افزودن پیوند

    طه حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="wikiInfo">[[پرونده:طه حسین.jpg |جایگزین=طه حسین]]
    {{جعبه اطلاعات شخصیت
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
    | عنوان = طه حسین
    | تصویر = طه حسین.jpg  
    | نام = طه حسین
    | نام‌های دیگر = {{فهرست جعبه عمودی |طه حسین |حسین |طه حسین عبدالعال }}
    | سال تولد = ۱۸۸۹ م
    | تاریخ تولد =
    | محل تولد = {{فهرست جعبه افقی |مصر |استان منیا |خدیونشین }}
    | سال درگذشت = ۱۳۱۹ق
    | تاریخ درگذشت =
    | محل درگذشت = {{فهرست جعبه افقی |[[قاهره]] |[[جمهوری عربی مصر|مصر]] }}
    | استادان =
    | شاگردان =
    | دین = [[اسلام]]
    | مذهب = [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]
    | آثار = {{فهرست جعبه عمودی |المغنی فی أبواب التوحید و العدل |القضاء فی بغداد إبان العصر البویهی (334 - 447 هـ / 945 - 1055م) }}
    | فعالیت‌ها = {{فهرست جعبه افقی |نویسنده |سخنور |پیشگام جنبش نوگرایی مصر}}
    | وبگاه =  
    }}
    '''طه حسین''' (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ – ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳)، نویسنده و سخنور مصری و از پیشگامان جنبش نوگرایی در [[جمهوری عربی مصر|مصر]] بود. طاها در اثر عفونت چشم در سن سه سالگی نابینا شد. پس از درس گرفتن از یک آموزگار سنتی در جوانی راهی [[الأزهر|دانشگاه الازهر]] شد و در آنجا در رشته الهیات و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت. او از محدودیت اندیشهٔ استادان خود در عذاب بود.


    !نام
    زمانی که دانشگاه ملی [[قاهره]] در سال ۱۹۰۸ تأسیس گشت، حسین با وجود نابینایی و تهیدستی، بزودی جایی برای خود در این دانشگاه باز کرد. او نخستین دانش‌آموختهٔ این دانشگاه بود که به دریافت دکترا نائل آمد. پس از آن در ۱۹۱۴ به سوربن رفت و در [[پاریس]] نیز در ۱۹۱۷ رسالهٔ دکترایی تحت عنوان «فلسفهٔ اجتماعی [[ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی|ابن‌خلدون]]» نگاشت. در بازگشت به مصر استاد ادبیات عرب و یکی از بنیادگذاران [[دانشگاه اسکندریه]] شد.
    !طه حسین
    |-
    |نام‌های دیگر
    |طه حسین • حسین • طه حسین عبدالعال


    Taha Hussein
    == زندگی‌نامه ==
    |-
    [[طه حسین]] در بیستم [[ربیع الاول]] سال ۱۳۰۷ هجری در مصر به دنیا آمد. پدرش کارمند شرکت دولتی قند و شکر بود، که سیزده فرزند داشت و طه حسین هفتمین فرزند خانواده‌‏اش بود.
    |زادهٔ
    طه حسین در دوران کودکی به چشم درد مبتلا شد، بر اثر بی‌‏توجهی و معالجه غلط، در سن شش سالگی چشمانش را از دست داد و نابینا شد، اما به هیچ وجه ناامید و مأیوس نشد و در روستای محل تولدش تحصیلات ابتدائی و [[قرآن]] را با جدیت و علاقمندی آموخت. سه سال در [[الأزهر|دانشگاه الازهر]] تحصیل کرد و آخرین درسی را که [[محمد عبده|شیخ محمد عبده]]، در زمستان سال ۱۹۰۵ می‏‌گفت، استماع کرد.
    |۱۴ نوامبر ۱۸۸۹
    |-
    |محل تولد
    |استان منیا • خدیونشین • مصر
    |-
    |ملیت
    |مصری
    |-
    |مذهب
    |سنی
    |-
    |تحصیلات
    |دکتری از دانشگاه قاهره • سوربن
    |-
    |استادان
    |محمد عبده
    |-
    |آثار
    |المغنی فی أبواب التوحید و العدل•القضاء فی بغداد إبان العصر البویهی (334 - 447 هـ / 945 - 1055م)
    |-
    |پیشه
    |استاد دانشگاه
    |-
    |منصب
    |وزیر فرهنگ مصر(۱۹۵۰-۱۹۵۲م)
    |-
    |جوایز
    |جایزه حقوق بشر سازمان ملل
    |-
    |تخصص
    |فلسفه جدید نظریه ادبی • فلسفه مصری
    |-
    |درگذشت
    |۲۸ اکتبر ۱۹۷۳
    |-
    |محل فوت
    |قاهره • مصر
    |-
    |}
    </div>


