حماد اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| نام = ابواسماعیل حماد بن ابی‌سلیمان اشعری | | نام = ابواسماعیل حماد بن ابی‌سلیمان اشعری | ||
| نام‌های دیگر = حماد اشعری | | نام‌های دیگر = حماد اشعری | ||
| سال تولد = | | سال تولد = ۸۰ ق | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = [[ایران]] | | محل تولد = [[جمهوری اسلامی ایران|ایران]] | ||
| سال درگذشت = | | سال درگذشت = 120 ق | ||
| تاریخ درگذشت = | | تاریخ درگذشت = | ||
| محل درگذشت = [[کوفه]] | | محل درگذشت = [[کوفه]] | ||
| استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] |[[جعفر بن محمد (صادق)]] |اصحاب عبدالله ابن مسعود (اهل‌رای) |اصحاب عبدالله بن‌عباس (اهل‌حدیث) }} | | استادان = {{فهرست جعبه عمودی |[[محمد بن علی (باقر العلوم)|امام باقر (علیه‌السلام)]] |[[جعفر بن محمد (صادق)]] |اصحاب عبدالله ابن مسعود (اهل‌رای) |اصحاب عبدالله بن‌عباس (اهل‌حدیث) }} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | | مذهب = [[مذهب شیعه|شیعه]] | ||
| آثار = | | آثار = | ||
| فعالیت‌ها = | | فعالیت‌ها = [[ائمه|امام]]، [[مجتهد]]، [[فقیه]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۶
| حماد بن ابی سلیمان | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابواسماعیل حماد بن ابی‌سلیمان اشعری |
| نام‌های دیگر | حماد اشعری |
| اطلاعات شخصی | |
| سال تولد | ۸۰ ق، ۷۸ ش، ۶۹۹ م |
| محل تولد | ایران |
| سال درگذشت | 120 ق، ۱۱۷ ش، ۷۳۸ م |
| محل درگذشت | کوفه |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان |
|
| شاگردان | ابوحنیفه |
| فعالیت‌ها | امام، مجتهد، فقیه |
ابواسماعیل حماد بن ابی سلیمان یکی از شاگردان و اصحاب نامدار ایرانی امام باقر و امام جعفر صادق (علیه‌السلام) می‌باشد.
حماد بن ابی سلیمان کیست
ابواسماعیل حماد بن ابی سلیمان از ایرانیان مقیم کوفه است. پدرش فرمان‌روای اصفهان بود که در جریان فتح آن شهر در زمان خلیفه دوم به دست ابوموسی اشعری به همراه خانواده اسیر شد و سپس در حضور خلیفه دوم، اسلام آورد. وی از جمله ده موالی بود که معاویه در جریان جنگ صفّین به ابوموسی اشعری بخشید و ابوموسی او را به پسرش ابراهیم داد و ابراهیم او را آزاد کرد و سپس پدر حماد در کوفه ساکن گشت[۱]. ابوسلیمان در کوفه به زندگی جدید خود پرداخت و فرزندش را به تحصیل علم و دانش گمارد؛ به طوری که حماد در زمره دانش‌آموخت‌گان مشهور کوفه قرار گرفت[۲].
اساتید حماد
حماد پس از کسب علوم مقدماتی وارد دانشگاه محمد بن علی (باقر العلوم) و جعفر بن محمد (صادق) شد[۳]. و به حدی در کسب دانش پیش رفت که دانشمندان اسلامی از وی به عنوان امام، مجتهد، فقیه، جواد و کریم یاد کرده‌اند و او را به کثرت حدیث توصیف نموده‌اند[۴].
ابن سعد از حماد بن زید نقل می‌کند: حماد بن ابی سلیمان به بصره مسافرت کرد. پس از بازگشت، از وی پرسیدند: بصریان را چگونه یافتی؟ گفت: آنان شاخه‌ای از اهل شام هستند که در نزدیکی ما فرود آمده‌اند. حماد بن زید می‌افزاید: یعنی آنان درباره علی (علیه‌السلام) چون ما نیستند. سید محسن امین این گفتار حماد را نشانه تشیّع او می‌داند؛ به جهت این‌که بصریان از امیرمؤمنان (علیه‌السلام) روی‌گردان و اهل کوفه، شیعه آن حضرت بودند[۵].
شاگرد معروفش
او از استادان برجسته ابوحنیفه است. ابوحنیفه مدت 18 سال در حلقه درسش شرکت کرد و تا هنگام وفات حماد، از او بهره می‌برد[۶]. شخصی به نام ابومطیع از قول ابوحنیفه نقل می‌کند که نزد ابوجعفر منصور عباسی رفته بود ابوجعفر از وی پرسید اساتید تو چه کسانی بوده‌اند؟ وی در جواب گفت علوم را از حماد بن ابی سلیمان کوفی آموختم که او شاگرد ابراهیم نخعی و او نیز شاگرد عمر بن خطاب و او نیز از علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام) آموخت[۷].
سفرهای حماد
حماد به شهرهای بسیاری در شرق و غرب سفر کرده و از محدثان و دانشمندان در این سرزمین‌ها دانش و حدیث آموخته است[۸].
اطعام حماد
صلت بن بسطام (رحمه‌الله) می‌گوید: «حماد بن ابی سلیمان (رحمه‌الله) هر شب رمضان پنجاه تن را افطار می‌داد و هرگاه شب عید فطر فرا می‌رسد به هر یک از آنان لباس [نو] می‌پوشاند[۹]».
در گذشت
حماد پس از خدمات زیادی که در طول عمر خود انجام داد، در سال 120 ق و در کهولت سن وفات یافت[۱۰].
پانویس
- ↑ راویان مشترک، حسن عزیزی، پرویزرستگار، یوسف بیات، دفترتبلیغات اسلامی قم،1381ش، ج 1،ص 262
- ↑ اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج 6، ص 223
- ↑ رجال طوسی، ص 116 و 172
- ↑ . خلیفه بن خیاط العصفری، تاریخ خلیفه، ص 275
- ↑ اعیان الشیعه، سید محسن امین، ج 6، ص 223
- ↑ . تاریخ بغداد، ج 13، ص 333
- ↑ تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص ۳۳۴
- ↑ . الانساب سمعانی، ج 7، ص 85
- ↑ [تاریخ اصفهان، ابونعیم اصفهانی ۱/ ۲۴۲]. باران حکمت
- ↑ تاریخ خلیفه، خلیفة بن خیاط العصفری، دارالفکر، بیروت، 1414 ق، ص 275