احمد بن علی بن اعثم كوفی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن علی بن اعثم | '''احمد بن علی بن اعثم کوفی'''، معروف به «ابن اعثم کوفی». از مورخان چیره‌دست و مشهور [[شیعه]] که در شعر و شاعری نیز دستی توانا داشت. به دلیل اخبار فراوانی که از [[تاریخ اسلام]] داشت ملقب به «أخباری» است. تألیفات او سه کتاب (الفتوح، التاریخ، المألوف) در زمینه تاریخ است. | ||
== معرفی اجمالی == | == معرفی اجمالی == | ||
احمد بن علی بن اعثم | احمد بن علی بن اعثم کوفی، معروف به «ابن اعثم کوفی». از مورخان چیره دست و مشهور شیعه که در شعر و شاعری نیز دستی توانا داشت. تاریخ ولادت او در دست نیست اما به گفته [[مستوفی هروی تایبادی]] (م. حدود596ق) که نخستین کتاب وی یعنی «الفتوح» را به فارسی ترجمه نموده است، تاریخ نگارش آن کتاب را به سال 204[[هجری]] ثبت کرده است، از این رو میتوان گفت که وی سال‌ها قبل از نگارش تاریخ مذکور زنده بوده و بدین ترتیب از عمر بالایی برخوردار بوده است. اما وفات او به سال 314 هجری روی داد، زیرا کتاب دوم تاریخی او، وقایع زمان [[مأمون]] (م218ق) تا زمان [[مقتدر]] (م320ق) را گزارش میکند. وی با این‌که از عمر طولانی برخوردار بود اما چگونگی زندگی و شرح حال او در منابع معتبر به چشم نمیخورد. از اینرو این احتمال بیشتر تقویت میشود که شهرت او بیشتر مربوط به دورههای بعد از وفات او میباشد. | ||
آنچه در منابع موجود است | آنچه در منابع موجود است این‌که وی اهل [[كوفه|کوفه]] بود و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد و احتمالاً برای کسب [[حدیث]] و گزارشات تاریخی، مسافرتهایی نیز داشته است. وی به دلیل اخبار فراوانی که از تاریخ اسلام داشت ملقب به «أخباری» است. [[یاقوت حموی|یاقوت]] در [[معجم الادباء (کتاب)|معجم الادباء]]، اطلاعات اندکی از او گزارش میدهد، و این، در حالی است که قبل از یاقوت، کسی از شرح حال او سخنی به میان نیاورده است. یاقوت در معجم الادباء، ضمن تصریح به [[تشیع]] او، دو بیت شعر به نام او که بر [[ابوعلی حسین بن احمد سلامی بیهقی]] انشاء کرده، ثبت نموده است. | ||
علامه سیدمحسن | علامه [[سید محسن امین|سیدمحسن امین]]، ضمن انتقاد از گفته شوشتری در [[مجالس المؤمنین]] که وی را [[شافعی]] المذهب معرفی کرده است، شیعه بودن وی را قابل تردید نمیداند. | ||
== آثار == | == آثار == | ||
تألیفات او سه | تألیفات او سه کتاب در زمینه تاریخ است که دو کتاب نخست را یاقوت دیده است. | ||
# [[كتاب الفتوح]] | # [[الفتوح (كتاب)|کتاب الفتوح]] که تاریخ فتوحات [[اسلام]] تا ایام [[هارون الرشید]] (م193ق) است. | ||
# [[التاریخ (کتاب)|کتاب التاریخ]] است که شامل رویدادهای [[عباسیان|خلافت عباسی]] از آغاز خلافت [[مأمون عباسی|مأمون]] (م218ق) تا زمان [[مقتدر]] (م320ق) میباشد. | |||
# [[ | # [[المألوف (كتاب)|کتاب المألوف]] است. | ||
# [[كتاب المألوف]] است. | |||
== تاریخ نویسی == | == تاریخ نویسی == | ||
شیوه تاریخنویسی او با [[طبری|ابن جریر طبری]](م310ق) و سایر مورخان زمان او از دو جهت تفاوت دارد: | شیوه تاریخنویسی او با [[طبری|ابن جریر طبری]] (م310ق) و سایر مورخان زمان او از دو جهت تفاوت دارد: | ||
* | * یکی آن‌که استناد او بیشتر به [[حدیث|روایات]] [[مذهب شیعه|شیعه]] است؛ از این رو بعضی از [[محدّث|محدثان]] [[اهل سنت و جماعت|سنی مذهب]] اخبار و گزارشات او را تضعیف کردهاند. | ||
* دیگر | * دیگر آن‌که وقایع تاریخی را به صورت داستان و پیوسته باهم نوشته است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
# الاعلام، | # الاعلام، زرکلی، ج1ص206؛ | ||
# اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص481، وج10ص5؛ | # اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص481، وج10ص5؛ | ||
# دائره المعارف تشیع، ج1ص303؛ | # دائره المعارف تشیع، ج1ص303؛ | ||
# الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج3ص220، وج16ص119، وج19ص26؛ | # الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج3ص220، وج16ص119، وج19ص26؛ | ||
# | # الکنی و الالقاب، ج1ص215؛ | ||
# معجم الادباء، ج1ص379. | # معجم الادباء، ج1ص379. | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۷
| احمد بن علی بن اعثم كوفی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن علی بن اعثم كوفی |
| نام‌های دیگر | ابن اعثم كوفی، أخباری |
| اطلاعات شخصی | |
| روز تولد | 204ق. |
| روز درگذشت | 314ق. |
| دین | اسلام، شیعه |
| آثار |
|
| فعالیت‌ها | مورخ، شاعر |
احمد بن علی بن اعثم کوفی، معروف به «ابن اعثم کوفی». از مورخان چیره‌دست و مشهور شیعه که در شعر و شاعری نیز دستی توانا داشت. به دلیل اخبار فراوانی که از تاریخ اسلام داشت ملقب به «أخباری» است. تألیفات او سه کتاب (الفتوح، التاریخ، المألوف) در زمینه تاریخ است.
