سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۳

سوره اعراف هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای اصحاب اعراف در روز قیامت بدین نام خوانده شده است. سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و معاد، اثبات توحید، دادگاه رستاخیز، مبارزه با شرک، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی ایمان در مسلمانان دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون نوح، لوط و شعیب می‌پردازد. در این سوره داستان سجده نکردن شیطان در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به آیه سخره و آیه ۱۷۲ معروف به آیه میثاق از آیات نامدار سوره اعراف است.

اعراف

جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی یال اسب، کاکل خروس، و قسمت‌های بلند کوه و تپه است^[۱].

مفهوم کلی سوره

اصول دعوت پیامبران (توحید، نبوت و معاد)؛
سرگذشت پیامبران (آدم، نوح، لوط و...)؛
شناخت نامه‌ی اعراف، عرش، میزان و عالم ذرّ؛
عدالت‌گرایی و قرآن دوستی^[۲].

اسامی سوره

اعراف؛
المص؛
میقات؛
میثاق^[۳].

علت نام‌گذاری

سوره اعراف؛ به‌خاطر این‌که لفظ اعراف در آیه چهل‌وهشتم این سوره آمده است^[۴].
«سوره المص» بعضی از سوره‌هایی که با حروف مقطعه شروع شده‌اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است^[۵].
«سوره میقات»؛ به خاطر اینکه ذکر میقات حضرت موسی در آیه یکصدوچهل‌وسوم این سوره آمده است^[۶].
«سوره میثاق»؛ به‌خاطر این‌که ذکر عهد و میثاق الست در آیه یکصدوهفتادودوم این سوره آمده است^[۷].

تعداد آیات و کلمات و حروف

سوره اعراف دویست‌وشش آیه دارد^[۸].
سوره اعراف سه‌هزاروسیصدوبیست‌وپنج کلمه دارد^[۹]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است)
سوره اعراف چهارده‌هزاروسیصدوده حرف دارد^[۱۰]. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است)

محتوا و موضوعات

خداوند متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت انسان، داستان آفرینش آدم را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمان‌هایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی‌شمرد.

سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید و عدالت و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و انبیای گذشته مانند نوح و لوط و شعیب را بیان کرده و با سرگذشت مشروح بنی اسرائیل و مبارزه موسی با فرعون پایان می‌دهد. و در آخر سوره بار دیگر به مساله مبدء و معاد باز می‌گردد و انجام و آغاز را بدین‌وسیله تکمیل می‌کند^[۱۱].

فضائل، خواص و ثواب قرائت

بهره‌مندی از شفاعت حضرت آدم؛

ابی‌بن‌کعب از پیامبر‌گرامی اسلام روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را بخواند، خداوند میان او و شيطان پرده‌ای قرار می‌دهد و روز قیامت حضرت آدم شفیع اوست.

عدم حزن و حساب در قیامت

عیاشی به اسناد خود از ابوبصیر، از امام صادق روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قیامت از کسانی است‌که آنان را بیمی نیست و محزون نمی‌شوند و اگر در هر روز جمعه بخواند، از کسانی است که در روز قیامت حساب ندارند.

شهادت در قیامت

امام صادق فرمود: در این سوره آیات محکمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترک نکنید که روز قیامت برای کسانی که قرائت کرده‌اند، شهادت خواهد داد^[۱۲].

محل و زمان نزول

سوره اعراف مکی است. از قتاده و ضحاک روایت شده است که این سوره مکی است، بجز آیه‌های وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ... بِما کانُوا یَفْسُقُونَ ^{[اعراف–163 تا 165]}‎ که در مدینه نازل شده‌اند ^[۱۳].
تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت مسلمانان به حبشه و اسراء است^[۱۴].

نزول این سوره قبل از سوره جن و پس از بازگشت رسول اکرم از سفر تبلیغی طائف در سال دهم بعثت بوده است^[۱۵].

