بهافریدیه

بهافریدیه پیروان مردی زرتشتی الاصل به نام بهافرید بن ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.

پیشینه

در زمانی که ابو مسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتى الاصلى به نام بهافرید بن ماه فروردین در روستاى خواف‏ از استان نیشابور در قصبه سیراوند خروج كرد و مدعی اصلاحاتى در دین زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چین سفر كرد و هفت سال در آن دیار اقامت کرد و وقتی بازگشت چیزهاى شگفت‏ انگیزی با خودش آورد از آن جمله پیراهنى سبز و نازك و نرم از حریر چینى بود كه تمام آن در كف دست او جاى مى‏‌گرفت و آن را یكى از معجزات خود مى‏‌دانست. شهرستانى مى‏ گوید بهافریدیان را سیانیه هم مى‌‏گویند.

اعتقادات

بهافرید بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد 1.یكى در یگانگى خدا. 2. یكى در آفرینش آسمان ها و زمین. 3. یكى در خلق حیوان و روزی آن ها. 3.یكى در مرگ. 4. یكى هم در رستاخیز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی براى اهل بهشت و دوزخ 7. یكی برای ستایش اهل بهشت.

همچنین وی برای پیروان خود كتابى به فارسى نوشت و به ایشان امر كرد كه روی یك زانو نشسته به سوى چشمه خورشید نماز بخوانند و در هر جا كه باشند رو به سوى آفتاب كنند و موهاى خود را رها نمایند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نكنند و چهار پایان را نكشند مگر چارپایی که پیر باشد.

سر انجام

بهافرید از مظاهر اصلاح طلب فكر ایرانى در دوره ابو مسلم در خراسان بود كه به دست خود ابو مسلم از بین رفته است. چون ابو مسلم به نیشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هیربدان» زرتشتى نزد وى آمدند و گفتند این مرد اسلام و دین ما را تباه كرد. بعد از آن ابو مسلم وى را همراه با پیروانش از بین برد. البته شاید سبب كشته شدن او جز این نباشد كه وى در اوایل خروج ابو مسلم در جبال بادغیس و قلب خراسان حركتى به وجود آورد كه منافى تمركز قدرت سیاسى ابو مسلم بود.