حدیث قدسی

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۰۲ توسط Salehi.m (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «'''حدیث قُدسی''' حدیثی است که معنا و محتوای آن از ناحیه خداوند است، ولی کلام و ل...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

حدیث قُدسی حدیثی است که معنا و محتوای آن از ناحیه خداوند است، ولی کلام و لفظ آن از زبان پیامبر(ص) می‌باشد. به حدیث قدسی حدیث ربانی و حدیث الهی نیز می‌گویند.

مفهوم‌شناسی حدیث قدسی

در احادیث قدسی معنی و مضمون از خداوند و الفاظ از پیامبر است؛ مضمون مورد نظر ممکن است به واسطه فرشته و یا الهام و یا القا در خواب به پیامبر منتقل شده باشد. این احادیث معمولا با کلماتی مانند «قال الله» یا «یقول الله» شروع می‌شوند. در تعاریفِ گوناگونِ حدیث قدسی، این نقطه مشترک وجود دارد که حدیث قدسی سخنی است که آن را پیامبراکرم صلی‌اللّه‌علیه وآله از قول خداوند گزارش کرده،[۱] [۲] [۳]اما مانع نبودن این تعریف موجب شده است که محدّثان برای آن شاخص‌هایی معین و وجوه افتراق آن را از قرآن بیان کنند. تعداد، اهمیت و جزئیات این شاخص‌ها و وجوه افتراق در منابع به‌طور متفاوت ذکر شده است. مثلا شیخ بهائی [۴]. در این باره تنها به یک مورد اشاره کرده، حال آن‌که بلوشی[۵]چهارده مورد ذکر کرده است.

دلیل نامگذاری

درباره وجه تسمیه احادیث قدسی، چند احتمال وجود دارد که براساس قوی‌ترین آن‌ها، انتساب این احادیث به ذات مقدّس الهی موجب این نام‌گذاری شده است [۶] [۷] [۸][۹] [۱۰]

تفاوت حدیث قدسی با قرآن

تفاوت های حدیث قدسی با قرآن را می توان به شکل زیر فهرست کرد. 1. قرآن از لحاظ مفهوم و لفظ به‌طور مستقیم از جانب خداوند نازل شده است، ولی حدیث قدسی فقط مضمونش از جانب خداوند است. 2.اقوالی که به پیامبران گذشته منسوب است، نیز در جمع احادیث قدسی قرار می‌گیرند و در برخی از روایات، این احادیث از پیامبران سابق نقل شده‌ است 3. مضمون احادیث قدسی بیشتر اخلاقی و عرفانی است. 4. وحیانی بودن الفاظ قرآن و وحیانی نبودن الفاظ حدیث بیشتر این احادیث از پیامبر اکرم(ص) و به واسطه انس‌بن مالک، ابوهریره، ابن‌عباس و حضرت علی(ع) نقل شده‌ است. این جنبه مهترین وجه تفاوت این احادیث می باشد. 5. صدور حدیث قدسی از پیامبر، قطعی نیست مگر این که به صورت متواتر نقل شده باشد که در این صورت با آنها معامله حدیث می‌شود. 6.جملات آنها مانند قرآن معجزه نیست و با آنها تحدی نمی‌شود و به نظر می‌رسد که محتوا و مفهوم آنها از جانب خداست ولی الفاظ آنها توسط پیامبر (ص) ابداع شده‌است 7.معانی آنها یا به واسطه فرشته وحی و یا به صورت الهام و یا در خواب به پیامبر القاء شده‌است. البته همه سخنان پیامبر (ص) از سرچشمه وحی ناشی می‌شود، چنان که خداوند در قرآن کریم، راجع به سخنان آن حضرت چنین می‌فرماید: «او از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید و سخنان او چیزی جز وحی که فرستاده می‌شود، نیست.» ولی گاهی پیامبر(ص) مامور می‌شد که آن سخنان را به طور مستقیم از خداوند نقل کند و گاهی چنین ماموریتی نداشت[۱۱] یعقوب جعفری، مکتب اسلام، بهمن ۱۳۸۲، سال چهل و سوم - شماره ۱۱ (از ۲۱ تا ۲۶) 8.قرآن از هر تغییر و تبدیل و تحریفى مصون است ولی حدیث قدسی، چنین خصیصه‏ اى ندارد.با این وصف می توان به قاطعیت گفت که احادیث قدسی در احکام مانند قرآن نیستند. 9.نماز به قرائت احادیث قدسیه صحّت ندارد. 10.منکر قرآن کافر شمرده مى‏ شود به خلاف منکر حدیث قدسى. 11.مسّ حدیث قدسى بدون وضو بر کسى حرمت ندارد. 12.قرائت آن بر جُنُب و حائض و نفساء تحریم نشده. 13.نقل به معنى در آن صحیح است.[۱۲] محمود رامیار، تاریخ قرآن(رامیار)، ۱جلد، امیر کبیر - تهران، چاپ: سوم، ۱۳۶۹.