فضای نزول

با توجه به نزول سوره اعراف در سال دهم بعثت می‌توان دریافت که در این دوران مشرکان مکه سخت‌ترین مخالفت‌ها را با پیامبر روا داشته و از هیچ کوششی برای جلوگیری از انتشار دعوت توحیدی رسول خدا کوتاهی نمی‌کردند که یک نمونه آن محاصره اقتصادی سه ساله در شعب ابی طالب بود. در چنین شرایطی سوره مبارک اعراف نازل شد تا بار دیگر عهدی را که خداوند از آدمیان گرفته است تا او را بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند به آنان یادآور شود و سرنوشت امت‌های عهد شکن پیشین و مکذبان پیامبران را خاطرنشان سازد، از این رو باید گفت سوره اعراف برای تبیین اهمیت پایبندی انسان‌ها به عهدی که با خدا بسته بودند فرود آمد^[۱۶].

ویژگی

سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن (سبع طوال) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول سعید بن جبیر می‌باشد)^[۱۷] روایت از رسول خدا نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای تورات و سوره‌های مئین را به جای انجیل و سوره‌های مثانی را به جای زبور به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید^[۱۸].

سوره اعراف اولین سوره بلند قرآن کریم در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند.

سوره اعراف اولین سوره‌ای است که در چینش فعلی قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است.

توضیح آن که بیست‌ونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شده‌اند که غیر از بقره و آل عمران، همگی مکی اند. بعضی از این سوره‌ها نیز با حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است^[۱۹].

آخرین آیه این سوره (آیه 206) سجده تلاوت دارد.

پانویس

↑ قاموس قرآن، ج4، ص 326.
↑ تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.
↑ بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.
↑ همان.
↑ تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.
↑ بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.
↑ همان.
↑ التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانی)، ج 3، ص 115.
↑ همان.
↑ همان.
↑ تفسير نمونه، ج6، ص 75.
↑ ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.
↑ همان.
↑ حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول ص 20.
↑ همان، ص30.
↑ دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.
↑ المحرر الوجيز فی تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.
↑ جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.
↑ تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.

منابع

برگرفته از سایت معرفی سوره اعراف - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir

[1] قاموس قرآن، ج4، ص 326.

[2] تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.

[3] بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.

[4] همان.

[5] تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.

[6] بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.

[7] همان.

[8] التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانی)، ج 3، ص 115.

[9] همان.

[10] همان.

[11] تفسير نمونه، ج6، ص 75.

[12] ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.

[13] همان.

[14] حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول ص 20.

[15] همان، ص30.

[16] دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.

[17] المحرر الوجيز فی تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.

[18] جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.

