شمریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده: کلام رده: فرق و مذاهب ' به 'رده: فرق و مذاهب ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''شمریه''' از فرق | '''شمریه''' از فرق شش‌گانه [[مرجئه]] و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. سایر فرق منشعب از مرجئه عبارت است از: [[رزامیه]]، [[غیلانیه]]، [[تومنیه]]، [[صالحیه]] و [[جهمیه]]. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263</ref> <ref>لغت نامه دهخدا</ref> | ||
=عقاید= | =عقاید= | ||
این فرقه معتقد بودند که [[ایمان]]، معرفت به [[خداوند]] و اظهار خضوع و محبت قلبى و اقرار به اوست و اگر پیامبرى مبعوث شود، ایمان، معرفت به همه آن چیزی است که آن پیامبر از طرف خداوند بیاورد. علاوه، ایمان فقط نام یک خصلت از معارف نیست، بلکه ایمان مجموعه خصال از معارف همراه با اقرار است. موسس این فرقه می‌گفت من به کسی که معتقد به یکى از ادیان الهى است، فاسق ملّى | این فرقه معتقد بودند که [[ایمان]]، معرفت به [[خداوند]] و اظهار خضوع و محبت قلبى و اقرار به اوست و اگر پیامبرى مبعوث شود، ایمان، معرفت به همه آن چیزی است که آن پیامبر از طرف خداوند بیاورد. علاوه، ایمان فقط نام یک خصلت از معارف نیست، بلکه ایمان مجموعه خصال از معارف همراه با اقرار است. موسس این فرقه می‌گفت من به کسی که معتقد به یکى از ادیان الهى است، فاسق ملّى نمی‌گویم جز آن که این اصطلاح را درباره او مقید کرده می‌گویم او در فلان امر فاسق است. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات</ref> <ref>اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، و اختلاف المصلین، مصر، ص 199.</ref> <ref>دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، تهران، ج 2، ص 97، 98.</ref> | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۸
شمریه از فرق شش‌گانه مرجئه و از پیروان شخصی به نام ابوشمر بودند. سایر فرق منشعب از مرجئه عبارت است از: رزامیه، غیلانیه، تومنیه، صالحیه و جهمیه. [۱] [۲]
عقاید
این فرقه معتقد بودند که ایمان، معرفت به خداوند و اظهار خضوع و محبت قلبى و اقرار به اوست و اگر پیامبرى مبعوث شود، ایمان، معرفت به همه آن چیزی است که آن پیامبر از طرف خداوند بیاورد. علاوه، ایمان فقط نام یک خصلت از معارف نیست، بلکه ایمان مجموعه خصال از معارف همراه با اقرار است. موسس این فرقه می‌گفت من به کسی که معتقد به یکى از ادیان الهى است، فاسق ملّى نمی‌گویم جز آن که این اصطلاح را درباره او مقید کرده می‌گویم او در فلان امر فاسق است. [۳] [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263
- ↑ لغت نامه دهخدا
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 263 با ویرایش و جابجایی و اصلاح عبارات
- ↑ اشعری ابوالحسن، مقالات الاسلامیین، و اختلاف المصلین، مصر، ص 199.
- ↑ دبستان المذاهب، به اهتمام رضا زاده ملک، تهران، ج 2، ص 97، 98.