عبدالله بن محسن العطاس
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۱۲:۳۷، ۲۷ دسامبر ۲۰۲۱؛
عبدالله بن محسن العطاس (1265 - 1351 ه.ق) شیخ و راهنمای مذهبی حضرموت بود . او به هند شرقی هجرت کرد و با اهتمام فراوان نسبت به پیشینیان و پیروی از راه آنان و قدم برداشتن در رکاب آنان، به هدایت گمشدگان و دعوت به سوی پروردگار جهانیان پرداخت. او شخصیتی است که توسط همه محافل عمومی و خصوصی در جاوه شناخته شده است و شاگردانش از علمای بزرگ و شناخته شده در مناطق خود تبدیل شده اند.
نسب
عبد الله بن محسن بن محمد بن عبد الله بن محمد بن محسن بن حسین بن عمر بن عبد الرحمن العطاس بن عقیل بن سالم بن عبد الله بن عبد الرحمن بن عبد الله بن عبد الرحمن السقاف بن محمد مولى الدویلة بن علی بن علوی الغیور بن الفقیه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علی خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبید الله بن أحمد المهاجر بن عیسى بن محمد النقیب بن علی العریضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زین العابدین بن الحسین بن امام علی بن أبی طالب، و امام علی، همسر فاطمه، دختر محمد، صلی الله علیه و آله است .
وی سی و چهارمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
او در کشور متولد شد حورا، یکی از روستاهای آل KASR در وادی العین در حضرموت، در روز سه شنبه 23 از Jumada آل الاولی در سال 1265 هجری قمری است. او تحت تربیت پدر و سرپرستی پدر و مادرش بزرگ شد و قرآن را با تلاشی همراه با موفقیت در شنا استاد عمر بن فرج بن خواند. پدرش پس از ختم قرآن، به دیدار عده‌ای از بزرگان رفت که علوم اسلام و ایمان را از آنان آموخت. سپس به عنوان بازدیدکننده به شهر طارم رفت و از مردم آن بهره گرفت و به بیشتر نواحی حضرمی سفر کرد تا از استادان علوی و دیگر شیوخ و صوفیه دیدن کند.
اساتید
اوصاحبه پدرش را با او عمداً و دوان طیوا به دست ائمه و شیوخ بالغ کرد و به مثابه طالب علم به صحنة دوان و حرید پیوسته شد و آنان را گرفت:
ابوبکر بن عبدالله العطاس صالح بن عبدالله العطاس عبدالله بن علوی العیدروس احمد بن محمد المحضر احمد بن محمد الحبشی احمد بن عبدالله البر احمد بن محمد بن حمزه العطاس محمد بن عبدالله باسودان
شاگردان
از جمله کسانی که به شاگردی او پیوستند:
عبدالله بن طاهر بن عبدالله الحداد محمد بن طاهر بن عمر الحداد علوی بن محمد بن طاهر الحداد محمد بن احمد المحضر علی بن عبدالرحمن الحبشی احمد بن محسن الحضر علوى بن ثقاف السقاف علی بن عبدالقادر العیدروس علوی بن طاهر الحداد طاهر بن علی الجفری عبدالله بن ابی بکر الحبشی حسن بن محمد برجا
مهاجرت
در سال 1282 هجری قمری حج اسلام و دیگری در سال 1283 هجری قمری به جا آورد و پس از زیارت دوم به سمت جاوه در جنوب شرقی آسیا رهسپار شد و اقامتگاهش در شهر بطاوی جاکارتا کنونی بود. چند سالی در آنجا اقامت گزید و در این مدت به شاگرد آقای احمد بن محمد بن حمزه العطاس رفت. او به قصد قاچاق به بکلنگان می رفت تا اینکه قضا و قدر ورود او را به زندان صادر کرد و مردم برای عیادت او ازدحام کردند تا اینکه زندان مانند زائر خانه شد و عبدالله بن محسن قبل از تکمیل شماره مجبور به ترک شد و او چند سال در زندان ماند. سپس از اقامتگاه بطاوی به اقامتگاه شهر بوگور نقل مکان کرد و از حیات علم و عرفان و عبادت خلع ید و از میان شیوخ زمان ظهور کرد.
دستاوردها
وی در شهر بوگور مسجدی به نام مسجد النور دارد که در سال 1318 هجری قمری ساخته شده است. از جمله میراث علمی او، مجموع سخنان وی است که شیخ عبدالرحمن بن محمد عرفان با قطعه «نفس های پروردگار در مسائل حق» گردآوری کرده است، مجموعه شعری که شیرینی کلمات و فراوانی معنا از ویژگی های آن است. و مکاتبات بین او و بزرگان زمان خود.
سخنان
"این حجاب است که بین انسان و پروردگار خود، و بین او و پیامبران و صالحان است ( روح )، تا زمانی که او را از آن حذف، حجاب افزایش می یابد بین او و کل، و تنگی صحنه باعث مرد در خستگی افتادن.» «جایگاه صالحان معنویت خود را دارد، پس جایی که عادل وارد می‌شود در قضاوت او وارد می‌شود، پس معنویت او به او تعلق می‌گیرد و تصویرش در قلبش نقش می‌بندد». « بی‌ظاهر حریم اهل خانه بکامالها ، همه آنها را دلسوزی می‌کند؛ چون ظاهر شده بودند ، باید آن‌گونه که شایسته‌شان است ، مورد احترام و تکریم قرار گیرند، و این چیزی است که اکثر مردم او را تحمل نمی‌کنند. شد آنچه از شریعت اهل بیت بر می‌آید حجاب بر خلوت‌شان محبت اهل خانه را كه اولین SAS آشكار كرد حجاب با نوری كه حق را نشان می‌دهد بر صاحبش ظاهر می‌شود و بغضشان خلاف آن را نشان می‌دهد. ” (هر کس نصیبی از اسم خود دارد) یعنی هر شخصی از رازی که در اسم اوست نصیبی دارد اگر با آن آفریده شود اسم محمد اگر با آن آفریده شده باشد. از نور محمدی درخشندگی می گیرد و هر اسمی در مقابل آن اسم واقعی الهی است که از آن گرفته شده است، اگر مثلاً بگوید یا فلان صالح یا ولی، مدد از آن گرفته شده است. نام مربوط به آن عادل یا وصی که به یکی از اسماء ایجاد شده است.»
وفات
وی در روز سه شنبه آخرین روز ذی الحجه سال 1351 هجری قمری در بوکور جاوه غربی درگذشت و فردای آن روز در اول سال 1352 هجری قمری در اجتماع پرجمعیتی به خاک سپرده شد که امثال جاوه انجام داد. شاهد نیست ، حتی از چینی ها و فرانک ها، در غرب مسجد خود را، که او در شهر بوگور ساخته است ، که بر روی آن گنبد بزرگ مدرن ساخته شده است. سالیانه دارد که در ربع آخر ماه ربیع الاول برگزار می شود که جمعیت زیادی از سراسر جاوه در آن شرکت می کنند .
منبع
العطاس, أحمد بن عمر. من مجموع كلام سیدنا الحبیب عبد الله بن محسن بن محمد العطاس (PDF).