سید سلطان علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">پرونده:سید سلطان.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|مسجد سید سلطان ع...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - '[[امام جعفر صادق' به '[[جعفر بن محمد (صادق‌)')
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:سید سلطان.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|مسجد سید سلطان علی در بغداد به سال1919 میلادی]]
<div class="wikiInfo">[[پرونده:سید سلطان.jpg|جایگزین= حسن بصری|بندانگشتی|مسجد سید سلطان علی در بغداد به سال1919 میلادی|263x263پیکسل]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!سيد سلطان علي
!سید سلطان علی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
|أبو الحسن بن أبي الحازم
|أبوالحسن بن أبی الحازم
|-
|-
|درگذشت
|درگذشت
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''سيد سلطان علي''' السلطان علي بن يحيى ملقب به أبو الحسن بن أبي الحازم در شهر [[بصره]] به سال (459 هـ/ 1067م) متولد شد در آنجا بزرگ شد و نزد شیوخ زمان خود به تحصیل علوم پرداخت و زاهد و عارف بود و راه [[صوفیه]] را پیش گرفت و در این مسیر از پسر عمویش السيد حسن بن السيد محمد عسله المكي الرفاعي استفاده کرد.وی در زمان خود به مقامی معتبر نایل شد و سلطان العارفين نامیده شد و در زمان خلیفه عباسی الفضل المسترشد بالله (485-529 هجری قمری) به شهر [[بغداد]] رفت. سید سلطانعلی برای پایان دادن به مشکلات و نصیحت خلیفه الفضل المسترشد بالله به بغداد آمد.اما خلیفه نصیحت او را نپذیرفت، پس در بغداد متالم و بیمار شد و در سال 519 هجری قمری / 1125 م وفات یافت و مالك ابن المسيب  او را در خانه اش دفن کرد و گنبد و مسجدی بر قبرش بنا کرد.هنوز هم در محل خود در بغداد به مسجد سید سلطانعلی معروف است<ref>الدليل السياحي للأضرحة والمقامات في العراق - دائرة الأضرحة والمقامات والمراقد السنية العامة - ديوان الوقف السني - صفحة 36</ref>. قاضی علی علاء الدین آلوسی در تعلیقیه بر کتاب كلشن خلفا وقتی شیخ علی این متن را ذکر می کند، آورده است:ظاهراً این شیخ علی منسوب به مسجد سید سلطان علی است زیرا ولی بغداد بوده است و در همانجا درگذشت و محل مسجد تحت اشراف دار الخلافه خلیفه عباسی بوده است.
'''سید سلطان علی''' السلطان علی بن یحیی ملقب به أبوالحسن بن أبی الحازم در شهر [[بصره]] به سال (459 هـ/ 1067م) متولد شد در آنجا بزرگ شد و نزد شیوخ زمان خود به تحصیل علوم پرداخت و زاهد و عارف بود و راه [[صوفیه]] را پیش گرفت و در این مسیر از پسر عمویش السید حسن بن السید محمد عسله المکی الرفاعی استفاده کرد. وی در زمان خود به مقامی معتبر نایل شد و سلطان العارفین نامیده شد و در زمان خلیفه عباسی الفضل المسترشد بالله (485-529 هجری قمری) به شهر [[بغداد]] رفت. سید سلطانعلی برای پایان دادن به مشکلات و نصیحت خلیفه الفضل المسترشد بالله به بغداد آمد. اما خلیفه نصیحت او را نپذیرفت، پس در بغداد متالم و بیمار شد و در سال 519 هجری قمری / 1125 م وفات یافت و مالک ابن المسیب او را در خانه‌اش دفن کرد و گنبد و مسجدی بر قبرش بنا کرد. هنوز هم در محل خود در بغداد به مسجد سید سلطانعلی معروف است<ref>الدلیل السیاحی للأضرحة والمقامات فی العراق - دائرة الأضرحة والمقامات والمراقد السنیة العامة - دیوان الوقف السنی - صفحة 36</ref>. قاضی علی علاءالدین آلوسی در تعلیقیه بر کتاب کلشن خلفا وقتی شیخ علی این متن را ذکر می‌کند، آورده است: ظاهراً این مسجد سید سلطان علی منسوب است به شیخ علی زیرا او ولی بغداد بوده و در همانجا نیز درگذشته و محل مسجد نیز تحت اشراف دار الخلافه خلیفه عباسی بوده است.


