اصحاب الکساء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
از فرق «غلاة» و از عليائيه (علياويه) به شمار می روند.علیائیه به افرادی می‌گویند که در حق امامان خود گزافه‌گو شدند و ایشان را از حد مخلوقیت خارج کردند. | از فرق «غلاة» و از [[عليائيه]] (علياويه) به شمار می روند.علیائیه به افرادی می‌گویند که در حق امامان خود گزافه‌گو شدند و ایشان را از حد مخلوقیت خارج کردند. | ||
==اعتقادات== | ==اعتقادات== | ||
از دیدگاه اینان، اصحاب كساء يا آل عبا پنج تن بيش نيستند و آنان محمد (ص)، على (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسين (ع) هستند و روح خدا به كساء در ايشان حلول كرده و يكى را بر ديگرى برترى نيست. از اين جهت فاطمه را بدون هاى تأنيث (فاطم) خوانند. چنان كه يكى از سخنوران ايشان گويد: | از دیدگاه اینان، اصحاب كساء يا [[آل عبا]] پنج تن بيش نيستند و آنان [[محمد (ص)]]، [[على (ع)]]، [[فاطمه (س)]]، [[حسن (ع)]] و [[حسين (ع)]] هستند و روح خدا به كساء در ايشان حلول كرده و يكى را بر ديگرى برترى نيست. از اين جهت فاطمه را بدون هاى تأنيث (فاطم) خوانند. چنان كه يكى از سخنوران ايشان گويد: | ||
توليت بعد الله فى الدين خمسة نبيا و سبطيه و شيخا و فاطما | توليت بعد الله فى الدين خمسة نبيا و سبطيه و شيخا و فاطما. پيشواى اين طايفه علياء بن دراع اسدى يا دوسى مى باشد.<ref>محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش</ref> | ||
ص 63 | ==پانویس== | ||
[[رده: کلام اسلامی]] | |||
[[رده: فرقه های دینی ]] | |||
[[رده: مذاهب کلامی ]] | |||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳
از فرق «غلاة» و از عليائيه (علياويه) به شمار می روند.علیائیه به افرادی می‌گویند که در حق امامان خود گزافه‌گو شدند و ایشان را از حد مخلوقیت خارج کردند.
اعتقادات
از دیدگاه اینان، اصحاب كساء يا آل عبا پنج تن بيش نيستند و آنان محمد (ص)، على (ع)، فاطمه (س)، حسن (ع) و حسين (ع) هستند و روح خدا به كساء در ايشان حلول كرده و يكى را بر ديگرى برترى نيست. از اين جهت فاطمه را بدون هاى تأنيث (فاطم) خوانند. چنان كه يكى از سخنوران ايشان گويد:
توليت بعد الله فى الدين خمسة نبيا و سبطيه و شيخا و فاطما. پيشواى اين طايفه علياء بن دراع اسدى يا دوسى مى باشد.[۱]
پانویس
- ↑ محمد جواد مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 63 با ویرایش