طاووسیه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۰

طاووسیه‏ فرقه‌ای از شیعه و پیرو آقا محمد کاظم تنباکوفروش اصفهانی ملقب به طاووس‌العرفا هستند.

موسس

محمّدکاظم اصفهانی معروف به شیخ زین‌الدّین و مشهور به «طاووس العرفا» است. وی در طریقت، ملقّب به سعادت‌علیشاه قطب سی‌و‌سوم سلسلهٔ نعمت‌اللهی سلطان علیشاهی گنابادی بعد از غیبت حجت بن حسن (مهدی) است.

وجه تسمیه

این فرقه را از آن جهت طاووسیه نامیدند، زیرا که محمد شاه قاجار، سعادت‌علی‌شاه( محمد کاظم تنباکو فروش) را ملقب به طاووس کرده و به همین سبب سلسله وی ـ و بعداً سلسله ملا سلطان محمد گنابادی ـ طاووسیه خوانده می شوند.

تاریخچه

این فرقه از طریقه نعمت‌الّلهیه نشأت گرفته است. موسس آن در اصفهان متولد شد و از مریدان حاج زین‌العابدین شیروانی بود. وی بعد از رحمت‌علی‌شاه شیرازی که جانشین مستعلی‌شاه مؤلف کتاب «بستان‌السیاحه» بود، از جانشین او تبعیت نکرد، بلکه به تهران رفت و در آنجا مدعی قطبیت شد.

ادعاها

محمد کاظم تنباکو‌فروش ادعای الوهیت کرده و گفت یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر و دوازده امام در وی حلول کرده‌اند و او خلیفه و تجلی همه آنان است و اگر همه آنها به این جهان بازگردند، از او اطاعت خواهند کرد. همچنین می‌‏گفت که من باطن قرآن، نماز، روزه و حج هستم و هیچ چیزی از قدرت من خارج نیست و رسیدگی به امور زندگان و مردگان با من است و هرکسی دوازده سال تمام از من اطاعت کند و از من فرمان ببرد، انسان کامل و نفس و روح جدید و شمس‌الشموس می‌شود و باید وی را به چشم ملکوتی نگریست نه به چشم ظاهر.

آداب و رسوم

مریدان او باید طعامی فراهم می‌کردند و بر سر نهاده و سپس پیش پای قطب قرار می‌دادند و قطب طعام را با میهمانان خود تقسیم می‌کرد. به این رسم، «نیاز» می‌گفتند. علاوه، مرسوم بود که هر مریدی اگر برای او هدایایی می‌آورد به او می‌گفت از این‌پس لازم نیست نماز بخوانی، زیرا من آن را بر‌عهده می‌گیرم.

درگذشت

محمد کاظم تنباکو فروش، در سال 1293 هجری قمری در تهران درگذشت و در مقبره سراج الملک در حضرت عبدالعظیم، شهر ری به خاک سپرده شد^[۱]،^[۲]، ^[۳]، ^[۴].

پانویس

↑ مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم؛ ص 326 با ویرایش و جابجایی و اصلاح جملات.
↑ ترجمه دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 15.
↑ مدرسی چهار دهی نور الدین؛ سیری در تصوف، شرح حال هفتاد تن از مشایخ و اقطاب صوفیه؛ تهران؛ ص 78.
↑ همایونی مسعود؛ تاریخ سلسله‏‌های طریقه نعمة الهیه در ایران؛ تهران ص 128.

[1] مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم؛ ص 326 با ویرایش و جابجایی و اصلاح جملات.

[2] ترجمه دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 15.

[3] مدرسی چهار دهی نور الدین؛ سیری در تصوف، شرح حال هفتاد تن از مشایخ و اقطاب صوفیه؛ تهران؛ ص 78.

