بدائیه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «بدائیه فرقه ای از غلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می دانند. ==اعتقاد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بدائیه فرقه ای از غلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می دانند. | بدائیه فرقه ای از [[غلاة]] شیعه هستند که [[بداء]] را برای خدا جایز می دانند. | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین | پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین اعتقاد خلافت خلافت خلفاى ثلاثه را تفسیر می کنند. <ref>شاطبی ابراهیم بن موسی بن محمد، الاعتصام، قاهره، نشر مطبعه السعاده، سال 1332 هجری قمری، ج۲، ص۲۱۹</ref> اما شيعیان امامی مذهب اين تعبير را درست نمى دانند بلکه مطابق با آیه: «يمحوا الله ما يشاء و يثبت و عنده أم الكتاب.» (سوره رعد، آیه 39) بداء را بر خدا جايز می دانند. زیرا بنا بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد مى تواند امرى را باطل و به جاى آن امرى ديگر را جایگزین کند. این نوع تفسیر از بدا به معنای [[نسخ]] است. چنان كه خداوند امامت اسماعيل را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و حضرت صادق (ع) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ كَمَا بَدَا لَهُ فِي إِسْمَاعِيلَ ابْنِي. <ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد اول، ص 69</ref> | ||
<ref>مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.</ref> | <ref>مشکور جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 خورشیدی، چاپ اول، ص 98 با ویرایش فنی و محتوایی و نیز اصلاح عبارات.</ref> | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[رده: کلام ]] | [[رده: کلام ]] | ||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | [[رده: مذاهب کلامی ]] | ||
<references /> | |||
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۲
بدائیه فرقه ای از غلاة شیعه هستند که بداء را برای خدا جایز می دانند.
اعتقادات
پیروان این فرقه معتقدند که مانعی ندارد خداوند حکمی را صادر کند و بعد از مدتی حکم دیگری را صادر کند که مخالف حکم اول باشد. آنان بر اساس همین اعتقاد خلافت خلافت خلفاى ثلاثه را تفسیر می کنند. [۱] اما شيعیان امامی مذهب اين تعبير را درست نمى دانند بلکه مطابق با آیه: «يمحوا الله ما يشاء و يثبت و عنده أم الكتاب.» (سوره رعد، آیه 39) بداء را بر خدا جايز می دانند. زیرا بنا بر مصالح عالم آفرینش؛ خداوند هرگاه بخواهد مى تواند امرى را باطل و به جاى آن امرى ديگر را جایگزین کند. این نوع تفسیر از بدا به معنای نسخ است. چنان كه خداوند امامت اسماعيل را «نسخ» فرمود و درباره او بداء حاصل شد و حضرت صادق (ع) فرمود: مَا بَدَا لِلَّهِ فِي شَيْ‌ءٍ كَمَا بَدَا لَهُ فِي إِسْمَاعِيلَ ابْنِي. [۲] [۳]