    طه حسین پس از ادامه تحصیل نزد اساتید بزرگ مصر، مسافرت‌هائی به فرانسه داشت و دکترای خود را از دانشگاه سوربن فرانسه دریافت کرد.


    '''طه حسین''' (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ – ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳) نویسنده و سخنور مصری و از پیشگامان جنبش نوگرایی در [[مصر]] بود. طاها در اثر عفونت چشم در سن سه سالگی نابینا شد. پس از درس گرفتن از یک آموزگار سنتی در جوانی راهی [[دانشگاه الازهر]] شد و در آنجا در رشته الهیات و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت. او از محدودیت اندیشهٔ استادان خود در عذاب بود.
    او زبان‌های فرانسه، یونانی و لاتینی را آموخت و حتی چندین کتاب را از فرانسه به زبان یونانی و عربی ترجمه کرد. دکتر طه حسین دارای رساله‏‌های علمی ممتاز در زمینه‌‏های مختلف است. او در سمت‌های گوناگونی مانند استادی دانشگاه مصر، ریاست دانشکده ادبیات، ریاست دانشگاه اسکندریه و وزیر معارف مصر خدمت کرد و از جمله خدمات ارزنده او، در زمان وزارت معارف، رایگان نمودن تحصیلات ابتدائی و مقدماتی و فنی بود.


    زمانی که دانشگاه ملی [[قاهره]] در سال ۱۹۰۸ تأسیس گشت، حسین با وجود نابینایی و تهیدستی، بزودی جایی برای خود در این دانشگاه باز کرد. او نخستین دانش‌آموختهٔ این دانشگاه بود که به دریافت دکترا نائل آمد. پس از آن در ۱۹۱۴ به سوربن رفت و در [[پاریس]] نیز در ۱۹۱۷ رسالهٔ دکترایی تحت عنوان «فلسفهٔ اجتماعی [[ابن‌خلدون]]» نگاشت. در بازگشت به مصر استاد ادبیات عرب و یکی از بنیادگذاران دانشگاه [[اسکندریه]] شد.  
    وی علاوه بر فعالیت‌های فوق با مجله‌ها، نشریات و انجمن‌های مختلف در [[دمشق]]، [[پاریس]]، [[تهران]]، [[آلمان]]، [[مادرید]]، [[بغداد]] و [[رم]]، همکاری و عضویت داشت و از دولت فرانسه نشان امتیاز و از دانشگاه‌های مادرید و کمبریج، درجه دکتری افتخاری دریافت کرد.  


    =طه حسین =
    از دکتر طه حسین، شصت و یک جلد کتاب ارزشمند، به جای مانده، که معروف‏‌ترین آنها [[کتاب الایام]] یعنی روزها، در دو جلد است. این کتاب به هشت زبان فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیائی، اسپانیائی، روسی، فارسی و چینی ترجمه و منتشر گردیده است.
    دکتر طه حسین عقیده داشت: تحصیل علم همان اندازه برای مردم ضرورت دارد که آب و هوا ضروری است.


    طه حسین، در بیستم ربیع الاول سال ۱۳۰۷ هجرى در مصر به دنیا آمد . پدرش کارمند شرکت دولتى قند و شکر بود، که سیزده فرزند داشت و طه حسین، هفتمین فرزند خانواده‏اش بود.
    == کتاب‌های ترجمه شده به فارسی ==
    # علی هامش السیره، در سه جلد تحت عنوان ((پیرامون سیره نبوی)) ترجمه بدر الدین کتابی.
    # الوعد الحق، تحت عنوان ((وعده راست))، ترجمه توسط دکتر احمد آرام؛
    # مرآه الاسلام، تحت عنوان ((آئینه اسلام))، ترجمه توسط دکتر محمد ابراهیم آیتی؛
    # علی و بنوه، تحت عنوان (([[علی بن ابی‌طالب|علی]] و فرزندانش)) ترجمه توسط محمد علی شیرازی.


