صحیح مسلم: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی ««صحیح مسلم» تألیف مسلم بن حجاج نیشابوری (م، ۲۶۱ ق)، یکی از «صحاح ششگانه» اهل س...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
=مؤلف= | |||
مسلم بن حجاج نیشابورى از محدثین بزرگ اهل سنت و مؤلف دومین کتاب مهم حدیثى آنان است. او در سال ۲۰۶ هجرى زاده شد و تحصیلات خود را در نیشابور به پایان برد. سپس به حوزه‌هاى علمى دیگر هم مسافرت کرد و از اساتید مختلف کسب حدیث نمود. او از جمله شاگردان بخارى است، اگرچه در کتاب خود هیچ حدیثى از بخارى نقل نکرده است. مسلم در سال ۲۶۱ هجرى در نیشابور وفات نمود.<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸</ref> | |||
مؤلف | |||
مسلم بن حجاج نیشابورى از محدثین بزرگ اهل سنت و مؤلف دومین کتاب مهم حدیثى آنان است. او در سال ۲۰۶ هجرى زاده شد و تحصیلات خود را در نیشابور به پایان برد. سپس به حوزه‌هاى علمى دیگر هم مسافرت کرد و از اساتید مختلف کسب حدیث نمود. او از جمله شاگردان بخارى است، اگرچه در کتاب خود هیچ حدیثى از بخارى نقل نکرده است. مسلم در سال ۲۶۱ هجرى در نیشابور وفات نمود. | |||
محتوای کتاب | =محتوای کتاب= | ||
«صحیح مسلم» کتابی جامع است. این کتاب که کار تدوین آن پانزده سال به طول کشیده است، از ۵۴ کتاب اصلی از «کتاب الإیمان» تا «کتاب التفسیر»، تشکیل شده و موضوعات گوناگون اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تاریخ و سیره را در بر دارد.[۲] صحیح مسلم حدود ۷۰۰۰ حدیث دارد که احادیث غیر مکرر آن نزدیک به ۳۰۰۰ حدیث است.[۳] | «صحیح مسلم» کتابی جامع است. این کتاب که کار تدوین آن پانزده سال به طول کشیده است، از ۵۴ کتاب اصلی از «کتاب الإیمان» تا «کتاب التفسیر»، تشکیل شده و موضوعات گوناگون اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تاریخ و سیره را در بر دارد.[۲] صحیح مسلم حدود ۷۰۰۰ حدیث دارد که احادیث غیر مکرر آن نزدیک به ۳۰۰۰ حدیث است.[۳] | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۲: | ||
نقدی که بر کتاب صحیح مسلم وارد شده آن است که تمام روایات این کتاب نمی تواند صحیح باشد و برخی روایات این کتاب همچون احادیث دال بر تحریف قرآن، تجسم خداوند، تحقیر پیامبران از جمله پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله) از احادیث مجعولی است که به این کتاب راه یافته است.[۵] | نقدی که بر کتاب صحیح مسلم وارد شده آن است که تمام روایات این کتاب نمی تواند صحیح باشد و برخی روایات این کتاب همچون احادیث دال بر تحریف قرآن، تجسم خداوند، تحقیر پیامبران از جمله پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله) از احادیث مجعولی است که به این کتاب راه یافته است.[۵] | ||
شرح‌های صحیح مسلم | =شرح‌های صحیح مسلم= | ||
المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن حجاج؛ ابوزکریا محیی‌الدین یحیی بن شرف نووی شافعی (م، ۶۷۶ق)؛ این شرح بهترین شرح این کتاب دانسته شده است.[۶] | المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن حجاج؛ ابوزکریا محیی‌الدین یحیی بن شرف نووی شافعی (م، ۶۷۶ق)؛ این شرح بهترین شرح این کتاب دانسته شده است.[۶] | ||
منهاج الابتهاج؛ قسطلانی. | منهاج الابتهاج؛ قسطلانی. | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۰: | ||
الدیباج علی صحیح مسلم بن الحجاج؛ جلال الدین سیوطی (م، ۹۱۱ق). | الدیباج علی صحیح مسلم بن الحجاج؛ جلال الدین سیوطی (م، ۹۱۱ق). | ||
شرح زوائد مسلم علی البخاری؛ سراج الدین عمر بن علی بن ملقن شافعی (م، ۸۰۴ق).[۷] | شرح زوائد مسلم علی البخاری؛ سراج الدین عمر بن علی بن ملقن شافعی (م، ۸۰۴ق).[۷] | ||
پانویس | |||
=پانویس= | |||
طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸ | طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸ | ||
محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۸۸ | محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۸۸ | ||
| خط ۳۴: | خط ۲۹: | ||
معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۴۱ | معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۴۱ | ||
نووی، المنهاج، ۱۴۲۳ق، ج۱، مقدمه شیخ خلیل مأمون شیحا، ص۸۲-۹۰؛ حاجی خلیفه، کشف الظنون، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۵۵۷-۵۵۸ | نووی، المنهاج، ۱۴۲۳ق، ج۱، مقدمه شیخ خلیل مأمون شیحا، ص۸۲-۹۰؛ حاجی خلیفه، کشف الظنون، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۵۵۷-۵۵۸ | ||
منابع | |||
=منابع= | |||
طباطبایی، محمدکاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث. | طباطبایی، محمدکاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث. | ||
محمدی ری شهری، محمد، شناخت نامه حدیث، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش. | محمدی ری شهری، محمد، شناخت نامه حدیث، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش. | ||
معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث، تهران، کویر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش. | معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث، تهران، کویر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش. | ||
معرفی کتاب در سایت ویکی شیعه. | معرفی کتاب در سایت ویکی شیعه. | ||
نسخهٔ ۲۲ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۱۲
«صحیح مسلم» تألیف مسلم بن حجاج نیشابوری (م، ۲۶۱ ق)، یکی از «صحاح ششگانه» اهل سنت است. مولف این کتاب سعی داشته است که احادیث صحیح را در کتاب خود جمع آوری کند، اما محققان برخی از احادیث این کتاب را مجعول می دانند. برای این کتاب شرح های متعدی نگاشته شده است.