[19] تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-<div class="references" style="margin: 0px 0px 10px 0px; max-height: 300px; overflow: auto; padding: 3px; font-size:95%; background: #FFA500; line-height:1.4em; padding-bottom: 7px;"><noinclude>
+[[پرونده:سوره اعراف.jpg|بی‌قاب|چپ]]
-[[پرونده:Ambox clock.svg|60px|بندانگشتی|راست]]
+'''سوره اعراف''' هفتمین سوره و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای [[اصحاب اعراف]] در [[روز قیامت]] بدین نام خوانده شده است. سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از مبدأ و [[معاد]]، اثبات [[توحید]]، دادگاه [[رستاخیز]]، مبارزه با [[شرک]]، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی [[ایمان]] در [[مسلمانان]] دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در [[عالم ذر]] اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون [[نوح]]، [[لوط]] و [[شعیب]] می‌پردازد. در این سوره داستان [[سجده]] نکردن [[شیطان]] در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است. آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به [[آیه سخره]] و آیه ۱۷۲ معروف به [[آیه میثاق]] از آیات نامدار سوره اعراف است.
-<br>
-'''''نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است. '''''<br>
-'''یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید. '''
+== اعراف ==
-<br>
+جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنی یال اسب، کاکل خروس، و قسمت‌های بلند کوه و تپه است<ref>قاموس قرآن، ج4، ص 326.
-''آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ''{{#time:H:i، j F Y|{{REVISIONTIMESTAMP}}}}؛
-<noinclude>
-</div>
-<div class="wikiInfo">[[پرونده:سوره اعراف.jpg |جایگزین=سوره اعراف|سوره اعراف]]
-{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
-!نام
-!سوره اعراف
-|-
-|شماره سوره
-|۷
-|-
-|ترتیب نزول
-|۳۹
-|-
-|جزء
-|۸ و ۹
-|-
-|مکی/مدنی
-|مکی
-|-
-|تعداد آیات
-|۲۰۶
-|-
-|تعداد کلمات
-|۳۳۴۶
-|-
-|تعداد حروف
-|۱۴۴۳۷
-|-
-|}
-</div>
-'''سوره اعراف''' هفتمین سوره و از [[سوره‌های مکی]] [[قرآن]] است که در جزء هشتم و نهم قرآن جای دارد. این سوره به سبب بازگویی ماجرای [[اصحاب اعراف]] در [[روز قیامت]] بدین نام خوانده شده است.
-سوره اعراف همانند دیگر سوره‌های مکی، بیشتر ناظر به بحث از [[مبدأ]] و [[معاد]]، اثبات [[توحید]]، دادگاه [[رستاخیز]]، مبارزه با [[شرک]]، تثبیت مقام و موقعیت انسان در جهان آفرینش است. هدف این سوره نیز تقویت عقیده و مبانی [[ایمان]] در [[مسلمانان]] دانسته شده است. سوره اعراف به پیمان‌هایی که خدا از انسان‌ها در مسیر هدایت و صلاح گرفته، از جمله در عالم ذر اشاره می‌کند و برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر توحید منحرف شده‌اند، به سرگذشت اقوام پیشین و از بین رفتن اقوام گذشته پیامبرانی همچون [[نوح]]، [[لوط]] و [[شعیب]] می‌پردازد.
-در این سوره داستان [[سجده]] نکردن [[شیطان]] در آیه‌های ۱۱ الی ۲۵ آمده است.
-آیه ۴۶ درباره اصحاب اعراف، آیات ۵۴ تا ۵۶ معروف به [[آیه سخره]] و آیه ۱۷۲ معروف به [[آیه میثاق]] از آیات نامدار سوره اعراف است.
-=اعراف=
-جمع عرف (بر وزن قفل) و آن به معنى يال اسب، كاكل خروس، و قسمتهاى بلند كوه و تپه است<ref>قاموس قرآن، ج4، ص 326.
 </ref>.
-=مفهوم کلی سوره=
+== مفهوم کلی سوره ==
+* اصول دعوت [[پیامبران]] ([[توحيد|توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛
+* سرگذشت پیامبران ([[حضرت آدم|آدم]]، [[حضرت نوح|نوح]]، [[حضرت لوط|لوط]] و...)؛