    طه حسین، در دوران کودکى به چشم درد مبتلا شد، بر اثر بى‏توجهى و معالجه غلط، در سن شش سالگى چشمانش را از دست داد و نابینا شد، اما به هیچ وجه ناامید و مأیوس نشد و در روستاى محل تولدش تحصیلات ابتدائى و [[قرآن]] را با جدیت و علاقمندى آموخت. سه سال در دانشگاه الازهر تحصیل کرد و آخرین درسى را که [[شیخ محمد عبده]]، در زمستان سال ۱۹۰۵ مى‏گفت، استماع کرد .
    == تعداد دیگری از کتاب‌های مهم دکتر طه حسین ==
    # یادنامه ابوالعلاء.
    # رساله دکترای او به زبان فرانسه درباره ([[ابن خلدون]]).
    # درس‌هائی از تاریخ قدیم در دانشگاه مصر.
    # روح تربیت، ترجمه کتاب ((گوستاولوبون)) از فرانسه.
    # داستان‌های تمثیلی از گروهی از نویسندگان معروف فرانسه.
    # درباره اشعار [[جاهلیت]].
    # درباره ادبیات جاهلیت.
    # حیات ادبیات در [[جزیرة العرب|جزیره العرب]].
    # با ابوالعلاء در زندان او.
    # سخن از شعر و نثر.
    # کاخ جادو شده.
    # آینده فرهنگ در مصر.
    # صدای [[پاریس]].
    # سفرنامه بهار.
    # رنج کشیده گان زمین.
    # ادبیات عصر ما.
    # ادبیات تمثیلی یونان.
    # بهشت خارها.


    طه حسین پس از ادامه تحصیل نزد اساتید بزرگ مصر، مسافرت هائى به فرانسه داشت و دکتراى خود را از [[دانشگاه سوربن]] فرانسه دریافت کرد.
    == درگذشت ==
    وی سال ۱۳۱۹ [[سال قمری|هجری]] در ۸۴ سالگی در [[جمهوری عربی مصر|مصر]] زندگی را بدرود گفت.


    او زبانهاى فرانسه، یونانى و لاتینى را آموخت و حتى چندین کتاب را از فرانسه به زبان یونانى و عربى ترجمه کرد . دکتر طه حسین داراى رساله‏ هاى علمى ممتاز در زمینه ‏هاى مختلف است . او در سمتهاى گوناگونى مانند استادى دانشگاه مصر، ریاست دانشکده ادبیات، ریاست دانشگاه اسکندریه و وزیر معارف مصر خدمت کرد و از جمله خدمات ارزنده او، در زمان وزارت معارف، رایگان نمودن تحصیلات ابتدائى و مقدماتى و فنى بود .
    == جستارهای وابسته ==
    * [[جمهوری عربی مصر|مصر]]
    * [[الأزهر|دانشگاه الازهر]]
    * [[ابوزید عبدالرحمن بن محمد بن خلدون حضرمی|ابن‌خلدون]]


    این دانشمند روشندل و نستوه، علاوه بر فعالیتهاى فوق، با مجلات، نشریات و انجمنهاى مختلف در [[دمشق]]، [[پاریس]]، [[تهران]]، [[آلمان]]، مادرید، بغداد و [[رم]]، همکارى و عضویت داشت و از دولت فرانسه نشان امتیاز و از دانشگاههاى مادرید و کمبریج، درجه دکتراى افتخارى دریافت کرد .
    == منابع ==
    [https://olama-orafa.ir/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B7%D9%87-%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86/ برگرفته از سایت زندگی‌نامه دکتر طه حسین - علماوعرفا]


    از دکتر طه حسین، شصت و یک جلد کتاب ارزشمند، به جاى مانده، که معروف‏ترین آنها کتاب ((الایام)) یعنى روزها، در دو جلد است . این کتاب به هشت زبان فرانسوى، انگلیسى، آلمانى، ایتالیائى، اسپانیائى، روسى، فارسى و چینى ترجمه و منتشر گردیده است .
    [[رده:شخصیت‌ها]]
     
    [[رده:تاریخ‌نگاران]]
    =کتابهای ترجمه شده به فارسی=
     
    # على هامش السیره، در سه جلد تحت عنوان ((پیرامون سیره نبوى)) ترجمه بدر الدین کتابى .
    #
    # الوعد الحق، تحت عنوان ((وعده راست))، ترجمه توسط دکتر احمد آرام .
    #
    # مرآه الاسلام، تحت عنوان ((آئینه اسلام))، ترجمه توسط دکتر محمد ابراهیم آیتى .
    #
    # على و بنوه، تحت عنوان ((على و فرزندانش)) ترجمه توسط محمد على شیرازى .
     
