جعفریه (غلاة شیعه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
جز (جایگزینی متن - 'ابو ' به 'ابو')
خط ۱: خط ۱:
'''جعفریه‏''' از [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه ‏اند و به امامت، غیبت و رجعت [[امام جعفر صادق|امام جعفر صادق (ع)]] معتقد بودند. ایشان پیرو عبد الرحمن بن محمد از متكلمان شیعه به شمار مى ‏رفتند. به این فرقه «جعفریه واقفه» نیز می گویند، زیرا در امامت حضرت صادق (ع) توقف كردند و قایل به رجعت او شدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش اندک.</ref><ref>ابن ندیم ابو الفرج محمد بن یعقوبف  الفهرست، ص 198.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبد الکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147</ref>
'''جعفریه‏''' از [[غلاة (فرقه)|غلاة]] شیعه ‏اند و به امامت، غیبت و رجعت [[امام جعفر صادق|امام جعفر صادق (ع)]] معتقد بودند. ایشان پیرو عبد الرحمن بن محمد از متكلمان شیعه به شمار مى ‏رفتند. به این فرقه «جعفریه واقفه» نیز می گویند، زیرا در امامت حضرت صادق (ع) توقف كردند و قایل به رجعت او شدند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش اندک.</ref><ref>ابن ندیم ابوالفرج محمد بن یعقوبف  الفهرست، ص 198.</ref><ref>مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.</ref><ref>شهرستانی محمد بن عبد الکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147</ref>


==پانویس==  
==پانویس==  

نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۲۱

جعفریه‏ از غلاة شیعه ‏اند و به امامت، غیبت و رجعت امام جعفر صادق (ع) معتقد بودند. ایشان پیرو عبد الرحمن بن محمد از متكلمان شیعه به شمار مى ‏رفتند. به این فرقه «جعفریه واقفه» نیز می گویند، زیرا در امامت حضرت صادق (ع) توقف كردند و قایل به رجعت او شدند. [۱][۲][۳][۴]

پانویس

ّ

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ اول، ص 141 با ویرایش اندک.
  2. ابن ندیم ابوالفرج محمد بن یعقوبف الفهرست، ص 198.
  3. مقریزی تقی الدین ابوالعباس، الخطط، قاهره، سال 1911 میلادی، ج 4، ص 177.
  4. شهرستانی محمد بن عبد الکریم، الملل و النحل، قاهره، سال 1948 میلادی، ص 147