تارکیه (شاکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'نمی توان' به 'نمی‌توان')
جز (جایگزینی متن - 'می گویند' به 'می‌گویند')
خط ۴: خط ۴:
==اعتقادات==
==اعتقادات==
این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در این که آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «شاکیه» نیز می خوانند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121</ref>
این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در این که آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «شاکیه» نیز می خوانند. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121</ref>
تارکیه در میان سخنان خود می گویند که  ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت کفر بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت توبه و طاعت باشد،  بنابراین روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ‏ یک از ایشان اطلاق گردد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121</ref>
تارکیه در میان سخنان خود می‌گویند که  ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت کفر بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت توبه و طاعت باشد،  بنابراین روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ‏ یک از ایشان اطلاق گردد.<ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121</ref>


==پانویس==  
==پانویس==  

نسخهٔ ‏۱۰ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۵

تارکیه گروهی از مرجئه هستند و معتقدند که خداوند متعال به جز ایمان به خود هیچ چیزی را بر بندگان واجب نکرده است. از منظر ایشان هر کسی که خدا را بشناسد و به او ایمان آورد مجاز است هر کاری را که میل داشته باشد انجام دهد و یا هر کاری را که دوست ندارد ترک کند.[۱]

اعتقادات

این فرقه معتقدند که نمی‌توان به فاعل طاعات مطیع گفت و یا فاعل معاصی را گناهکار نامید. تارکیه در این که آیا شخصی که در اطاعت است را بتوان به طور واقعی مطیع نامید و یا شخصی که در عصیان است را بتوان به طور واقعی عاصی نامید، در شک هستند و از این جهت آنان را «شاکیه» نیز می خوانند. [۲] تارکیه در میان سخنان خود می‌گویند که ممکن است فاعل طاعات در لحظه مرگ در حالت کفر بمیرد و یا فاعل معاصی در لحظه مرگ در حالت توبه و طاعت باشد، بنابراین روا نیست که نام مطیع یا عاصی به هیچ‏ یک از ایشان اطلاق گردد.[۳]

پانویس

  1. ابن جوزی ابوالفرج عبدالرحمن بن علی، تلبیس ابلیس، ص 41
  2. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121
  3. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،چاپ اول، ص 121