معرفی اجمالی
احمد بن علی بن اعثم کوفی، معروف به «ابن اعثم کوفی». از مورخان چیره دست و مشهور شیعه که در شعر و شاعری نیز دستی توانا داشت. تاریخ ولادت او در دست نیست اما به گفته مستوفی هروی تایبادی (م. حدود596ق) که نخستین کتاب وی یعنی «الفتوح» را به فارسی ترجمه نموده است، تاریخ نگارش آن کتاب را به سال 204هجری ثبت کرده است، از این رو میتوان گفت که وی سال‌ها قبل از نگارش تاریخ مذکور زنده بوده و بدین ترتیب از عمر بالایی برخوردار بوده است. اما وفات او به سال 314 هجری روی داد، زیرا کتاب دوم تاریخی او، وقایع زمان مأمون (م218ق) تا زمان مقتدر (م320ق) را گزارش میکند. وی با این‌که از عمر طولانی برخوردار بود اما چگونگی زندگی و شرح حال او در منابع معتبر به چشم نمیخورد. از اینرو این احتمال بیشتر تقویت میشود که شهرت او بیشتر مربوط به دورههای بعد از وفات او میباشد.
آنچه در منابع موجود است این‌که وی اهل کوفه بود و در همان‌جا نشو و نما پیدا کرد و احتمالاً برای کسب حدیث و گزارشات تاریخی، مسافرتهایی نیز داشته است. وی به دلیل اخبار فراوانی که از تاریخ اسلام داشت ملقب به «أخباری» است. یاقوت در معجم الادباء، اطلاعات اندکی از او گزارش میدهد، و این، در حالی است که قبل از یاقوت، کسی از شرح حال او سخنی به میان نیاورده است. یاقوت در معجم الادباء، ضمن تصریح به تشیع او، دو بیت شعر به نام او که بر ابوعلی حسین بن احمد سلامی بیهقی انشاء کرده، ثبت نموده است.
علامه سیدمحسن امین، ضمن انتقاد از گفته شوشتری در مجالس المؤمنین که وی را شافعی المذهب معرفی کرده است، شیعه بودن وی را قابل تردید نمیداند.
آثار
تألیفات او سه کتاب در زمینه تاریخ است که دو کتاب نخست را یاقوت دیده است.
- کتاب الفتوح که تاریخ فتوحات اسلام تا ایام هارون الرشید (م193ق) است.
- کتاب التاریخ است که شامل رویدادهای خلافت عباسی از آغاز خلافت مأمون (م218ق) تا زمان مقتدر (م320ق) میباشد.
- کتاب المألوف است.
تاریخ نویسی
شیوه تاریخنویسی او با ابن جریر طبری (م310ق) و سایر مورخان زمان او از دو جهت تفاوت دارد:
- یکی آن‌که استناد او بیشتر به روایات شیعه است؛ از این رو بعضی از محدثان سنی مذهب اخبار و گزارشات او را تضعیف کردهاند.
- دیگر آن‌که وقایع تاریخی را به صورت داستان و پیوسته باهم نوشته است.
منابع
- الاعلام، زرکلی، ج1ص206؛
- اعیان الشیعه(قطع بزرگ)، ج2ص481، وج10ص5؛
- دائره المعارف تشیع، ج1ص303؛
- الذریعه الی تصانیف الشیعه، ج3ص220، وج16ص119، وج19ص26؛
- الکنی و الالقاب، ج1ص215؛
- معجم الادباء، ج1ص379.