احمد بن علی بلخی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'صاحب نظر' به 'صاحب‌نظر')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class="wikiInfo">[[پرونده:احمد بن علی بلخی.jpg |احمد بن علی بلخی|پیوند=Special:FilePath/احمد بن علی بلخیjpg]]
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
| عنوان = احمد بن علی بلخی
!نام
| تصویر = احمد بن علی بلخی.jpg
!احمد بن علی بلخی
| نام =
|-
| نام‌های دیگر =
|القاب و سایر نام‌ها
| سال تولد =
|بلخی
| تاریخ تولد =
|-
| محل تولد = [[افغانستان]] [[بلخ]]
|زاده
| سال درگذشت =
|اوایل سده چهارم هجری • [[بلخ]] [[افغانستان]]
| تاریخ درگذشت = 315ق.
|-
| محل درگذشت =
|درگذشت
| استادان =
|حدود 315ق
| شاگردان =
|-
| دین =
|[[دین]] و [[مذهب]]
| مذهب =
|[[اسلام]] [[تشیع]]
| آثار =
|-
| فعالیت‌ها = [[محدث]]، [[شیعی]]
|}
| وبگاه =
</div>
}}
 
=معرفی اجمالی=
=معرفی اجمالی=
 
'''احمد بن علی بلخی'''، [[محدث]] [[شیعی]] در اوایل قرن چهارم [[هجری]]. كنیه او در منابع ذكر نشده است. [[شیخ طوسی]] وی را «مردی صالح» معرفی نموده و گفته است كه [[تلعكبری]] اجازه نقل روایاتش را از او دریافت كرده است. بنابراین وفات او پیش از وفات تلعكبری در اوایل یا اواسط قرن چهارم اتفاق افتاده است. به اعتقاد برخی از صاحب‌نظران روایت مستقیم تلعكبری از او، با توجه به اینكه معاصر تلعكبری یعنی [[شیخ صدوق]](م381ق) با سه واسطه از او نقل [[حدیث]] می‏كند، هماهنگ نیست؛ بنابراین در این قسمت باید تأمل بیشتری مبذول گردد.  
'''احمد بن علی بلخی'''، (000 – حدود 315ق)[[محدث]] [[شیعی]] در اوایل سده چهارم [[هجری]]. كنیه او در منابع ذكر نشده است. [[شیخ طوسی]] وی را «مردی صالح» معرفی نموده و گفته است كه [[تلعكبری]](م385ق) اجازه نقل روایاتش را از او دریافت كرده است. بنابراین وفات او پیش از وفات تلعكبری در اوایل یا اواسط سده چهارم اتفاق افتاده است. به اعتقاد برخی از صاحب‌نظران روایت مستقیم تلعكبری از او، با توجه به اینكه معاصر تلعكبری یعنی [[شیخ صدوق]](م381ق) با سه واسطه از او نقل [[حدیث]] می‏كند، هماهنگ نیست؛ بنابراین در این قسمت باید تأمل بیشتری مبذول گردد.  


در منابع رجالی گزارش بیشتری درباره شرح ‏حال او ذكر نشده است. از لقب «بلخی» شاید بتوان استفاده نمود كه وی اهل [[بلخ]] بوده و بخشی از تحصیلات خود را در آنجا گذرانده است. سپس به [[عراق]] آمد و با هم‏وطنان خود كه بیشتر در [[كوفه]] و [[بغداد]] سكونت داشتند، هم ‏بحث شد و به درجه‏‌ای از علم و دانش رسید كه صلاحیت اجازه نقل روایاتش را به تلعكبری، پیدا كرده است.  
در منابع رجالی گزارش بیشتری درباره شرح ‏حال او ذكر نشده است. از لقب «بلخی» شاید بتوان استفاده نمود كه وی اهل [[بلخ]] بوده و بخشی از تحصیلات خود را در آنجا گذرانده است. سپس به [[عراق]] آمد و با هم‏وطنان خود كه بیشتر در [[كوفه]] و [[بغداد]] سكونت داشتند، هم ‏بحث شد و به درجه‏‌ای از علم و دانش رسید كه صلاحیت اجازه نقل روایاتش را به تلعكبری، پیدا كرده است.  

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۳۰

احمد بن علی بلخی
احمد بن علی بلخی.jpg
اطلاعات شخصی
محل تولدافغانستان بلخ
روز درگذشت315ق.
فعالیت‌هامحدث، شیعی

معرفی اجمالی

احمد بن علی بلخی، محدث شیعی در اوایل قرن چهارم هجری. كنیه او در منابع ذكر نشده است. شیخ طوسی وی را «مردی صالح» معرفی نموده و گفته است كه تلعكبری اجازه نقل روایاتش را از او دریافت كرده است. بنابراین وفات او پیش از وفات تلعكبری در اوایل یا اواسط قرن چهارم اتفاق افتاده است. به اعتقاد برخی از صاحب‌نظران روایت مستقیم تلعكبری از او، با توجه به اینكه معاصر تلعكبری یعنی شیخ صدوق(م381ق) با سه واسطه از او نقل حدیث می‏كند، هماهنگ نیست؛ بنابراین در این قسمت باید تأمل بیشتری مبذول گردد.

در منابع رجالی گزارش بیشتری درباره شرح ‏حال او ذكر نشده است. از لقب «بلخی» شاید بتوان استفاده نمود كه وی اهل بلخ بوده و بخشی از تحصیلات خود را در آنجا گذرانده است. سپس به عراق آمد و با هم‏وطنان خود كه بیشتر در كوفه و بغداد سكونت داشتند، هم ‏بحث شد و به درجه‏‌ای از علم و دانش رسید كه صلاحیت اجازه نقل روایاتش را به تلعكبری، پیدا كرده است.

اكنون در منابع حدیثی تنها یك روایت از او به چشم می‏‌خورد كه در آن مناظره رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم با یكی از فرمانروایان ایرانی به نام سبخت فارسی درباره اثبات وجود خدا و صفات اوست و در انتهای این حدیث، به ولایت و جانشینی علی بن ابی طالب بعد از محمد (ص) خاتم الانبیاء تصریح شده است. وی این حدیث را از ابوجعفر محمد بن علی خزاعی نقل نموده و از او احمد بن جعفر عقیلی روایت كرده است. وی دارای اثر تألیفی نبوده یا حداقل گزارشی در این زمینه به دست نیامده است.

منابع

  1. امل الآمل، ج2ص18 شماره 39؛
  2. توحید صدوق، ص310 حدیث2؛
  3. رجال طوسی، ص412 شماره 5968.