    =تعداد دیگرى از کتابهاى مهم دکتر طه حسین=
     
    # یادنامه ابوالعلاء .
    # رساله دکتراى او به زبان فرانسه درباره ((ابن خلدون)) .
    # درسهائى از تاریخ قدیم در دانشگاه مصر .
    # روح تربیت، ترجمه کتاب ((گوستاولوبون)) از فرانسه .
    # داستانهاى تمثیلى از گروهى از نویسندگان معروف فرانسه .
    # درباره اشعار [[جاهلیت]] .
    # درباره ادبیات جاهلیت .
    # حیات ادبیات در جزیره العرب .
    # با ابوالعلاء در زندان او .
    # سخن از شعر و نثر .
    # کاخ جادو شده .
    # آینده فرهنگ در مصر .
    # صداى پاریس .
    # سفرنامه بهار .
    # رنج کشیده گان زمین .
    # ادبیات عصر ما .
    # ادبیات تمثیلى یونان.
    # [[بهشت]] خارها .
     
    =فوت طه حسین=
     
    دکتر طه حسین عقیده داشت: تحصیل علم همان اندازه براى مردم ضرورت دارد، که آب و هوا ضرورى است، وى سال ۱۳۱۹ هجرى، در ۸۴ سالگى در مصر زندگى سراسر پر بار خود را بدرود گفت .
     
    =منبع=
     
    [[رده:تاریخ‌نگاران اهل مصر]]
    [[رده:نویسندگان مسلمان]]
    [[رده:نویسندگان اهل سنت]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۷

    طه حسین
    طه حسین.jpg
    نام کاملطه حسین
    نام‌های دیگر
    • طه حسین
    • حسین
    • طه حسین عبدالعال
    اطلاعات شخصی
    سال تولد۱۸۸۹ م، ۱۲۶۷ ش‌، ۱۳۰۶ ق
    محل تولد
    • مصر
    • استان منیا
    • خدیونشین
    محل درگذشت
    دیناسلام، اهل‌سنت
    آثار
    • المغنی فی أبواب التوحید و العدل
    • القضاء فی بغداد إبان العصر البویهی (334 - 447 هـ / 945 - 1055م)
    فعالیت‌ها
    • نویسنده
    • سخنور
    • پیشگام جنبش نوگرایی مصر

    طه حسین (۱۴ نوامبر ۱۸۸۹ – ۲۸ اکتبر ۱۹۷۳)، نویسنده و سخنور مصری و از پیشگامان جنبش نوگرایی در مصر بود. طاها در اثر عفونت چشم در سن سه سالگی نابینا شد. پس از درس گرفتن از یک آموزگار سنتی در جوانی راهی دانشگاه الازهر شد و در آنجا در رشته الهیات و ادبیات عرب به تحصیل پرداخت. او از محدودیت اندیشهٔ استادان خود در عذاب بود.

    زمانی که دانشگاه ملی قاهره در سال ۱۹۰۸ تأسیس گشت، حسین با وجود نابینایی و تهیدستی، بزودی جایی برای خود در این دانشگاه باز کرد. او نخستین دانش‌آموختهٔ این دانشگاه بود که به دریافت دکترا نائل آمد. پس از آن در ۱۹۱۴ به سوربن رفت و در پاریس نیز در ۱۹۱۷ رسالهٔ دکترایی تحت عنوان «فلسفهٔ اجتماعی ابن‌خلدون» نگاشت. در بازگشت به مصر استاد ادبیات عرب و یکی از بنیادگذاران دانشگاه اسکندریه شد.