بازسازی مسجد در زمان [[امپراتوری عثمانی]] در دوره فرمانده معروف قره علی بود که مسجد تکیه و مدرسه معروف به او (مدرسه قره علی) را در سال 998 هجری قمری / 1590 م ساخت.در روایتی وجود دارد که وی پدر سید احمد الرفاعی است، در حالی که در کتاب هامش الغرائب آمده است که محقق محمد بهجة الاطهری در کتاب أعلام العراق نقل کرده که جناب سلطانعلی سلطان علی بن اسماعیل بن [[امام جعفر صادق]] و برادر محمد الفضل است. الاطهری افزود: آنچه برخی ادعا می کنند این علی پدر احمد الرفاعی است دروغ است<ref>أعلام العراق - محمد بهجة الأثري - صفحة 11</ref>.
بازسازی مسجد در زمان [[امپراتوری عثمانی]] در دوره فرمانده معروف قره علی بود که مسجد تکیه و مدرسه معروف به او (مدرسه قره علی) را در سال 998 هجری قمری / 1590 م ساخت. در روایتی وجود دارد که وی پدر سید احمد الرفاعی است، در حالی که در کتاب هامش الغرائب آمده است که محقق محمد بهجة الاطهری در کتاب أعلام العراق نقل کرده که جناب سلطانعلی سلطان علی بن اسماعیل بن [[جعفر بن محمد (صادق‌)]] و برادر محمد الفضل است. الاطهری افزود: آنچه برخی ادعا می‌کنند این علی پدر احمد الرفاعی است دروغ است<ref>أعلام العراق - محمد بهجة الأثری - صفحة 11</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس}}


[[رده: تصوف]]
[[رده:تصوف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۰

حسن بصری
مسجد سید سلطان علی در بغداد به سال1919 میلادی
نام سید سلطان علی
نام‎های دیگر أبوالحسن بن أبی الحازم
درگذشت 519ق

سید سلطان علی السلطان علی بن یحیی ملقب به أبوالحسن بن أبی الحازم در شهر بصره به سال (459 هـ/ 1067م) متولد شد در آنجا بزرگ شد و نزد شیوخ زمان خود به تحصیل علوم پرداخت و زاهد و عارف بود و راه صوفیه را پیش گرفت و در این مسیر از پسر عمویش السید حسن بن السید محمد عسله المکی الرفاعی استفاده کرد. وی در زمان خود به مقامی معتبر نایل شد و سلطان العارفین نامیده شد و در زمان خلیفه عباسی الفضل المسترشد بالله (485-529 هجری قمری) به شهر بغداد رفت. سید سلطانعلی برای پایان دادن به مشکلات و نصیحت خلیفه الفضل المسترشد بالله به بغداد آمد. اما خلیفه نصیحت او را نپذیرفت، پس در بغداد متالم و بیمار شد و در سال 519 هجری قمری / 1125 م وفات یافت و مالک ابن المسیب او را در خانه‌اش دفن کرد و گنبد و مسجدی بر قبرش بنا کرد. هنوز هم در محل خود در بغداد به مسجد سید سلطانعلی معروف است[۱]. قاضی علی علاءالدین آلوسی در تعلیقیه بر کتاب کلشن خلفا وقتی شیخ علی این متن را ذکر می‌کند، آورده است: ظاهراً این مسجد سید سلطان علی منسوب است به شیخ علی زیرا او ولی بغداد بوده و در همانجا نیز درگذشته و محل مسجد نیز تحت اشراف دار الخلافه خلیفه عباسی بوده است.

بازسازی مسجد در زمان امپراتوری عثمانی در دوره فرمانده معروف قره علی بود که مسجد تکیه و مدرسه معروف به او (مدرسه قره علی) را در سال 998 هجری قمری / 1590 م ساخت. در روایتی وجود دارد که وی پدر سید احمد الرفاعی است، در حالی که در کتاب هامش الغرائب آمده است که محقق محمد بهجة الاطهری در کتاب أعلام العراق نقل کرده که جناب سلطانعلی سلطان علی بن اسماعیل بن جعفر بن محمد (صادق‌) و برادر محمد الفضل است. الاطهری افزود: آنچه برخی ادعا می‌کنند این علی پدر احمد الرفاعی است دروغ است[۲].

پانویس

  1. الدلیل السیاحی للأضرحة والمقامات فی العراق - دائرة الأضرحة والمقامات والمراقد السنیة العامة - دیوان الوقف السنی - صفحة 36
  2. أعلام العراق - محمد بهجة الأثری - صفحة 11