افزودن پیوند

    الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌وحدت
    جز (جایگزینی متن - 'ناصر ال' به 'ناصرال')
    جز (جایگزینی متن - '[[خدای متعال' به '[[خدا')
     
    (۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات کتاب
    | عنوان = الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد
    | تصویر = کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد.jpg
    | نام = الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد
    | پدیدآوران = ضیاء‌الدین جوینی
    | زبان =
    | زبان اصلی = [[زبان عربی|عربی‌]]
    | ترجمه =
    | سال نشر = 1995 م
    | ناشر = دارالکتب العلمیة
    | تعداد صفحه =
    | موضوع = [[اسلام]]، [[کلام]]
    | شابک =
    }}
    کتاب '''الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد''' با موضوع [[کلام]] که توسط [[ضیاء‌الدین جوینی]] (متولد 419 ق) نوشته شده است. وی متکلم بزرگ [[اشاعره|اشعری]] و [[فقیه]] و اصولی [[شافعی]] می‌باشد. نویسنده به مباحثی؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتی که برای [[خداوند]] واجب است، اثبات [[نبوت]]، عقاید و اقسام آن، [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر|نهی از منکر]]، [[قیامت]]، ثواب و عقاب و مسائلی کلامی از این دست می‌پردازد.


    <div class="wikiInfo">[[پرونده:کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد.jpg|جایگزین=کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد|بندانگشتی|کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد]]
    == بخشی از کتاب ==
    {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |نام
    بعد المقدمه، قسم الجوینی کتابه إلی أبواب، وقسم الأبواب إلی فصول، فکان ترتیبه إماما یقتدی به المتکلمون من بعده، وقیل إن هذه الطریقة وجدت قبله عند أبی‌بکر الباقلانی، ثم أبی منصور عبدالقاهر البغدادی فجاء کتابه کالآتی:
    !نام نویسنده
    |ضیاء‌الدین جوینى
    |-
    |موضوع
    |اسلام ـ کلام
    |-
    |زبان کتاب
    |عربى‌
    |-
    |ناشر
    |دار الکتب العلمیة
    |-
    |سال نشر
    |14331416 ‌‎ق یا 1995 م
    |-
    |تعداد جلد
    |تک جلدی
    |-
    |مکان چاپ
    |لبنان - بیروت
    |-


    |}
    * بدأ بالکلام علی أحکام النظر.
    </div>
    * باب حقیقة العلم.
    * إثبات حدوث العالم.
    * القول فی إثبات العلم بالصانع.
    * باب القول فیما یجب لله تعالی من الصفات.
    * باب العلم بالوحدانیة.
    * باب إثبات العلم بالصفات المعنویة.
    * باب القول فی إثبات العلم بالصفات.
    * باب القول فیما یجوز علی الله تعالی.
    * باب إثبات جواز رؤیة الله تعالی.
    * باب القول فی خلق الأفعال.
    * باب القول فی الاستطاعة وحکمها.
    * باب القول فی التعدیل والتجویز.
    * باب القول فی إثبات النبوات.
    * باب القول فی الوجه الذی منه تدل المعجزة علی صدق الرسول صلی الله علیه وسلم.
    * باب أحکام الأنبیاء عامة.
    * باب القول فی السمعیات.
    * باب الآجال.
    * باب الرزق.
    * باب فی الأسعار.
    * باب فی الأمر بالمعروف والنهی عن المنکر.
    * باب الإعادة.
    * باب جمل من أحکام الآخرة المتعلقة بالسمع.
    * باب فی الثواب والعقاب وإحباط الاعمال والرد علی المعتزلة والخوارج والمرجئة فی الوعد والوعید.
    * الأسماء والأحکام.
    * باب التوبة.
    * القول فی الإمامة.
    * باب فی تفاصیل الأخبار.
    * باب فی إبطال النص وإثبات الاختیار.
    * باب فی الاختیار وصفته وذکر ما تنعقد الإمامة به.
    * باب القول فی إمامة أبی‌بکر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین.