    زندگی‌نامه

    طه حسین در بیستم ربیع الاول سال ۱۳۰۷ هجری در مصر به دنیا آمد. پدرش کارمند شرکت دولتی قند و شکر بود، که سیزده فرزند داشت و طه حسین هفتمین فرزند خانواده‌‏اش بود. طه حسین در دوران کودکی به چشم درد مبتلا شد، بر اثر بی‌‏توجهی و معالجه غلط، در سن شش سالگی چشمانش را از دست داد و نابینا شد، اما به هیچ وجه ناامید و مأیوس نشد و در روستای محل تولدش تحصیلات ابتدائی و قرآن را با جدیت و علاقمندی آموخت. سه سال در دانشگاه الازهر تحصیل کرد و آخرین درسی را که شیخ محمد عبده، در زمستان سال ۱۹۰۵ می‏‌گفت، استماع کرد.

    طه حسین پس از ادامه تحصیل نزد اساتید بزرگ مصر، مسافرت‌هائی به فرانسه داشت و دکترای خود را از دانشگاه سوربن فرانسه دریافت کرد.

    او زبان‌های فرانسه، یونانی و لاتینی را آموخت و حتی چندین کتاب را از فرانسه به زبان یونانی و عربی ترجمه کرد. دکتر طه حسین دارای رساله‏‌های علمی ممتاز در زمینه‌‏های مختلف است. او در سمت‌های گوناگونی مانند استادی دانشگاه مصر، ریاست دانشکده ادبیات، ریاست دانشگاه اسکندریه و وزیر معارف مصر خدمت کرد و از جمله خدمات ارزنده او، در زمان وزارت معارف، رایگان نمودن تحصیلات ابتدائی و مقدماتی و فنی بود.

    وی علاوه بر فعالیت‌های فوق با مجله‌ها، نشریات و انجمن‌های مختلف در دمشق، پاریس، تهران، آلمان، مادرید، بغداد و رم، همکاری و عضویت داشت و از دولت فرانسه نشان امتیاز و از دانشگاه‌های مادرید و کمبریج، درجه دکتری افتخاری دریافت کرد.

    از دکتر طه حسین، شصت و یک جلد کتاب ارزشمند، به جای مانده، که معروف‏‌ترین آنها کتاب الایام یعنی روزها، در دو جلد است. این کتاب به هشت زبان فرانسوی، انگلیسی، آلمانی، ایتالیائی، اسپانیائی، روسی، فارسی و چینی ترجمه و منتشر گردیده است. دکتر طه حسین عقیده داشت: تحصیل علم همان اندازه برای مردم ضرورت دارد که آب و هوا ضروری است.

    کتاب‌های ترجمه شده به فارسی

    1. علی هامش السیره، در سه جلد تحت عنوان ((پیرامون سیره نبوی)) ترجمه بدر الدین کتابی.
    2. الوعد الحق، تحت عنوان ((وعده راست))، ترجمه توسط دکتر احمد آرام؛
    3. مرآه الاسلام، تحت عنوان ((آئینه اسلام))، ترجمه توسط دکتر محمد ابراهیم آیتی؛
    4. علی و بنوه، تحت عنوان ((علی و فرزندانش)) ترجمه توسط محمد علی شیرازی.

    تعداد دیگری از کتاب‌های مهم دکتر طه حسین

    1. یادنامه ابوالعلاء.
    2. رساله دکترای او به زبان فرانسه درباره (ابن خلدون).
    3. درس‌هائی از تاریخ قدیم در دانشگاه مصر.
    4. روح تربیت، ترجمه کتاب ((گوستاولوبون)) از فرانسه.
    5. داستان‌های تمثیلی از گروهی از نویسندگان معروف فرانسه.
    6. درباره اشعار جاهلیت.
    7. درباره ادبیات جاهلیت.
    8. حیات ادبیات در جزیره العرب.
    9. با ابوالعلاء در زندان او.
    10. سخن از شعر و نثر.
    11. کاخ جادو شده.
    12. آینده فرهنگ در مصر.
    13. صدای پاریس.
    14. سفرنامه بهار.
    15. رنج کشیده گان زمین.
    16. ادبیات عصر ما.
    17. ادبیات تمثیلی یونان.
    18. بهشت خارها.

    درگذشت

    وی سال ۱۳۱۹ هجری در ۸۴ سالگی در مصر زندگی را بدرود گفت.

    جستارهای وابسته

    منابع

    برگرفته از سایت زندگی‌نامه دکتر طه حسین - علماوعرفا

    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=طه_حسین&oldid=201118»