بهافریدیه

بهافريديه پیروان مردی زرتشتی الاصل به نام بهافریدبن ماه فروردین بودند. نقل شده است که وی اصالتا اهل روستای زوزن بوده است.

پیشینه

در زمانی که ابو مسلم خراسانی در اوج اقتدار بود، مرد زرتشتى الاصلى به نام بهافريد بن ماه فروردين، در روستاى خواف‏ از استان نيشابور در قصبه سيراوند خروج كرد و مدعی اصلاحاتى در دين زرتشت شد. بهافرید از خراسان به چين سفر كرد و هفت سال در آن ديار اقامت کرد و وقتی بازگشت، چيزهاى شگفت‏انگيزی با خودش آورد از آن جمله پيراهنى سبز و نازك و نرم از حرير چينى بود كه تمام آن در كف دست او جاى مى‏گرفت و آن را يكى از معجزات خود مى‏ دانست. شهرستانى مى‏ گويد بهافريديان را سيانيه هم مى ‏گويند.

اعتقادات

بهافريد بر پیروانش هفت گونه نماز را واجب کرد1.يكى در يگانگى خدا. 2. يكى در آفرينش آسمان ها و زمين. 3. يكى در خلق حيوان و روزي آن ها. 3.يكى در مرگ. 4. يكى هم در رستاخيز 5. یکی برای حساب و روز شمار. 6. یکی براى اهل بهشت و دوزخ 7. يكی برای ستايش اهل بهشت. همچنین وی برای پیروان خود كتابى به فارسى نوشت و به ايشان امر كرد كه روی يك زانو نشسته به سوى چشمه خورشيد نماز بخوانند و در هر جا كه باشند رو به سوى آفتاب كنند و موهاى خود را رها نمايند و در هنگام خوردن غذا زمزمه نكنند و چهار پايان را نكشند، مگر چارپایی که پیر باشد.

سر انجام

بهافريد از مظاهر اصلاح طلب فكر ايرانى در دوره ابو مسلم در خراسان بود كه به دست خود ابو مسلم از بين رفته است. چون ابو مسلم به نيشابور وارد نیشابور شد، «موبدان» و «هيربدان» زرتشتى نزد وى آمدند و گفتند اين مرد اسلام و دين ما را تباه كرد. بعد از آن، ابو مسلم وى را همراه با پیروانش از بین برد.البته شايد سبب كشته شدن او جز اين نباشد كه وى در اوايل خروج ابو مسلم، در جبال بادغيس و قلب خراسان حركتى به وجود آورد كه منافى تمركز قدرت سياسى ابو مسلم بود. م