مؤلف
مسلم بن حجاج نیشابورى از محدثین بزرگ اهل سنت و مؤلف دومین کتاب مهم حدیثى آنان است. او در سال ۲۰۶ هجرى زاده شد و تحصیلات خود را در نیشابور به پایان برد. سپس به حوزه‌هاى علمى دیگر هم مسافرت کرد و از اساتید مختلف کسب حدیث نمود. او از جمله شاگردان بخارى است، اگرچه در کتاب خود هیچ حدیثى از بخارى نقل نکرده است. مسلم در سال ۲۶۱ هجرى در نیشابور وفات نمود.[۱]
محتوای کتاب
«صحیح مسلم» کتابی جامع است. این کتاب که کار تدوین آن پانزده سال به طول کشیده است، از ۵۴ کتاب اصلی از «کتاب الإیمان» تا «کتاب التفسیر»، تشکیل شده و موضوعات گوناگون اعتقادی، فقهی، اخلاقی، تاریخ و سیره را در بر دارد.[۲] صحیح مسلم حدود ۷۰۰۰ حدیث دارد که احادیث غیر مکرر آن نزدیک به ۳۰۰۰ حدیث است.[۳]
مسلم همانند بخاری سعی داشته است که تنها احادیث صحیح را در کتاب خود جای دهد. شروط او در صحت حدیث نیز همانند بخارى است و به نظر محققان، حدیث صحیح در نظر او و بخاری دارای دو شرط اصلی بوده است: ۱. سند متصل از آنها تا طبقه صحابه ۲. مورد وثوق و اعتماد بودن راویان در هر طبقه.[۴]
نقدی که بر کتاب صحیح مسلم وارد شده آن است که تمام روایات این کتاب نمی تواند صحیح باشد و برخی روایات این کتاب همچون احادیث دال بر تحریف قرآن، تجسم خداوند، تحقیر پیامبران از جمله پیامبر خاتم (صلی الله علیه وآله) از احادیث مجعولی است که به این کتاب راه یافته است.[۵]
شرح‌های صحیح مسلم
المنهاج فی شرح صحیح مسلم بن حجاج؛ ابوزکریا محیی‌الدین یحیی بن شرف نووی شافعی (م، ۶۷۶ق)؛ این شرح بهترین شرح این کتاب دانسته شده است.[۶] منهاج الابتهاج؛ قسطلانی. الاکمال فی شرح مسلم؛ قاضی عیاض بن موسی یحصبی مالکی (م، ۷۸۸ق). المعلم بفوائد کتاب مسلم؛ ابوعبدالله محمد بن علی مازری (م، ۵۳۶ق). المفهم لما اشکل من تلخص کتاب مسلم؛ ابوعباس احمد بن عمر بن ابراهیم قرطبی (م، ۶۵۶ق). الدیباج علی صحیح مسلم بن الحجاج؛ جلال الدین سیوطی (م، ۹۱۱ق). شرح زوائد مسلم علی البخاری؛ سراج الدین عمر بن علی بن ملقن شافعی (م، ۸۰۴ق).[۷]
پانویس
طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸ محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۸۸ طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸ معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۴۱ طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸ معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۴۱ نووی، المنهاج، ۱۴۲۳ق، ج۱، مقدمه شیخ خلیل مأمون شیحا، ص۸۲-۹۰؛ حاجی خلیفه، کشف الظنون، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۵۵۷-۵۵۸
منابع
طباطبایی، محمدکاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث. محمدی ری شهری، محمد، شناخت نامه حدیث، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش. معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث، تهران، کویر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش. معرفی کتاب در سایت ویکی شیعه.
- ↑ طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۸