سوره الرحمن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
از نام‌هاى خداوند سبحان است و غير [[خدا]] با آن توصيف نمي‌شود. این نام یکصدوشصت‌ونه بار در [[قرآن مجيد]] آمده است. (صدوسيزده بار در اوّل سوره ها در ضمن بسمله و پنجاه‌وشش بار در اثناء آيات) اكثريت قريب به اتفاق اهل لغت و تفسير آنرا كلمه عربى و مشتق از رحمت گرفته اند و احسان‌كننده و نعمت‌دهنده معنى كرده اند<ref>قاموس قرآن، ج 3، ص 72.</ref>. | از نام‌هاى خداوند سبحان است و غير [[خدا]] با آن توصيف نمي‌شود. این نام یکصدوشصت‌ونه بار در [[قرآن مجيد]] آمده است. (صدوسيزده بار در اوّل سوره ها در ضمن بسمله و پنجاه‌وشش بار در اثناء آيات) اكثريت قريب به اتفاق اهل لغت و تفسير آنرا كلمه عربى و مشتق از رحمت گرفته اند و احسان‌كننده و نعمت‌دهنده معنى كرده اند<ref>قاموس قرآن، ج 3، ص 72.</ref>. | ||
=مفهوم کلی سوره= | |||
* فناى همه موجودات، مگر خدا؛ | |||
* يادآورى [[رستاخيز]] و نعمت هاى بهشتى و عذاب هاى [[دوزخ]] ؛ | |||
* يادآورى نعمت هاى بزرگ، هم چون علم<ref>تفسير قرآن مهر، ج 20، ص 117.</ref>. | |||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۲۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۴
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در
| نام | سوره الرحمن |
|---|---|
| شماره سوره | ۵۵ |
| جزء | ۲۷ |
| ترتیب نزول | ۹۷ |
| مکی/مدنی | اختلافی |
| تعداد آیات | ۷۸ |
| تعداد کلمات | ۳۵۲ |
| تعداد حروف | ۱۶۴۸ |
سوره الرحمن ملقب به عروس قرآن، پنجاه و پنجمین سوره قرآن است که در جزء ۲۷ جای دارد. نام‌گذاری این سوره به نام «الرحمن» که یکی از نام‌های الهی است، از کلمه آغازین سوره گرفته شده است. درباره مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است. سوره الرحمن سوره ۵۵ از قرآن است و ۷۸ آیه دارد و در مکه نازل شده است. فضائل و خواص این سوره بقدری زیاد است که این لقب برازنده ی آن است. حضرت زهرا(س) کسی که سوره الرحمن را قرائت کنند، ساکن بهشت فردوس می خوانند.
الرحمن
از نام‌هاى خداوند سبحان است و غير خدا با آن توصيف نمي‌شود. این نام یکصدوشصت‌ونه بار در قرآن مجيد آمده است. (صدوسيزده بار در اوّل سوره ها در ضمن بسمله و پنجاه‌وشش بار در اثناء آيات) اكثريت قريب به اتفاق اهل لغت و تفسير آنرا كلمه عربى و مشتق از رحمت گرفته اند و احسان‌كننده و نعمت‌دهنده معنى كرده اند[۱].
مفهوم کلی سوره
- فناى همه موجودات، مگر خدا؛
- يادآورى رستاخيز و نعمت هاى بهشتى و عذاب هاى دوزخ ؛
- يادآورى نعمت هاى بزرگ، هم چون علم[۲].