ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hadifazl صفحهٔ ادريس بن عبدالله بن حسن مثنى را به ادریس بن عبدالله بن حسن مثنى منتقل کرد: جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شخصیت | |||
| عنوان = ادریس بن عبدالله بن حسن مثنی | |||
| تصویر = عبدالله_محض.jpg | |||
| نام = | |||
| | | نام‌های دیگر = | ||
| | | سال تولد = | ||
| | | تاریخ تولد = | ||
| محل تولد = | |||
| سال درگذشت = | |||
| تاریخ درگذشت = | |||
| محل درگذشت = | |||
| استادان = | |||
| شاگردان = | |||
| دین = | |||
| مذهب = | |||
| آثار = | |||
| فعالیت‌ها = | |||
| وبگاه = | |||
}} | |||
'''عبدالله بن حسن مثنّیٰ''' مشهور به عبدالله محض نوه پسری [[حسن بن علی (مجتبی)|امام حسن (ع)]] و نوه دختری [[حسین بن علی (سید الشهدا)]] است. او در اواخر حکومت اموی در دوره [[جعفر بن محمد (صادق)]] فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت. | |||
در میان فرزندان عبدالله محض محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده و کشته شدند و ادریس بن عبدالله بن حسن مثنی در مغرب عربی نخستین دولت شیعی را بنیان گذاشت که به دولت ادریسیان مشهور شد. | |||
عبدالله محض در دوره حکومت منصور دوانیقی، دومین خلیفه عباسی، به دلیل اعلام نکردن مکان اختفای پسرش محمد مشهور به نفس زکیه سه سال زندانی شد و در زندان به قتل رسید. آرامگاه او در ۷۰ کیلومتری شهر نجف در عراق با عنوان عبدالله ابونجم شناخته می‌شود. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
برگرفته از: <ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D8%B3%D9%86_%D9%85%D8%AB%D9%86%DB%8C پایگاه ویکی شعیه]</ref> | برگرفته از: <ref>[https://fa.wikishia.net/view/%D8%B9%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%A8%D9%86_%D8%AD%D8%B3%D9%86_%D9%85%D8%AB%D9%86%DB%8C پایگاه ویکی شعیه]</ref> | ||
[[رده:شخصیت‌ها]] | |||
[[رده: | [[رده:تاریخ]] | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۹
| ادریس بن عبدالله بن حسن مثنی | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات شخصی | |
عبدالله بن حسن مثنّیٰ مشهور به عبدالله محض نوه پسری امام حسن (ع) و نوه دختری حسین بن علی (سید الشهدا) است. او در اواخر حکومت اموی در دوره جعفر بن محمد (صادق) فرزندش محمد را مهدی خواند و برای او بیعت گرفت.
در میان فرزندان عبدالله محض محمد (نفس زکیه) و ابراهیم (قتیل باخمرا) بر ضد حکومت عباسی قیام کرده و کشته شدند و ادریس بن عبدالله بن حسن مثنی در مغرب عربی نخستین دولت شیعی را بنیان گذاشت که به دولت ادریسیان مشهور شد.
عبدالله محض در دوره حکومت منصور دوانیقی، دومین خلیفه عباسی، به دلیل اعلام نکردن مکان اختفای پسرش محمد مشهور به نفس زکیه سه سال زندانی شد و در زندان به قتل رسید. آرامگاه او در ۷۰ کیلومتری شهر نجف در عراق با عنوان عبدالله ابونجم شناخته می‌شود.
منابع
برگرفته از: [۱]