+* شناخت نامه‌ی اعراف، عرش، میزان و عالم ذرّ؛
+* عدالت‌گرایی و قرآن دوستی<ref>تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.</ref>.
-* اصول دعوت پيامبران ([[توحيد]]، [[نبوت]] و [[معاد]])؛
+== اسامی سوره ==
-* سرگذشت پيامبران (آدم، نوح، لوط و ...)؛
+# اعراف؛
-* شناخت نامه ى اعراف، عرش، ميزان و عالم ذرّ؛
+# المص؛
-* عدالت گرايى و قرآن دوستى<ref>تفسير قرآن مهر، ج 7، ص 21.</ref>.
+# میقات؛
+# میثاق<ref>بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.
-=اسامی سوره=
+== علت نام‌گذاری ==
+#[[سوره اعراف]]؛ به‌خاطر این‌که لفظ اعراف در آیه چهل‌وهشتم این سوره آمده است<ref>همان.</ref>.
+#«سوره المص» بعضی از سوره‌هایی که با [[حروف مقطعه]] شروع شده‌اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است<ref>تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.</ref>.
+#«سوره میقات»؛ به خاطر اینکه ذکر [[ميقات|میقات]] [[حضرت موسی]] در آیه یکصدوچهل‌وسوم این سوره آمده است<ref>بصائر ذوی‌التمييز فی لطائف الکتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.
+#«سوره میثاق»؛ به‌خاطر این‌که ذکر عهد و میثاق الست در آیه یکصدوهفتادودوم این سوره آمده است<ref>همان.</ref>.
-# اعراف،
+== تعداد آیات و کلمات و حروف ==
-# المص،
+* سوره اعراف دویست‌وشش آیه دارد<ref>التفسير الکبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانی)، ج 3، ص 115.</ref>.
-# ميقات،
+* سوره اعراف سه‌هزاروسیصدوبیست‌وپنج کلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره‌های قرآن مختلف است)
-# ميثاق<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.
+* سوره اعراف چهارده‌هزاروسیصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره‌های قرآن مختلف است)
-#
-=علت نام‌گذاری=
-# «سوره اعراف»؛ به خاطر اينکه لفظ اعراف در آيه چهل‌وهشتم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>.
+== محتوا و موضوعات ==
-# «سوره المص» بعضى از سوره هايی که با [[حروف مقطعه]] شروع شده اند با اسم همان حروف مقطعه شان نام‌گذارى شده اند؛ مثل سورى اعراف كه «المص» هم ناميده شده است<ref>تفسير قرآن مهر،ج7، ص24.</ref>.
+[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره کوتاه و محکمی به مساله مبدء و معاد کرده. سپس برای احیای شخصیت [[انسان]]، داستان آفرینش [[آدم]] را با اهمیت فراوان شرح می‌دهد. بعد پیمان‌هایی را که خدا از فرزندان آدم در مسیر هدایت و صلاح گرفته یک یک برمی‌شمرد.
-# «سوره ميقات»؛ به خاطر اينکه ذکر [[ميقات]] [[حضرت موسی]] در آيه يکصدوچهل‌وسوم اين سوره آمده است<ref>بصائر ذوى‌التمييز فى لطائف الكتاب العزيز، ج 1، ص 203.</ref>.
-# «سوره ميثاق»؛ به خاطر اينکه ذکر عهد و ميثاق الست در آيه يکصدوهفتادودوم اين سوره آمده است<ref>همان.</ref>.
-=تعداد آيات و کلمات و حروف=
+سپس برای نشان دادن شکست و ناکامی اقوامی که از مسیر [[توحيد|توحید]] و [[عدالت]] و پرهیزگاری منحرف می‌شوند، و هم برای نشان دادن پیروزی مومنان راستین، سرگذشت بسیاری از اقوام پیشین و [[پیامبران|انبیای]] گذشته مانند نوح و لوط و [[حضرت شعیب|شعیب]] را بیان کرده و با سرگذشت مشروح [[بنی اسرائيل|بنی اسرائیل]] و مبارزه [[موسی|موسی]] با [[فرعون]] پایان می‌دهد. و در آخر سوره بار دیگر به مساله مبدء و معاد باز می‌گردد و انجام و آغاز را بدین‌وسیله تکمیل می‌کند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>.
-* سوره اعراف دويست‌وشش آيه دارد<ref>التفسير الكبير: تفسير القرآن العظيم (الطبرانى)، ج 3، ص 115.</ref>.
