سخنرانی رئیس جمهور ایران در بیست و هشتمین کنفرانس بین المللی وحدت اسلامی

سخنرانی ریاست جمهوری در کنفرانس وحدت

زبان	فارسی
مکان	data-type="authorbirthDate"تهران سالن اجلاس سران
تاریخ	1398/8/23
موضوع	وحدت جهان اسلام
مناسبت	کنفرانس وحدت
حاضرین	مسئولان کشوری و لشکری و میهمانان شرکت کننده در کنفرانس وحدت‌اسلامی
منبع	[www.president.ir president.ir]

_بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و نبینا محمد و آله الطاهرین و صحبه المنتجبین میلاد پیامبر عظیم الشان اسلام را به محضر حضار گرامی به ویژه میهمانان عزیز از کشورهای اسلامی که در کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی شرکت‌ کرده‌اند، تبریک و تهنیت عرض می‌کنم. ما مسلمانان امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند تابش نور مولود مسعود این ایام هستیم. پیامبری که برای مسلمان‌ها راه اخلاق، اعتلا، زندگی مادی و معنوی و تمدن اسلامی را به ارمغان آورد و امت واحده اسلامی را در چارچوب وحی آسمانی تشکیل داد و از ما خواست تا آن مسیر و آن راه را پاس بداریم و ادامه دهیم. در طول یکسال گذشته دنیای اسلام شاهد کشتارها، کشمکش‌ها، اختلافات و جنگ‌های باورنکردنی بود. وحدت در دنیای اسلام با تکرار کلمه وحدت ایجاد نخواهد شد. کنفرانس های وحدت اسلامی هم تنها و تنها می‌توانند، آغازی برای پیمودن مسیر دشوار وحدت و اتحاد و یکپارچگی باشند. کنفرانس‌ها به تنهایی قادر نیستند، تفرقه دنیای اسلام را به وحدت جهان اسلام، تبدیل سازند، وحدت نیاز به سعه‌صدر دارد، وحدت نیاز به شناسایی یکدیگر دارد و وحدت نیازمند به مدارا است. اگر ما راه مذاهب را، طرق مختلف به سمت هدفی واحد ببینیم و بیابیم، وحدت امکان‌پذیر است. اما اگر مذاهبی را در مسیر اهداف و مذاهبی را معکوس، در مسیر دوری از اهداف، تلقی کنیم و ببینیم، وحدت حاصل نخواهد شد. فلیس من طلب الحق فأخطئه کمن طلب الباطل فأدرکه. اگر کسی مسیری را به حق انتخاب کند و فکر کند که حق است، اما اشتباه و خطا هم بکند، او معذور است. اگر ما مذاهب را حداکثر اینچنین ببینیم که طلب الحق فأخطئه هدف و مراد اطاعت خداست، اما اگر اساس را باطل ببینیم، وحدت ایجاد نخواهد شد. وحدت معنایش این نیست که مذاهب اسلامی دست از مذهب خود بردارند، حتی معنایش این نیست که مناسک خود را طبق فقه خود عمل نکنند. وحدت این است همه را به عنوان راهروان مسیر و سیره پیامبر ببینیم. اگر اینچنین باور کردیم که ما مقصدی داریم و راه‌های متعددی که برخی از راه‌ها مستقیم و برخی دارای پیچ وخم و اما نهایت همه آن راه‌ها، قرآن مجید و تسلیم در برابر اسلام و پیروی از سیره پیامبر است آن وقت وحدت امکان‌پذیر است وحدت تنها با گفتن و تکرار کردن کلمه وحدت و حتی اعتصام به حبل‌الله با بیان، ایجاد نمی‌‌شود. باید همه سازوکار خود را در مسیر وحدت بکار بگیریم. اگر یک کانال تلویزیونی و یا رادیویی به نام دفاع از شیعه و یا به نام دفاع از اهل سنت در برابر دیگر مذاهب می‌ایستد، با صدای واحد آن را محکوم کنیم. اگر دنبال وحدت و اتحاد هستیم باید چنانچه کسی به مقدسات مذهب دیگر اهانتی روا داشت، با صدای واحد او را مطرود و محکوم کنیم. اگر دنبال وحدت و اتحاد هستیم باید جهان اسلام همکاری‌های عملی را آغاز کند. در یک جمع و جامعه اسلامی و کشور اسلامی که همه دنبال وحدت هستیم آیا امکان‌پذیر است که یک گروه همواره ایثار و گروهی دیگر همواره مطالبه کند؟ یا هر دو باید ایثار و فداکاری کنیم؟ در جمع و جامعه اسلامی باید همه مسلمانان و همه مذاهب سهیم و شریک در حکومت باشند. وأمرهم شوری بینهم اختصاص به مذهبی ندارد و أمرهم یعنی امر مسلمین شوری بینهم یعنی شوری بین المسلمین. نمی‌‌توان با گفتن و شعار دادن و تکرار جمع‌ها و کنفرانس‌ها به وحدت و اتحاد و یگانگی دست یافت. ما باید همکاری‌های اسلامی را آغاز کنیم. اگر مذاهب مختلف، همکاری را شروع کردند، حتی در نوشتن یک تفسیر مشترک، حتی در نوشتن یک تاریخ مشترک، نوشتن فقه مشترک. اگر همکاری‌ها در زمینه مسایل اجتماعی و فرهنگی آغاز شد، ما می‌‌توانیم به سمت وحدت حرکت کنیم. اگر بناست همه ما متحد باشیم از دوران دبستان در کتاب‌های دبستانی همدیگر را به رسمیت بشناسیم، مذاهب اسلامی را به عنوان شعبه‌ها و شاخه‌های یک دین به رسمیت بشناسیم، اگر بناست ما به وحدت و اتحاد برسیم در دانشگاه‌‌ها، حوزه‌های علمیه و مدارس دینی همدیگر را به رسمیت بشناسیم. معنای وحدت و اتحاد این نیست که کسی از مسیر خود دست بردارد، معنایش سعه‌صدر، مدارا و جوانمردی است. همه همدیگر را به عنوان مسلمان بشناسیم و قبول کنیم که لا اله الا الله ادامه‌اش فلاح است ضلالت نیست. اگر گفتار پیامبر ما این بوده است که قولوا لااله إلا الله تفلحوا امروز هم بدانیم گویندگان لا اله الا الله و آنها که جز الله را معبودی نمی‌دانند و نمی‌پذیرند و فرمان هیچ کس جز خداوند را اطاعت نمی‌کنند، در مسیر فلاح و رستگاری هستند. مگر امکان پذیر است که جهان اسلام به سمت وحدت حرکت کند اما سیاسیون و سران کشورهای اسلامی این واقعیت را در زبان و عمل نپذیرند؟ و مگر ممکن است دو جمع مسلمانان با هم متحد شوند در حالی که در منافع ملی رودرروی یکدیگر بایستند؟ اگر ما وحدت دنیای اسلام را می‌خواهیم باید تضاد منافع را از بین ببریم. اگر وحدت دنیای اسلام را می‌خواهیم باید تهدیدات مشترک جهان اسلام را برای همدیگر تبیین کنیم و آن تهدیدات را تهدیدات همه بدانیم. اگر بناست ما به وحدت دنیای اسلام برسیم، باید منافع مشترک دنیای اسلام را تبیین کنیم و قبول کنیم که وحدت و اتحاد به نفع‌مان، فرزندانمان، کشورمان و امت‌مان خواهد بود. که همه مسئولیم. حتی عن البقاع والبهائم به تعبیر امیر امومنین ،ما نه تنها در برابر یکدیگر مسئولین که در برابر سرزمین یکدیگر، آب و خاکمان، ساختمان‌هایمان و حتی حیواناتی که در کشورهای اسلامی زندگی می‌کنند، ما مسئولیم. اگر احساس مسئولیت عمومی کردیم. اگر ویرانی حلب را، ویرانی ریاض دانستیم، اگر ویرانی موصل را ویرانی اردن دانستیم و اگر ویرانی شهرهای لبنان را ویرانی شهرهای پاکستان دانستیم. ما در برابر ساختمان‌ها و آثار تمدنی دنیای اسلام مسئولیم. خانه‌ها و شهرها و اماکن به نام دین، جهاد، خلافت و امارت ویران می‌شود و برخی در برابر آن سکوت می‌کنند. بگذریم از آنکه برخی از کشورها به نحوی به این قاتلان پست‌تر از بهائم کمک می کنند و یاری می‌رسانند و پول و اسلحه به آنها می‌دهند. آیا برای ما قابل قبول است که سال‌ها و سال‌هاست فلسطین زیر بمباران وحشیانه صهیونیست‌ها قرار داشته باشد؟ آیا برای دنیای اسلام قابل قبول است که ملتی 66 سال از سرزمین، دیار و وطن خود آواره باشد؟ آیا برای ما قابل قبول است که سال‌ها لبنان وسوریه در جنگ و کشتار و ویرانی باشند؟ آیا برای ما قابل قبول است که صلاح‌الدین، نینوا، موصل و شمال و غرب عراق در هجوم وحشیان باشد؟ آیا برای دنیای اسلام قابل قبول است که پاکستان، افغانستان و یمن در مسیر تنازع و کشتار توسط گروه‌هایی به نام‌های مختلف باشند؟ اگر ما دنبال وحدت در دنیای اسلامیم باید برای ما سنی در غزه، علوی در دمشق، زیدی در یمن، کرد ‌سنی و ‌شیعه در عراق، شیعه و سنی در ‌پاکستان و افغانستان و سراسر دنیای اسلام، همه و همه را امت واحده بدانیم. اگر ما غم همه مسلمان‌ها را غم خود دانستیم آنگاه وحدت در دنیای اسلام امکان‌پذیر است. شما ببینید گروهی غارتگر با نام دین و با نام جهاد، با آبروی اسلام چه کردند، نه تنها با مردم موصل چه کردند، نه با مردم رقه، نه با مردم حلب، لبنان و پاکستان و افغانستان چه کردند . با آبروی پیامبر(ص) چه کردند به نام دین سر بریدند، به نام دین، بقاء، مساجد، کنیسه و کلیسا و همه جا را ویران و خراب کردند. اهل کتابی را که در یک کشور اسلامی متعاهد بودند بدون جرم کشتند و افتخار کردند. دنیایی که قدم به قدم احساس می‌کرد، فردا راه نجاتی جز قرآن و اسلام پیش روی او نیست، دنیایی که احساس می‌کرد تمدن غرب نمی‌تواند همه نیازمندی‌های مادی و معنوی جهان امروز و فردا را تأمین کند و آرام وآرام نگاه به آیات نورانی قرآن مجید می‌کرد و در برابر سیره پیامبر عظیم الشان اسلام سر فرود می‌آورد، ببینید گروهی مزدور با چهره پیامبر(ص) چه کردند و با آیات نورانی قرآن چه کردند. از کشته شدن بی‌گناهان بدتر، کشته شدن و سر بریدن آبروی اسلام و پیامبر عظیم‌الشأن اسلام است. امروز همه باید دست به دست هم دهیم. امروز باید همه علمای اسلام برای وحدت، امت اسلامی تلاش کنند، بیاییم، سیدجمال، عبده، شلتوت و مرحوم آیت‌الله بروجردی را از نو زنده کنیم، بیاییم امام خمینی(ره) را زنده کنیم. بیاییم در شرایطی که امروز ما قرار داریم، مسیر وحدت، اتحاد ، یکپارچگی و یگانگی را برگزینیم و افتخار کنیم. امروز جوانان مسلمان، در دنیای غرب و شرق از کار یک گروه هتاک به اسلام و آدم‌کش احساس شرم می‌کنند و مگر اسلام دین سمحه و سهله نیست و مگر اسلام دین بشارت نیست و مگر پیامبر به امیرالمؤمنین و معاذ بن جبل چه فرمود. "کان رسول الله أمر علیّا و معاذا أن یصیرا الی الیمن فقال: انطلقا فبشرا ولاتنفّرا ویسّرا ولاتعسّرا". پیامبر به امیرالمؤمنین و معاذ فرمود به یمن بروید، آنجا به گونه‌ای اسلام را ترویج و تبلیغ کنید که مردم مژده راه سعادت را بیابند و از اسلام فاصله نگیرند. اسلام را سهل به مردم معرفی کنید و سخت و پیچیده برای مردم تعریف نکنید. حتی به امیرالمؤمنین فرمود که نماز را آنچنان کوتاه بخوان تا پیرمردها و مریض ها بتوانند در نماز شرکت کنند. ما باید اسلام رحمانی، اسلام معتدل، اسلام اعتدالی را به جهان معرفی کنیم. ما باید در برابر افراط و خشونت ایستادگی کنیم. به دنیا بگوییم اسلام دین، افراط و خشونت نیست، اسلام دین مماشات و مداراست، دین سمحه سهله است. در کنار هم قرار بگیریم. جمهوری اسلامی ایران به عنوان قدرت بزرگ منطقه‌ای جهان اسلام با راهبری رهبر عظیم‌الشأن انقلاب اسلامی از هر گروه و ملت مسلمانی که در برابر افراط و خشونت بایستد و مبارزه کند، حمایت می‌کند چه غزه، دمشق و موصل و چه کردستان عراق، افغانستان و پاکستان باشد و چه هر جای دیگر. جمهوری اسلامی ایران در برابر مسلمان‌هایی که برای آزادی سرزمین‌شان، در برابر غاصبین می‌جنگند و مبارزه می‌کنند در کنار آنهاست و از آنها دفاع خواهد کرد. دنیای استکبار امروز می‌خواهد با تخفیف اسلام ،با اهانت به اسلام و با تفرقه در دنیای اسلام بر سرزمین‌های اسلامی که این سرزمین‌های اسلامی از جایگاه‌های استراتژیک دنیای امروز هستند، به راحتی سلطه یابد و منابع دنیای اسلام را غارت کند و با تفرقه و اختلاف بر ما حکومت کند. ما امروز برای منافع‌مان، حتی برای منافع دنیای‌مان و برای منافع آینده ، باید متحد شویم و دست به دست هم دهیم و از اختلاف و تفرقه دست برداریم، از مسایل کوچک بگذریم و به مسایل مهم و اهداف مهم نگاه کنیم. به یاری دین خدا بپاخیزیم. امروز روزی است که خداوند و دین خدا از ما می‌خواهد که به صحنه بیاییم و در برابر ظالمان و مشرکان و منحرفان و مزدوران آنها ایستادگی کنیم که اگر اینچنین راه را برگزیدیم خدا هم ما را یاری خواهد کرد. إن تنصروا الله ینصرکم و یثبّت أقدامکم والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته ____________________________________