احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(←آثار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی'''، [[فقیه]] و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] | '''احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی'''، [[فقیه]] و [[محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]]. شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از آثار مشهور وی [[زاد المسافر (کتاب)|زاد المسافر]] و دیگری [[الامالی (کتاب)|الامالی]] است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] (م. ب412ق) و صاحب [[کتاب مأه منقبه]]) از اساتید «ابوالعباس نجاشی»(م450ق) است و [[نجاشی]] در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان میدهد که زمان خود او را درک نکرده بود. | احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] (م. ب412ق) و صاحب [[مأه منقبه (کتاب)|کتاب مأه منقبه]]) از اساتید «ابوالعباس نجاشی» (م450ق) است و [[نجاشی]] در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان میدهد که زمان خود او را درک نکرده بود. ازاینرو میتوان نتیجه گرفت که وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است. | ||
همچنین با توجه به تاریخ وفاتش، ولادت او را میتوان در آغاز قرن چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر [[نجاشی]]، از اساتید [[شیخ كراجكی|شیخ کراجکی]] (م449ق) نیز بوده که در 412هجری در ایام [[حج]]، کراجکی نزد او [[ایضاح دقائق النواصب (کتاب)|کتاب ایضاح دقائق النواصب]] را فرا گرفته است. وی خود چنانکه از لقب «قمی» استفاده میشود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر میآید که در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده [[جعفر بن قولویه]] (م368ق) ازدواج کرد و در کنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهی [[بغداد]] شد و بغداد شد و در مجالس درس بغداد شرکت جست و در [[فقه]] و [[حدیث]] تبحر یافت و کتابهایی تألیف نمود. | |||
از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید»(م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]](م449ق) که از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. | از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید» (م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی [[روایات]] او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما [[ابوالفتح كراجكی|ابوالفتح کراجکی]] (م449ق) که از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است که بخشی از [[احادیث]] او در [[عیون المعجزات (كتاب)|کتاب عیون المعجزات]] آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. یکی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی». | ||
== استادان == | == استادان == | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
فرزندش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] صاحب | فرزندش [[ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان]] صاحب کتاب مأه منقبه و [[ابوعلی احمد بن زید بن دارا]] ازشاگردان مشهور وی بودند. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
وی دارای دو اثر تألیفی بنام‌های | وی دارای دو اثر تألیفی بنام‌های کتاب زاد المسافر و کتاب الامالی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
# کنز الفوائد، صص62، 80، 121، 202 و259؛ | # کنز الفوائد، صص62، 80، 121، 202 و259؛ | ||
# لسان المیزان، ج1ص736؛ | # لسان المیزان، ج1ص736؛ | ||
# مائه منقبه، ص10(مقدمه). | # مائه منقبه، ص10(مقدمه). | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:عالمان شیعه]] | [[رده:عالمان شیعه]] | ||
[[رده:محدثان شیعه]] | [[رده:محدثان شیعه]] | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۱
| احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی |
| نام‌های دیگر | قمی، فامی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | اول قرن چهارم |
| محل تولد | قم |
| روز درگذشت | 372ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| استادان | محمد بن حسن بن ولید |
| شاگردان |
|
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | |
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، فقیه و محدث شیعی. شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از آثار مشهور وی زاد المسافر و دیگری الامالی است.
معرفی اجمالی
احمد بن علی بن حسن بن شاذان فامی قمی، ابوالعباس. فقیه و محدث شیعی. ولادت و وفات او به خوبی روشن نیست. پسرش ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان (م. ب412ق) و صاحب کتاب مأه منقبه) از اساتید «ابوالعباس نجاشی» (م450ق) است و نجاشی در 372هجری متولد شده است، بنابراین شاگردی نجاشی نزد فرزندش، نشان میدهد که زمان خود او را درک نکرده بود. ازاینرو میتوان نتیجه گرفت که وفات او پیش از 372هجری و احتمالاً در قم اتفاق افتاده است.
همچنین با توجه به تاریخ وفاتش، ولادت او را میتوان در آغاز قرن چهارم تخمین زد. پسرش علاوه بر نجاشی، از اساتید شیخ کراجکی (م449ق) نیز بوده که در 412هجری در ایام حج، کراجکی نزد او کتاب ایضاح دقائق النواصب را فرا گرفته است. وی خود چنانکه از لقب «قمی» استفاده میشود اهل قم بود و از لقب «فامی» بر میآید که در آنجا به تجارت حبوبات اشتغال داشته است. در آنجا با دختر خواهرزاده جعفر بن قولویه (م368ق) ازدواج کرد و در کنار تجارت، به فراگیری دانش روی آورد و بخشی از تحصیلات خود را در قم گذرانده است اما در آنجا نماند و راهی بغداد شد و بغداد شد و در مجالس درس بغداد شرکت جست و در فقه و حدیث تبحر یافت و کتابهایی تألیف نمود.
از شخصیت او در منابع رجالی به نیکی یاد شده و به عنوان «فقیه» و دارای «درک قوی» معرفی شده است. از اساتید او در قم «محمد بن حسن بن ولید» (م343ق) را میتوان نام برد، اما از استادان بغدادی او اطلاعی نداریم. در منابع حدیثی روایات او بیشتر از طریق پسرش از او نقل میشود، اما ابوالفتح کراجکی (م449ق) که از شاگردان پسرش میباشد از او نیز به طور مستقیم روایت دارد. همچنین از دیگر شاگردان او «ابوعلی احمد بن زید بن دارا» است که بخشی از احادیث او در کتاب عیون المعجزات آمده است. به گفته نجاشی وی دارای دو اثر تألیفی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است. یکی «زاد المسافر» و دیگری «الامالی».
استادان
محمد بن حسن بن ولید در قم استاد وی بوده از سایر اساتیدش اطلاعی در دست نیست.
شاگردان
فرزندش ابوالحسن محمد بن احمد بن علی بن حسن بن شاذان صاحب کتاب مأه منقبه و ابوعلی احمد بن زید بن دارا ازشاگردان مشهور وی بودند.
آثار
وی دارای دو اثر تألیفی بنام‌های کتاب زاد المسافر و کتاب الامالی است و غیر از این دو اثر، کتاب دیگری تألیف ننموده است.
منابع
- تنقیح المقال(حجری)، ج1ص71 شماره 419؛
- تهذیب المقال، ج1ص45 شماره 30؛
- خلاصه الاقوال، ص70 شماره 42؛
- رجال ابن داود، ص40 شماره 98؛
- رجال نجاشی، ص84 شماره 204؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص33؛
- کنز الفوائد، صص62، 80، 121، 202 و259؛
- لسان المیزان، ج1ص736؛
- مائه منقبه، ص10(مقدمه).