    '''الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد'''  کتابی [[کلامی]] و اعتقادی است که توسط [[ضیاء‌الدین جوینى]] متولد 419ق  نوشته شده است. وى متكلم بزرگ اشعرى و فقیه و اصولى [[شافعى]] مى‌باشد.
    == موضوع کتاب ==
    مباحثى؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتى كه برای [[خداوند]] واجب است، اثبات [[نبوت]]، اصول عقاید و اقسام آن، [[امر به معروف]] و [[نهى از منكر]]، [[قیامت]] ، ثواب و عقاب و مسائلى كلامى از این دست بحث مى‌كند.
    جوینی به طور خاص به مکتب [[اشعری]] اشاره می‌کند. بیشتر استدلال‌ها و گزارش‌های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه [[ابوالحسن اشعری]]، [[ابوبکر باقلانی]] و [[ابواسحاق اسفراینی]] به دست می‌آورد.


    ==بخشی از کتاب==
    او مدعی نبود که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد دربارۀ نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از [[خدا|خداوند متعال]] و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می‌کند که خداوند خالق همه چیز است و نیز به مباحث [[نبوت]] و [[معجزه]] و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت [[حضرت محمد]] را [[قرآن]] و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر]] دانست و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده.
    بعد المقدمة، قسم الجوینی كتابه إلى أبواب، وقسم الأبواب إلى فصول، فكان ترتیبه إماما یقتدی به المتكلمون من بعده، وقیل إن هذه الطریقة وجدت قبله عند أبی بكر الباقلانی، ثم أبی منصور عبدالقاهر البغدادی فجاء كتابه كالآتی:


    *بدأ بالكلام على أحكام النظر.
    == شرح‌های بر کتاب ==
    *باب حقیقة العلم.
    *إثبات حدوث العالم.
    *القول فی إثبات العلم بالصانع.
    *باب القول فیما یجب لله تعالى من الصفات.
    *باب العلم بالوحدانیة.
    *باب إثبات العلم بالصفات المعنویة.
    *باب القول فی إثبات العلم بالصفات.
    *باب القول فیما یجوز على الله تعالى.
    *باب إثبات جواز رؤیة الله تعالى.
    *باب القول فی خلق الأفعال.
    *باب القول فی الاستطاعة وحكمها.
    *باب القول فی التعدیل والتجویز.
    *باب القول فی إثبات النبوات.
    *باب القول فی الوجه الذی منه تدل المعجزة على صدق الرسول صلى الله علیه وسلم.
    *باب أحكام الأنبیاء عامة.
    *باب القول فی السمعیات.
    *باب الآجال.
    *باب الرزق.
    *باب فی الأسعار.
    *باب فی الأمر بالمعروف والنهی عن المنكر.
    *باب الإعادة.
    *باب جمل من أحكام الآخرة المتعلقة بالسمع.
    *باب فی الثواب والعقاب وإحباط الاعمال والرد على المعتزلة والخوارج والمرجئة فی الوعد والوعید.
    *الأسماء والأحكام.
    *باب التوبة.
    *القول فی الإمامة.
    *باب فی تفاصیل الأخبار.
    *باب فی إبطال النص وإثبات الاختیار.
    *باب فی الاختیار وصفته وذكر ما تنعقد الإمامة به.
    *باب القول فی إمامة أبی بكر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین.


    =موضوع کتاب=
    # کتاب '''الإسعاد فی شرح الإرشاد''' که مؤلف آن عبدالعزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالکی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد.
    جوینی در ارائه خود از مکتب [[اشعری]] به طور خاص به سه مورد اشاره می کند - که آموزه اوست:
    # [[شرح الإرشاد فی علم الکلام|شرح الإرشاد فی علم الکلام]]، تألیف: أبوالقاسم سلمان بن ناصرالأنصاری نیشابوری است.
    # [[المهاد فی شرح الإرشاد إلی تبیین قواعد الاعتقاد]]، تألیف: المازری المتوفی سنة 530 هـ می‌باشد.
    # [[منهاج السداد فی شرح الإرشاد]]، نوشتهٔ أبوالحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبدالرحمن بن الضحاک فزاری.
    # [[شرح الإرشاد]]، تألیف: أبوبکر بن میمون القرطبی.
    # [[شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد]] یا نام دیگرش "[[شرح الإرشاد فی أصول الدین]]"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبدالله بن علی بن الحسین المصری شافعی.


