احمد صاحب الشعب
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۱۴:۴۷، ۶ نوامبر ۲۰۲۱ (ساعت هماهنگ جهانی) (۲ سال پیش) تغییر یافتهاست؛ لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با در دست ساخت جایگزین میکنید. |
احمد بن محمد حبشی (متوفی 1038 هجری قمری) پیشوای مذهبی و واعظی بود که به سفرهای علمی و تبلیغی فراوان شهرت داشت. او را از برجسته‌ترین و مشهورترین افرادی می‌دانند که پس از مهاجرت طولانی از خاندان علوی به (شِعب مهاجر) بازگشت تا زندگی و آبادانی را به آنجا بازگرداند. همانجایی که پدربزرگشان احمد بن عیسی برگزیده بود. از این رو او را «مالک» می‌نامند.
نسبت
أحمد بن محمد بن علوی بن أبي بكر الحبشي بن علی بن أحمد بن محمد أسد الله بن حسن الترابی بن علی بن الفقيه المقدم محمد بن علی بن محمد صاحب مرباط بن علي خالع قسم بن علوی بن محمد بن علوی بن عبيد الله بن أحمد المهاجر بن عيسى بن محمد النقيب بن علي العريضی بن جعفر الصادق بن محمد الباقر بن علی زين العابدين بن الحسين السبط بن علی بن أبی طالب، وعلي همسر فاطمه دختر محمد صلی الله علیه و آله است.
فهو الحفيد 25 لرسول الله محمد ﷺ في سلسلة نسبه.
وی بیست و پنجمین نوه رسول خدا محمد صلی الله علیه و آله و سلم است.
تولد و تربیت
وی در طارم حضرموت به دنیا آمد و در آنجا بزرگ شد و حافظ قرآن شد. میان او و عبدالله بن سالم، مولاى اسبان ثابت و مصاحبت استوار، در یک دوره علم طلبیدند و هر یک از همنشین خود گرفتند و به حرمین شریفین رهسپار شدند و آنها را و در یمن از یکى گرفتند. گروه بسیاری او به کتابهای تصوف به ویژه «شرح الحکم الطائیه» ابن عباد و «دیوان با مخرمه» علاقه وافری دارد. و هیزم می خرید و با قیمت آن زندگی می کرد.
اساتید
او با بزرگان زمان خود همراه شد و از علمای زمان و عصر خود از شیوخ خود آموخت:
أبو بكر بن سالم صاحب عينات
عبد الرحمن بن أحمد شهاب الدين الأكبر
أبو بكر بن علي خرد
محمد بن عقيل مديحج
محمد بن محمد البكري
شاگردان
برخی از شاگردان وی عبارتند از:
علوی بن عبدالله العیدروس
عبدالله بن احمد العیدروس
علوی بن محمد الحداد
الجنید بن علی باهارون
عبدالرحمن بن عبدالله بامدرک
پسرش عیدروس بن احمد الحبشی
پسرش حسن بن احمد الحبشی
نوه او، زین بن علوی الحبشی
حسین بن عبدالرحمن الحبشی
محمد الغزالی بن عمر الحبشی
آثار
او خدا را ندا می کرد و ختمها را شتر بر گردن او دارد و هر کجا که ناچت در کشور و جایی که در آن برکت فرود آمد، آنها را به نفع دعوت و نفع مردمش ارزیابی می کند و به قول قدیمی دعا می کند. مسجد، و شهرستانها و روستاها که دارند به تماس رفته: عجیب و غریب ، و حورا ، و اتاق ، شبام ، تریس ، سیئون ، حتی سر ، Ju'aymah ، و تمام کشورهای ذکر آنها ازدواج کرد. او به ساختن مساجد در تعدادی از روستاهای بین سیون، طارم و غیره که تا به امروز مساجد مسکونی هستند، شهرت داشت.
فرزندان
او بسیار متاهل بود و پانزده پسر و چهارده دختر داشت. و اما غیر معدوم نه پسر است: عمر، عیدروس، شیخ، حسین، حسن، الهادی، هاشم، محمد و علوی.
وفات
اهل المهاجر در اواخر عمر بر قبر جدش احمد المهاجر سکنی گزیدند و در سال 1038 هجری قمری در آنجا وفات یافت. مردم و اطرافیانشان «احمدی» نامیده شدند، زیرا نام هر یک از آنها احمد بود.
منابع
السقاف، طه بن حسن (1426ق). فیودة البحر المالی از فضائل و اخبار و کرامت استاد عزیزمان علی (PDF) (چاپ اول). صفحه 31.