تعداد حدیث قدسی

برخی (مانند ابن‌ حجر هیثمی‌) مجموع‌ احادیث‌ قدسیه‌ای‌ که‌ از پیامبر نقل‌ شده‌ را بالغ‌ بر صد حدیث‌ می دانند. عده ای از محدثین این احادیث را در مجموعه‌ هایی‌ جمع‌آوری‌ کرده‌اند: استاد محمد الصباغ‌ گفته‌: در سال‌ ۱۳۸۹، المجلس‌ الاعلی‌ للشئون‌ الاسلامیه‌ در مصر ۴۰۰ حدیث‌ قدسی‌ از کتاب‌های‌ شش‌گانه‌ و موطأ اهل‌ سنت‌ جمع‌ آوری‌ کرده و در کتابی دو جلدی به‌ نام‌ «الاحادیث‌ القدسیه‌« منتشر کرده‌ است‌. از دانشمندان‌ شیعه‌ نیز، شیخ‌ حر عاملی‌ (مؤلف وسائل الشیعه)، احادیث قدسی پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و اله) را در کتابی‌ به‌ نام‌ «الجواهر السنیه‌ فی‌ الاحادیث‌ القدسیه»‌ گردآوری‌ کرده‌ است‌. یک نمونه از احادیث قدسی: قال رسول الله صلی اللَّه علیه و آله: یقول اللَّه عزّ و جلّ: اشتدّ غضبی علی من ظلم من لا یجد ناصرا غیری [۱۳]خشم من سخت است بر کسی که ستم کند به کسی که یاوری جز من ندارد.

پانویس

  1. محمد بن حسین شیخ‌بهائی، الوجیزة فی الدرایة، ج۱، ص۴۱۴، چاپ ماجد غرباوی، در تراثنا، سال ۸، ش ۳و۴ (رجب ـ ذی‌الحجه ۱۴۱۳).
  2. محمداعلی بن علی تهانوی، موسوعة کشّاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۶۲۹، چاپ رفیق‌العجم و علی دحروج، بیروت ۱۹۹۶.
  3. محمود طحان، تیسیر مصطلح الحدیث، ج۱، ص۱۲۷، کویت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
  4. محمد بن حسین شیخ‌بهائی، الوجیزة فی الدرایة، ج۱، ص۴۱۴، چاپ ماجد غرباوی، در تراثنا، سال ۸، ش ۳و۴ (رجب ـ ذی‌الحجه ۱۴۱۳)
  5. عبدالغفور عبدالحق بلوشی، الاحادیث القدسیة فی دائرة الجرح و التعدیل و مصادرها و ادوار تدوینها، ج۱، ص۳۶ـ۳۸، بیروت ۱۴۱۴/۱۹۹۴.
  6. محمد بن یوسف کرمانی، صحیح ابی عبداللّه البخاری بشرح الکرمانی، ج۹، ص۷۹، بیروت ۱۴۰۱/۱۹۸۱.
  7. عبدالغفور عبدالحق بلوشی، الاحادیث القدسیة فی دائرة الجرح و التعدیل و مصادرها و ادوار تدوینها، بیروت، سال 1414 قمری، ج۱، ص۷
  8. محمود طحان، تیسیر مصطلح الحدیث، ج۱، ص۱۲۷، کویت ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
  9. محمد ابوشهبه، الوسیط فی علوم و مصطلح الحدیث، قاهره، سال ۱۹۸۲، ج۱، ص۲۱۵،
  10. محمدرضا مامقانی، مستدرکات مقباس الهدایة فی علم الدرایة، ج۵، ص۴۵، در عبداللّه مامقانی، مقباس الهدایة فی علم الدرایة، ج ۵ـ۶، قم ۱۴۱۳.
  11. حدیث قدسی چیست؟، مجله مکتب اسلام، شماره ۱۱
  12. تاریخ قرآن(رامیار)، متن، ص: ۹۸
  13. الجواهر السنیة، ص۱۵۹.