[تهران]] در [[ایران]]) و زادگاهش نیشابور است.
اصالتش از شهر [[ری]] (شهری تاریخی در نزدیکی [[تهران]] در [[ایران]]) و زادگاهش نیشابور است.
وی با [[جنید بغدادی|جنید]]، ابوعثمان، محمد بن الفضل، رويماً ،سمنون ،يوسف بن الْحسن ،أَبا عَليّ الْجوزجَاني ،مُحَمّد بن حَامِد و سایر شیوخ همراه بود.
وی با [[جنید بغدادی|جنید]]، ابوعثمان، محمد بن الفضل، رویماً ،سمنون، یوسف بن الْحسن، أَبا عَلیّ الْجوزجَانی، مُحَمّد بن حَامِد و سایر شیوخ همراه بود.
او از اصحاب بزرگ ابوعثمان است و ابوعثمان او را گرامی می داشت و به او احترام می گذاشت و جایگاه او را می شناخت. وی در سال 353 هجری قمری درگذشت.
او از اصحاب بزرگ ابوعثمان است و ابوعثمان او را گرامی می‌داشت و به او احترام می‌گذاشت و جایگاه او را می‎شناخت. وی در سال 353 هجری قمری درگذشت.


=گفتار=
=گفتار=
خط ۲۴: خط ۳۴:
همه مدعی معرفت هستند اما معرفت واقعی خاص انبیا و اولیای خاص است.
همه مدعی معرفت هستند اما معرفت واقعی خاص انبیا و اولیای خاص است.


هر که بخواهد جایگاه خود و تعقیب حق یا تخطی از آن را در خود بداند پس به كسانى كه با او مخالفت مى‏ كنند، بنگرد اگر تغييرى نكرد، بداند كه روحش از حق پيروى مى‏ كند.
هر که بخواهد جایگاه خود و تعقیب حق یا تخطی از آن را در خود بداند پس به کسانى که با او مخالفت مى‌کنند، بنگرد اگر تغییرى نکرد، بداند که روحش از حق پیروى مى‌کند.
=در کلام ذهبی=
ذهبی او را عارف بزرگ طائف نام می‌برد<ref>سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص65-66</ref>.از بزرگان نیشابور در زمان خود، او یکسری ریاضتهایی داشت که همه از انجام آنها ناتوان بودند.» او از علمای تصوف بود و احادیث نبوی بسیار نوشته و نقل کرده و ثقه بود.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس}}


[[رده: تصوف]]
[[رده:تصوف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۸

تصوف و عرفان.jpg
نام أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری
القاب و سایر نام‌ها عبدالله الرَّازِیّ
زاده نیشابور
درگذشت 353هجری
استادان جنید بغدادی، ابوعثمان الحیری
دین و مذهب اسلام، تسنن

عبدالله الرَّازِیّ او أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری یکی از علمای بنام اهل سنت و اهل تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].

زندگی

اصالتش از شهر ری (شهری تاریخی در نزدیکی تهران در ایران) و زادگاهش نیشابور است. وی با جنید، ابوعثمان، محمد بن الفضل، رویماً ،سمنون، یوسف بن الْحسن، أَبا عَلیّ الْجوزجَانی، مُحَمّد بن حَامِد و سایر شیوخ همراه بود. او از اصحاب بزرگ ابوعثمان است و ابوعثمان او را گرامی می‌داشت و به او احترام می‌گذاشت و جایگاه او را می‎شناخت. وی در سال 353 هجری قمری درگذشت.

گفتار

همه مدعی معرفت هستند اما معرفت واقعی خاص انبیا و اولیای خاص است.

هر که بخواهد جایگاه خود و تعقیب حق یا تخطی از آن را در خود بداند پس به کسانى که با او مخالفت مى‌کنند، بنگرد اگر تغییرى نکرد، بداند که روحش از حق پیروى مى‌کند.

در کلام ذهبی

ذهبی او را عارف بزرگ طائف نام می‌برد[۲].از بزرگان نیشابور در زمان خود، او یکسری ریاضتهایی داشت که همه از انجام آنها ناتوان بودند.» او از علمای تصوف بود و احادیث نبوی بسیار نوشته و نقل کرده و ثقه بود.

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص337-339، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص65-66