احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
}} | }} | ||
'''احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی'''، [[محدث]] [[شیعی]] | '''احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی'''، [[محدث]] [[شیعی]] از [[محدّث|محدثان]] قرن چهارم هجری بوده است. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] از [[علویان|سادات علوی]] است و نسب او به [[علی بن | احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، [[محدّث|محدث]] [[مذهب شیعه|شیعی]] از [[علویان|سادات علوی]] است و نسب او به [[علی بن ابی‌طالب|علی (علیه‌السلام)]] متصل میشود. ظاهراً در [[كوفه|کوفه]] به دنیا آمد اما زمان آن معلوم نیست. چنان‌که وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها میدانیم که [[شیخ تلعكبری|شیخ تلعکبری]] از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از [[محدّث|محدثان]] قرن چهارم هجری بوده و احتمالاً در اواسط این قرن وفات یافته است. | ||
تحقیقات ما نشان میدهد که بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بودهاند. جد اعلای او [[محمد بن عبیدالله اعرج]] از | تحقیقات ما نشان میدهد که بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بودهاند. جد اعلای او [[محمد بن عبیدالله اعرج]] از اصحاب [[جعفر بن محمد (صادق)|امام جعفر صادق (علیه‌السلام)]] بود که اهل یکی از روستاهای نزدیک [[مدینه]] به نام «جوانیه»(به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به کوفه آمد و در سال 181 [[هجری]] درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در [[بغداد]]، [[شام (شامات)|شام]]، [[خراسان]] و [[طبرستان]] ساکن شدند. | ||
جد سوم او | جد سوم او حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج از کسانی است که [[محمد بن علی (جواد)|امام جواد (علیه‌السلام)]] در 220هجری برای [[وصیت]] به پسرش [[علی بن محمد (هادی)|امام هادی (علیه‌السلام)]]، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید [[محمد بن یعقوب کلینی|شیخ کلینی]] بود و دارای کتابی با عنوان [[اخبار صاحب فخ (کتاب)|اخبار صاحب فخ]] است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان [[حدیث]] بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران کودکی را در کوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعکبری» احادیث اندکی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او کسی در منابع ذکر نشده است. هم‌چنین کتاب یا رسالهای از او معرفی نشده است. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
نسخهٔ ۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۷
| احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی |
| اطلاعات شخصی | |
| روز درگذشت | 355 ق |
| دین | اسلام، شیعه |
| فعالیت‌ها | محدث شیعی |
احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، محدث شیعی از محدثان قرن چهارم هجری بوده است.
زندگی‌نامه
احمد بن علی بن ابراهیم بن محمد بن حسن بن محمد جوانی، محدث شیعی از سادات علوی است و نسب او به علی (علیه‌السلام) متصل میشود. ظاهراً در کوفه به دنیا آمد اما زمان آن معلوم نیست. چنان‌که وفات او نیز به درستی روشن نیست. تنها میدانیم که شیخ تلعکبری از شاگردان او بوده است. بنابراین وی از محدثان قرن چهارم هجری بوده و احتمالاً در اواسط این قرن وفات یافته است.
تحقیقات ما نشان میدهد که بسیاری از بستگان او اهل علم و دانش بودهاند. جد اعلای او محمد بن عبیدالله اعرج از اصحاب امام جعفر صادق (علیه‌السلام) بود که اهل یکی از روستاهای نزدیک مدینه به نام «جوانیه»(به فتح جیم و تشدید واو) بود و از آنجا به کوفه آمد و در سال 181 هجری درگذشت و برخی از نوادگان و اعقاب او در بغداد، شام، خراسان و طبرستان ساکن شدند.
جد سوم او حسن بن محمد بن عبیدالله اعرج از کسانی است که امام جواد (علیه‌السلام) در 220هجری برای وصیت به پسرش امام هادی (علیه‌السلام)، او را شاهد گرفت. پدرش «ابوالحسن علی بن ابراهیم علوی جوانی» از اساتید شیخ کلینی بود و دارای کتابی با عنوان اخبار صاحب فخ است. نوه او «ابوالحسن علی بن حسین بن احمد علوی جوانی» از راویان حدیث بوده است. به هر حال وی در محیط علم و دانش پرورش یافت و دوران کودکی را در کوفه به سر آورد. سپس به همراه پدرش راهی بغداد شد و نزد اساتید آنجا به استماع حدیث پرداخت. «شیخ تلعکبری» احادیث اندکی از او روایت نموده و «دعاء حریق» را به طور شفاهی از او شنیده است. از اساتید و شاگردان او کسی در منابع ذکر نشده است. هم‌چنین کتاب یا رسالهای از او معرفی نشده است.
شاگردان
فقط نام شیخ تلعکبری در بعضی از منابع بعنوان شاگرد ایشان ذکر شده است.
منابع
- تهذیب المقال، ج2ص354؛
- رجال طوسی، ص409 شماره 5947؛
- رجال نجاشی، ص263 شماره 687، وص395 شماره 1058؛
- شرح اصول کافی، مولی محمدصالح مازندرانی، ج6ص209؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص32؛
- عیون اخبار الرضا، ج1ص187، باب کتمان السر، حدیث1؛
- الکافی، ج2ص275 حدیث26، و ج6ص225 حدیث4؛
- المجدی فی انساب الطالبیین، صص195 و196؛
- مستدرک الوسایل، ج6ص300 شماره6871؛
- معجم البلدان، ج2ص175؛
- معجم رجال الحدیث، ج2ص164 شماره679.