+== فضائل، خواص و ثواب قرائت ==
-* سوره اعراف سه‌هزاروسيصدوبيست‌وپنج كلمه دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد کلمات سوره های قرآن مختلف است)
+بهره‌مندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛
-* سوره اعراف چهارده‌هزاروسيصدوده حرف دارد<ref>همان.</ref>. (لازم به ذکر است اقوال در تعداد حروف سوره های قرآن مختلف است)
-*
-=محتوا و موضوعات=
-[[خداوند]] متعال در آغاز سوره اعراف اشاره كوتاه و محكمى به مساله مبدء و معاد كرده. سپس براى احياى شخصيت [[انسان]]، داستان آفرينش [[آدم]] را با اهميت فراوان شرح مى دهد. بعد پيمانهايى را كه خدا از فرزندان آدم در مسير هدايت و صلاح گرفته يك يك برمى شمرد.
+[[ابی بن کعب|ابی‌بن‌کعب]] از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر‌گرامی اسلام]] روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را بخواند، خداوند میان او و [[شیطان|شيطان]] پرده‌ای قرار می‌دهد و روز قیامت حضرت آدم [[شفاعت|شفیع]] اوست.
-سپس براى نشان دادن شكست و ناكامى اقوامى كه از مسير [[توحيد]] و [[عدالت]] و پرهيزگارى منحرف مى شوند، و هم براى نشان دادن پيروزى مومنان راستين، سرگذشت بسيارى از اقوام پيشين و [[انبياى]] گذشته مانند نوح و لوط و شعيب را بيان كرده و با سرگذشت مشروح [[بنى اسرائيل]] و مبارزه [[موسى]] با [[فرعون]] پايان مى دهد. و در آخر سوره بار ديگر به مساله مبدء و معاد باز مى گردد و انجام و آغاز را بدين وسيله تكميل مى كند<ref>تفسير نمونه، ج6، ص 75.</ref>.
+=== عدم حزن و حساب در قیامت ===
+[[عياشی|عیاشی]] به اسناد خود از [[ابوبصير|ابوبصیر]]، از [[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق]] روایت کرده است که هر کس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز [[قیامت]] از کسانی است‌که آنان را بیمی نیست و محزون نمی‌شوند و اگر در هر [[روز جمعه]] بخواند، از کسانی است که در روز قیامت حساب ندارند.
-=فضائل، خواص و ثواب قرائت=
+=== شهادت در قیامت ===
+[[جعفر بن محمد (صادق‌)|امام صادق]] فرمود: در این سوره آیات محکمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترک نکنید که روز قیامت برای کسانی که قرائت کرده‌اند، شهادت خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41.</ref>.
-بهره‌مندی از [[شفاعت]] [[حضرت آدم]]؛
+== محل و زمان نزول ==
+* سوره اعراف مکی است. از [[قتاده]] و ضحاک روایت شده است که این سوره مکی است، بجز آیه‌های {{متن قرآن |وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْیَةِ... بِما کانُوا یَفْسُقُونَ |سوره = اعراف |آیه = 163 تا 165 }} که در [[مدينه|مدینه]] نازل شده‌اند <ref>همان.</ref>.
+* تاریخ نزول سوره اعراف در ما بین هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير، مقدمه اول ص 20.</ref>.
-[[ابى‌بن‌كعب]] از پيامبر گرامى اسلام  روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را بخواند، خداوند ميان او و [[شيطان]] پرده اى قرار مى دهد و روز قيامت حضرت آدم شفيع اوست.
+نزول این سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول اکرم]] از سفر تبلیغی [[طائف]] در سال دهم [[بعثت]] بوده است<ref>همان، ص30.</ref>.
-==عدم حزن و حساب در قيامت==
+== فضای نزول ==
