خیر النساج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'أبو ال' به 'أبوال') |
جز (جایگزینی متن - 'ك' به 'ک') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''خیر النَسّاج''' با نام '''أبوالحسن مُحَمَّد بن إِسمَاعِیل السامریّ''' (202 هـ/817 - 322 هـ/934) یکی از علمای بنام [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص247-250، دار | '''خیر النَسّاج''' با نام '''أبوالحسن مُحَمَّد بن إِسمَاعِیل السامریّ''' (202 هـ/817 - 322 هـ/934) یکی از علمای بنام [[اهل سنت]] و [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص247-250، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>. ذهبی او را به فراوانی زهد و دارای حالات و کرامات توصیف می کند<ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=3012&idfrom=3156&idto=3156&flag=0&bk_no=60&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام ویب]</ref>. او اهل شهر [[سامرا]] ولی ساکن [[بغداد]] بود. گویند که [[حج]] به جا آورد، مردی او را به [[کوفه]] برد و گفت: تو برای من کار کن و نامت نیکو است. | ||
ما با تو اختلافی نداریم، او هم برایشان کار کرد. پس مدتی به بافندگی مشغول شد، از این رو او را به درستی نساج نامیدند.<ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=3012&idfrom=3156&idto=3156&flag=0&bk_no=60&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام ویب]</ref> | ما با تو اختلافی نداریم، او هم برایشان کار کرد. پس مدتی به بافندگی مشغول شد، از این رو او را به درستی نساج نامیدند.<ref>[https://islamweb.net/ar/library/index.php?page=bookcontents&ID=3012&idfrom=3156&idto=3156&flag=0&bk_no=60&ayano=0&surano=0&bookhad=0 اسلام ویب]</ref> | ||
=اساتید و شاگردان= | =اساتید و شاگردان= | ||
او از أبا حمزة البغدادی و[[جنید بغدادی|الجنید]] بهره برده است. در حالی که أحمد بن عطاء الرودباری و محمد بن عبدالله الرازیتاب از او روایت کرده اند و آمده است که [[ابراهیم الخواص|إبراهیم الخواص]] و[[شبلی|أبو | او از أبا حمزة البغدادی و[[جنید بغدادی|الجنید]] بهره برده است. در حالی که أحمد بن عطاء الرودباری و محمد بن عبدالله الرازیتاب از او روایت کرده اند و آمده است که [[ابراهیم الخواص|إبراهیم الخواص]] و[[شبلی|أبو بکر الشبلی]] در مجلس او متحول شدند و او از معاصران [[ابوالحسین نوری|أبوالحسین النوری]] بود. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
صبر از اخلاق مردان و رضا از اخلاق کریمان است. | صبر از اخلاق مردان و رضا از اخلاق کریمان است. | ||
ارث اعمال شما همان چیزی است که شایسته اعمال شماست و به شما می رسد پس از فضل و رحمت او طلب ارث کنید که کاملتر و بهتر است. خداوند متعال فرموده است ﴿قل بِفضل الله وبرحمته | ارث اعمال شما همان چیزی است که شایسته اعمال شماست و به شما می رسد پس از فضل و رحمت او طلب ارث کنید که کاملتر و بهتر است. خداوند متعال فرموده است ﴿قل بِفضل الله وبرحمته فبذلک فلیفرحوا هُوَ خیر مِمَّا یجمعُونَ﴾<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%8A%D8%B1_%D8%A7%D9%84%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%AC#cite_note-%D8%B3%D9%8A%D8%B1-3 خیر النساج]</ref>. | ||
=پانویس= | =پانویس= | ||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۱
خیر النَسّاج با نام أبوالحسن مُحَمَّد بن إِسمَاعِیل السامریّ (202 هـ/817 - 322 هـ/934) یکی از علمای بنام اهل سنت و تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱]. ذهبی او را به فراوانی زهد و دارای حالات و کرامات توصیف می کند[۲]. او اهل شهر سامرا ولی ساکن بغداد بود. گویند که حج به جا آورد، مردی او را به کوفه برد و گفت: تو برای من کار کن و نامت نیکو است. ما با تو اختلافی نداریم، او هم برایشان کار کرد. پس مدتی به بافندگی مشغول شد، از این رو او را به درستی نساج نامیدند.[۳]
اساتید و شاگردان
او از أبا حمزة البغدادی والجنید بهره برده است. در حالی که أحمد بن عطاء الرودباری و محمد بن عبدالله الرازیتاب از او روایت کرده اند و آمده است که إبراهیم الخواص وأبو بکر الشبلی در مجلس او متحول شدند و او از معاصران أبوالحسین النوری بود.
وفات
خیرالنساج در سال 322 هجری قمری وفات یافت و حدود صد سال داشت. از کسى که در وفات خیرالنساج حاضر بود، نقل شده است که هنگامى که در نماز مغرب شرکت کرد از حال رفت سپس چشمانش را گشود و به در خانه اشاره کرد و گفت: برخیز خدا تو را برکت دهد، تو فقط بنده ماموری و من هم بنده ای مامورم آنچه را که به توامر شده از دست نده و آنچه به من امر شده از دست دادم، پس به آنچه به آن دعوت شدم عمل کنم، پس آنچه را که به تو امر شده است انجام ده». پس به آب دعا خواند و وضو گرفت و نماز خواند سپس دراز کشید و چشمانش را بست و از دنیا رفت.
گفتار
صبر از اخلاق مردان و رضا از اخلاق کریمان است.
ارث اعمال شما همان چیزی است که شایسته اعمال شماست و به شما می رسد پس از فضل و رحمت او طلب ارث کنید که کاملتر و بهتر است. خداوند متعال فرموده است ﴿قل بِفضل الله وبرحمته فبذلک فلیفرحوا هُوَ خیر مِمَّا یجمعُونَ﴾[۴].