[4] همایونی مسعود؛ تاریخ سلسله‏‌های طریقه نعمة الهیه در ایران؛ تهران ص 128.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-طاووسيه‏ فرقه ‏اى از شيعه و پيرو آقا محمد كاظم تنباكوفروش اصفهانى ملقب به طاووس العرفاء هستند.
+'''طاووسیه‏''' فرقه‌ای از [[شیعه]] و پیرو آقا محمد کاظم تنباکوفروش اصفهانی ملقب به طاووس‌العرفا هستند.
-==موسس==
+== موسس ==
-محمّدکاظم اصفهانی معروف به شیخ زین‌الدّین و مشهور به طاووس العرفا و در طریقت ملقّب به سعادت علیشاه، قطب سی و سوم سلسلهٔ نعمت‌اللهی سلطان علیشاهی گنابادی بعد از غیبت امام دوازدهم است.
+محمّدکاظم اصفهانی معروف به شیخ زین‌الدّین و مشهور به '''«طاووس العرفا»''' است. وی در طریقت، ملقّب به سعادت‌علیشاه قطب سی‌و‌سوم سلسلهٔ نعمت‌اللهی سلطان علیشاهی گنابادی بعد از غیبت [[حجت بن حسن (مهدی)]] است.
-==وجه تسمیه==
+== وجه تسمیه ==
-ین فرقه را از آن جهت طاووسیه نامیدند که چون زين العابدين شيروانى که محمد کاظم تنباکو فروش مرید وی بود، در سال 1253 هجری قمری درگذشت، او از طرف محمد شاه قاجار ملقب به طاووس العرفاء شد.
+این فرقه را از آن جهت طاووسیه نامیدند، زیرا که محمد شاه قاجار، سعادت‌علی‌شاه( محمد کاظم تنباکو فروش) را ملقب به طاووس کرده و به همین سبب سلسله وی ـ و بعداً سلسله ملا سلطان محمد گنابادی ـ طاووسیه خوانده می شوند.
-==تاریخچه==
+== تاریخچه ==
-اين فرقه از طريقه نعمت اللهيه نشأت گرفته است. موسس آن در اصفهان متولد و از مریدان حاج زين العابدين شيروانى شد.
+این فرقه از طریقه نعمت‌الّلهیه نشأت گرفته است. موسس آن در اصفهان متولد شد و از مریدان حاج زین‌العابدین شیروانی بود. وی بعد از رحمت‌علی‌شاه شیرازی که جانشین مستعلی‌شاه مؤلف کتاب «بستان‌السیاحه» بود، از جانشین او تبعیت نکرد، بلکه به تهران رفت و در آنجا مدعی قطبیت شد.
-وى بعد از رحمت على شاه شيرازى كه جانشين مستعلى شاه مؤلف كتاب «بستان السياحه» بود،  از تبعيت جانشين او امتناع کرده  به تهران رفته ادعای قطبيت كرد.
-==ادعاها==
+== ادعاها ==
-محمد کاظم تنباکو فروش ادعای الوهيت كرده  و گفت يكصد و بيست و چهار هزار پيامبر و دوازده امام در وى حلول كرده ‏اند و او خليفه و تجلى همه آنان است و اگر همه آن ها به اين جهان بازگردند، از او اطاعت خواهند كرد.
+محمد کاظم تنباکو‌فروش ادعای الوهیت کرده و گفت یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر و دوازده امام در وی حلول کرده‌اند و او خلیفه و تجلی همه آنان است و اگر همه آنها به این جهان بازگردند، از او اطاعت خواهند کرد.
-همچنین مى ‏گفت که من باطن قرآن، نماز، روزه و حج هستم و هیچ چيزى از قدرت من خارج نيست و رسيدگى به امور زندگان و مردگان با من است و هركسی دوازده سال تمام از من اطاعت كند و از من فرمان ببرد، انسان كامل  و نفس و روح جديد و شمس الشموس می شود و بايد وى را به چشم ملكوتی نگریست  نه به چشم ظاهر.
+همچنین می‌‏گفت که من باطن [[قرآن]]، [[نماز]]، [[روزه]] و [[حج]] هستم و هیچ چیزی از قدرت من خارج نیست و رسیدگی به امور زندگان و مردگان با من است و هرکسی دوازده سال تمام از من اطاعت کند و از من فرمان ببرد، انسان کامل و نفس و روح جدید و شمس‌الشموس می‌شود و باید وی را به چشم ملکوتی نگریست نه به چشم ظاهر.
-==آداب و رسوم==
+== آداب و رسوم ==
-مريدان او می بايستى طعامی فراهم می آوردند و مرید طعام را بر سر نهاده و سپس پيش پاى قطب قرار می داد و  قطب طعام را بر میهمانان خود تقسيم می کرد. به اين رسم «نياز» می گفتند.علاوه، مرسوم بود که هر مریدی اگر برای او هدایایی می آورد به او می گفت از این پس لازم نیست نماز بخوانی، زیرا من این نیازت را را بر عهده می گیرم.
+مریدان او باید طعامی فراهم می‌کردند و بر سر نهاده و سپس پیش پای قطب قرار می‌دادند و قطب طعام را با میهمانان خود تقسیم می‌کرد. به این رسم، «نیاز» می‌گفتند. علاوه، مرسوم بود که هر مریدی اگر برای او هدایایی می‌آورد به او می‌گفت از این‌پس لازم نیست نماز بخوانی، زیرا من آن  را بر‌عهده می‌گیرم.
-==وفات==
+== درگذشت ==
-آقا محمد کاظم تنباکو فروش، در سال 1293 هجرى قمری در تهران درگذشت و در مقبره سراج الملك در حضرت عبد العظيم، شهر رى به خاك سپرده شد.
+محمد کاظم تنباکو فروش، در سال 1293 هجری قمری در [[تهران]] درگذشت و در مقبره سراج الملک در [[حضرت عبدالعظیم]]، [[شهر ری]] به خاک سپرده شد<ref>مشکور محمد جواد؛ فرهنگ فرق اسلامی؛ مشهد؛ نشر آستان قدس رضوی؛ سال 1372 شمسی؛ چاپ دوم؛ ص 326 با ویرایش و جابجایی و اصلاح جملات.</ref>،<ref>ترجمه دائرة المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ج 15.
-<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 326 با ویرایش و جابجایی و اصلاح جملات</ref>
+</ref>، <ref>مدرسی چهار دهی نور الدین؛ سیری در تصوف، شرح حال هفتاد تن از مشایخ و اقطاب صوفیه؛ تهران؛
-<ref>ترجمه دائرة المعارف الاسلاميه، چاپ اول، ج 15.
+ص 78.</ref>، <ref>همایونی مسعود؛ تاریخ سلسله‏‌های طریقه نعمة الهیه در ایران؛ تهران ص 128.</ref>.
-</ref> <ref>مدرسی چهار دهی نور الدین، سيرى در تصوف، شرح حال هفتاد تن از مشايخ و اقطاب صوفيه، تهران،
-ص 78.</ref> <ref>همایونی مسعود، تاريخ سلسله‏ هاى طريقه نعمة الهيه در ايران، تهران ص 128</ref>
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
+[[رده:فرق و مذاهب]]
+[[رده:صوفیه]]