احمد بن علی بن حسین ثعالبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[امام علی' به '[[علی بن ابی طالب')
خط ۲۰: خط ۲۰:
'''احمد بن علی بن حسین ثعالبی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏‌حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در [[خراسان]] نزدیک [[نیشابور]] اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.  
'''احمد بن علی بن حسین ثعالبی'''، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید [[شیخ صدوق]](م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏‌حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در [[خراسان]] نزدیک [[نیشابور]] اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.  


در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات [[امام علی بن موسی الرضا|علی بن موسی بن جعفر (علیه السلام)]] هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از [[ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی]] نقل [[حدیث]] کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. هم‌چنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.
در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات [[علی بن ابی طالب بن موسی الرضا|علی بن موسی بن جعفر (علیه السلام)]] هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از [[ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی]] نقل [[حدیث]] کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. هم‌چنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۳۶

احمد بن علی بن حسین ثعالبی
احمد بن علی بن حسین ثعالبی.jpg
نام کاملاحمد بن علی بن حسین ثعالبی
اطلاعات شخصی
روز درگذشت352ق.
دیناسلام، شیعه

احمد بن علی بن حسین ثعالبی، محدث شیعی است. تاریخ ولادت او در دست نیست اما وفات او در اواسط سده چهارم هجری اتفاق افتاده زیرا وی از اساتید شیخ صدوق(م381ق) بوده است. در منابع معتبر گزارشی از شرح‏‌حال او به چشم نمی‏‌خورد. قرائن نشان می‏‌دهد که وی در خراسان نزدیک نیشابور اقامت داشته است و شیخ صدوق در سال 352هجری در سفرش به نیشابور از او روایت شنیده است.

در منابع حدیثی تنها یک روایت از او نقل شده است که درباره یکی از معجزات علی بن موسی بن جعفر (علیه السلام) هنگامی که آن امام در نیشابور اقامت داشتند، می‌‏باشد. وی در این روایت از ابواحمد عبدالله بن عبدالرحمن صفوانی نقل حدیث کرده و از او «شیخ صدوق» روایت کرده است. از دیگر اساتید و شاگردان او خبری در دست نیست. هم‌چنین از او اثر تألیفی بر جای نمانده است.

منابع

  1. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33؛
  2. عیون اخبار الرضا، ج1ص228 حدیث16؛
  3. مدینه المعاجز، سیدهاشم بحرانی، ج7ص62، حدیث2165، معجزه 48