+با توجه به [[نزول قرآن|نزول]] سوره اعراف در سال دهم بعثت می‌توان دریافت که در این دوران [[مشرکان]] [[مکه]] سخت‌ترین مخالفت‌ها را با [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر]] روا داشته و از هیچ کوششی برای جلوگیری از انتشار دعوت توحیدی رسول خدا کوتاهی نمی‌کردند که یک نمونه آن محاصره اقتصادی سه ساله در [[شعب ابی طالب|شعب ابی طالب]] بود. در چنین شرایطی سوره مبارک اعراف نازل شد تا بار دیگر عهدی را که خداوند از آدمیان گرفته است تا او را بپرستند و چیزی را شریک او قرار ندهند به آنان یادآور شود و سرنوشت امت‌های عهد شکن پیشین و مکذبان پیامبران را خاطرنشان سازد، از این رو باید گفت سوره اعراف برای تبیین اهمیت پایبندی انسان‌ها به عهدی که با خدا بسته بودند فرود آمد<ref>دائرة المعارف قرآن، ج4، ص 66.</ref>.
-[[عياشى]] به اسناد خود از [[ابوبصير]]، از [[امام صادق]] روايت كرده است كه هر كس سوره اعراف را در هر ماه بخواند، روز قيامت از كسانى است كه آنان را بيمى نيست و محزون نمي‌شوند و اگر در هر [[روز جمعه]] بخواند، از كسانى است كه در روز قيامت حساب ندارند.
+== ویژگی ==
+سوره اعراف یکی از هفت سوره طولانی قرآن ([[سبع طوال]]) می‌باشد. اقوال در سبع طوال هم مختلف است به گفته بعضی سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائدة، انعام، اعراف و أنفال به همراه توبه را سبع طوال می‌گویند ولی برخی دیگر هفتمی را یونس می‌دانند و معتقدند که انفال و توبه جزو آنها نیست (این قول [[سعيد بن جبير|سعید بن جبیر]] می‌باشد)<ref>المحرر الوجيز فی تفسير الکتاب العزيز، ج 3، ص 373، مفاتيح الأسرار و مصابيح الأبرار، ج 1، ص 30، جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>
+روایت از [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|رسول خدا]] نقل شده که فرمود: خداوند هفت سوره طوال را به جای [[تورات]] و [[سوره‌های مئين|سوره‌های مئین]] را به جای [[انجيل|انجیل]] و [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مثانی]] را به جای [[زبور]] به من داد، و پروردگارم مرا با دادن سوره‌های مفصّل فزونی بخشید<ref>جامع البيان فی تفسير القرآن، ج 1، ص 34.</ref>.
-==شهادت در قيامت==
+سوره اعراف اولین سوره بلند [[قرآن|قرآن کریم]] در ترتیب نزول، بلندترین سوره مکی، و اولین سوره‌ای است که داستان‌های پیامبران را به تفصیل بیان می‌کند.
-امام صادق فرمود: در اين سوره آيات محكمه وجود دارد. قرائت و عمل به آن را ترك نكنيد كه روز قيامت براى كسانى كه قرائت كرده اند، شهادت خواهد داد<ref>ترجمه تفسير مجمع‌البيان، ج9، ص41</ref>.
+سوره اعراف اولین سوره‌ای است که در چینش فعلی قرآن، با نام حروف مقطعه (المص) خوانده شده است.
-=محل و زمان  نزول=
+توضیح آن که بیست‌ونه سوره از سور قرآن با حروف مقطعه شروع شده‌اند که غیر از [[سوره بقره|بقره]] و [[سوره آل عمران|آل عمران]]، همگی مکی اند. بعضی از این سوره‌ها نیز با حروف مقطعه شان نام‌گذاری شده‌اند؛ مثل سوری اعراف که «المص» هم نامیده شده است<ref>تفسير قرآن مهر، ج7، ص24.</ref>.
-* سوره اعراف مكى است. از [[قتاده]] و [[ضحاك]] روايت شده است كه اين سوره مكى است، بجز آيه هاى «وَ سْئَلْهُمْ عَنِ الْقَرْيَةِ ... بِما كانُوا يَفْسُقُونَ» (163 تا 165) كه در [[مدينه]] نازل شده اند<ref>همان.</ref>.
+آخرین آیه این سوره (آیه 206) [[سجده]] تلاوت دارد.
-* تاريخ نزول سوره اعراف در ما بين هجرت [[مسلمانان]] به [[حبشه]] و [[اسراء]] است<ref>حجة التفاسير و بلاغ الاکسير ، مقدمه اول ص 20</ref>.
+== پانویس ==
-نزول اين سوره قبل از [[سوره جن]] و پس از بازگشت [[رسول اكرم]] از سفر تبليغى [[طائف]] در سال دهم [[بعثت]] بوده است<ref>همان، ص30.</ref>.
+{{پانویس}}
-=پانویس=
+== منابع ==
-{{پانویس رنگی}}
+[https://quran.inoor.ir/fa/surah/7/ برگرفته از سایت معرفی سوره اعراف - پایگاه جامع قرآنhttps://quran.inoor.ir]
-[[رده:قرآن‌شناسی]]
+[[رده:قرآن]]
-[[رده:سوره‌های دارای آیه مشهور]]
+[[رده:سوره‌های قرآن]]