    [[ابوالحسن اشعری]] متوفی سال 324 معمولاً به او اشاره می کند: «شیخ ما».
    و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است.
    [[ابوبکر باقلانی]] متوفی در سال 403 اغلب به او اشاره می کند: «قاضی».
    [[ابواسحاق اسفراینی]] متوفی سال 413 مکرر به او اشاره کرده و می‌گوید: «استاد».
    او اعتراف می کند که بیشتر استدلال‌ها و گزارش های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه این سه نفر، به دست می آورد. او اعلام نکرد که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد درباره نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می کند که خداوند خالق همه چیز است و نیز به  مباحث  نبوت و [[معجزه]] و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت [[حضرت محمد]] را [[قرآن]] و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده.
     
    =شرح‌های بر كتاب=
     
    #كتاب '''الإسعاد فی شرح الإرشاد''' که مؤلف آن عبدالعزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالكی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد.
    #[[شرح الإرشاد فی علم الكلام]]، تألیف: أبو القاسم سلمان بن ناصرالأنصاری نیشابوری است.
    #[[المهاد فی شرح الإرشاد إلى تبیین قواعد الاعتقاد]]، تألیف: المازری المتوفى سنة 530 هـ می‌باشد.
    #[[منهاج السداد فی شرح الإرشاد]]، نوشتهٔ أبو الحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبدالرحمن بن الضحاک فزاری.
    #[[شرح الإرشاد]]، تألیف: أبو بكر بن میمون القرطبی.
    #[[شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد]] یا نام دیگرش "[[شرح الإرشاد فی أصول الدین]]"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبدالله بن علی بن الحسین المصری شافعی.


    و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است.
    == منابع ==
    =منبع=
    * مرکز ابوالحسن الأشعری للدراسات والبحوث العقدیة.
    *مركز ابوالحسن الأشعری للدراسات والبحوث العقدیة.
       
       
    [[رده: کتاب شناسی]]
    [[رده:کتاب‌ها]]
    [[رده: کتاب کلامی]]
    [[رده:کتاب‌های کلامی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۵

    الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد
    کتاب الارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد.jpg
    نامالارشاد الی قواطع الادلة فی اصول الاعتقاد
    پدیدآورانضیاء‌الدین جوینی
    زبان اصلیعربی‌
    سال نشر1995 م
    ناشردارالکتب العلمیة
    موضوعاسلام، کلام

    کتاب الإرشاد إلی قواطع الأدلة فی أصول الاعتقاد با موضوع کلام که توسط ضیاء‌الدین جوینی (متولد 419 ق) نوشته شده است. وی متکلم بزرگ اشعری و فقیه و اصولی شافعی می‌باشد. نویسنده به مباحثی؛ نظیر، حدوث عالم، صفاتی که برای خداوند واجب است، اثبات نبوت، عقاید و اقسام آن، امر به معروف و نهی از منکر، قیامت، ثواب و عقاب و مسائلی کلامی از این دست می‌پردازد.

    بخشی از کتاب

    بعد المقدمه، قسم الجوینی کتابه إلی أبواب، وقسم الأبواب إلی فصول، فکان ترتیبه إماما یقتدی به المتکلمون من بعده، وقیل إن هذه الطریقة وجدت قبله عند أبی‌بکر الباقلانی، ثم أبی منصور عبدالقاهر البغدادی فجاء کتابه کالآتی:

