عبدالرحمن شربینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
Mohsenmadani (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
در روز دوازدهم محرم 1323 هجری قمری مطابق با 8 مارس 1905 میلادی خدیو مصر اصرار داشت تا عبد الرحمن این منصب را بپذیرد و یک مهمانی بزرگ برگزار کرد و در آن لباس افتخاری ریاست را بر تن الشربینی نمود و اینگونه شد که عبدالرحمن الشربینی ریاست [[الازهر]] را بر عهده گرفت. | در روز دوازدهم محرم 1323 هجری قمری مطابق با 8 مارس 1905 میلادی خدیو مصر اصرار داشت تا عبد الرحمن این منصب را بپذیرد و یک مهمانی بزرگ برگزار کرد و در آن لباس افتخاری ریاست را بر تن الشربینی نمود و اینگونه شد که عبدالرحمن الشربینی ریاست [[الازهر]] را بر عهده گرفت. | ||
==مریضی و استعفا از امور الازهر== | |||
پس از مدتی الشربینی مریض شد ولی خدیو وی را برکنار نکرد بلکه محمد شاکر را مأمور نظارت بر [[الازهر]] از طرف الشربینی نمود تا بهبودی حاصل شود. | پس از مدتی الشربینی مریض شد ولی خدیو وی را برکنار نکرد بلکه محمد شاکر را مأمور نظارت بر [[الازهر]] از طرف الشربینی نمود تا بهبودی حاصل شود. | ||
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۳
عبد الرحمن الشِّربِینی (ت. 1326 هـ / 1908 م) یک فقیه شافعی مصری است. وی ریاست الازهر را در سال 1322 تا 1324 هجری قمری بر عهده داشت.
ریاست الازهر
در روز دوازدهم محرم 1323 هجری قمری مطابق با 8 مارس 1905 میلادی خدیو مصر اصرار داشت تا عبد الرحمن این منصب را بپذیرد و یک مهمانی بزرگ برگزار کرد و در آن لباس افتخاری ریاست را بر تن الشربینی نمود و اینگونه شد که عبدالرحمن الشربینی ریاست الازهر را بر عهده گرفت.
مریضی و استعفا از امور الازهر
پس از مدتی الشربینی مریض شد ولی خدیو وی را برکنار نکرد بلکه محمد شاکر را مأمور نظارت بر الازهر از طرف الشربینی نمود تا بهبودی حاصل شود.
پس از مدتی خدیو تلاش کرد تا در امور الازهر دخالت کند اما الشربینی از دخالت او در امور جامع الازهر جلوگیری به عمل آورد تا آنجا که مجبور به استعفا از سمت خود در بیست و ششم ذی حجه1324 هجری قمری مطابق با 9 فوریه 1907 میلادی شد و سپس شیخ حسونه النواوی برای دومین بار به عنوان شیخ الازهر به ریاست الازهر منصوب شد.
آثار
تقریر بر حاشیه البنانی بر شرح المحلی على جمع الجوامع للسبکی درأصول فقه.
تقریر بر حاشیه ابن قاسم بر شرح زکریا الأنصاری برای متن البهجة الوردیة، یا بهجة الحاوی، که به صورت شعر در موضوع فقه الشافعی. تقریر بر حاشیه عبد الحکیم بر شرح السیالکوتی بر شرح القطب بر الشمسیة در موضوع منطق.
فیض الفتاح بر حواشی شرح تلخیص المفتاح، در علوم بلاغت.
درگذشت
عبدالرحمن الشربینی در سال 1926 میلادی در قاهره درگذشت[۱].