    • بدأ بالکلام علی أحکام النظر.
    • باب حقیقة العلم.
    • إثبات حدوث العالم.
    • القول فی إثبات العلم بالصانع.
    • باب القول فیما یجب لله تعالی من الصفات.
    • باب العلم بالوحدانیة.
    • باب إثبات العلم بالصفات المعنویة.
    • باب القول فی إثبات العلم بالصفات.
    • باب القول فیما یجوز علی الله تعالی.
    • باب إثبات جواز رؤیة الله تعالی.
    • باب القول فی خلق الأفعال.
    • باب القول فی الاستطاعة وحکمها.
    • باب القول فی التعدیل والتجویز.
    • باب القول فی إثبات النبوات.
    • باب القول فی الوجه الذی منه تدل المعجزة علی صدق الرسول صلی الله علیه وسلم.
    • باب أحکام الأنبیاء عامة.
    • باب القول فی السمعیات.
    • باب الآجال.
    • باب الرزق.
    • باب فی الأسعار.
    • باب فی الأمر بالمعروف والنهی عن المنکر.
    • باب الإعادة.
    • باب جمل من أحکام الآخرة المتعلقة بالسمع.
    • باب فی الثواب والعقاب وإحباط الاعمال والرد علی المعتزلة والخوارج والمرجئة فی الوعد والوعید.
    • الأسماء والأحکام.
    • باب التوبة.
    • القول فی الإمامة.
    • باب فی تفاصیل الأخبار.
    • باب فی إبطال النص وإثبات الاختیار.
    • باب فی الاختیار وصفته وذکر ما تنعقد الإمامة به.
    • باب القول فی إمامة أبی‌بکر وعمر وعثمان وعلی رضی الله عنهم أجمعین.

    موضوع کتاب

    جوینی به طور خاص به مکتب اشعری اشاره می‌کند. بیشتر استدلال‌ها و گزارش‌های خود را از نوشته‌های شیوخ مذاهب، به ویژه ابوالحسن اشعری، ابوبکر باقلانی و ابواسحاق اسفراینی به دست می‌آورد.

    او مدعی نبود که چیز جدیدی آورده است مگر در یک موضوع که دلیلش بر محال بودن حوادث است که اولی ندارند. کلیات ایشان در کتاب الارشاد دربارۀ نظریه علم و خلقت جهان برای نشان دادن اینکه خداوند خالق این جهان است و از خداوند متعال و بهترین صفات او صحبت کرده است و ثابت می‌کند که خداوند خالق همه چیز است و نیز به مباحث نبوت و معجزه و تفاوت معجزات و کرامات. وی دلیل نبوت حضرت محمد را قرآن و معجزات حسی از جمله تسبیح سنگریزه در کف دست پیامبر دانست و مطالب دیگر که مفصل به آنها پرداخته شده.

    شرح‌های بر کتاب

    1. کتاب الإسعاد فی شرح الإرشاد که مؤلف آن عبدالعزیز بن إبراهیم بن أحمد، قرشی، تمیمی، تونسی، مالکی، معروف به ابن بزیزة می‌باشد.
    2. شرح الإرشاد فی علم الکلام، تألیف: أبوالقاسم سلمان بن ناصرالأنصاری نیشابوری است.
    3. المهاد فی شرح الإرشاد إلی تبیین قواعد الاعتقاد، تألیف: المازری المتوفی سنة 530 هـ می‌باشد.
    4. منهاج السداد فی شرح الإرشاد، نوشتهٔ أبوالحسن علی بن محمد بن إبراهیم بن عبدالرحمن بن الضحاک فزاری.
    5. شرح الإرشاد، تألیف: أبوبکر بن میمون القرطبی.
    6. شرح الإرشاد فی أصول الاعتقاد یا نام دیگرش "شرح الإرشاد فی أصول الدین"، تألیف: تقی الدین أبی الفتح مظفر بن عبدالله بن علی بن الحسین المصری شافعی.

    و شروح دیگری که بر این کتاب نوشته شده است.

    منابع

    • مرکز ابوالحسن الأشعری للدراسات والبحوث العقدیة.
    برگرفته از «https://fa.wikivahdat.com/w/index.php?title=الارشاد_الی_قواطع_الادلة_فی_اصول_الاعتقاد_(کتاب)&oldid=182568»