احمد بن ابی حواری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'می کند' به 'می‌کند')
جز (جایگزینی متن - 'کرده اند' به 'کرده‌اند')
خط ۱۶: خط ۱۶:
یحیی بن معین درباره او گفت: گمان می کنم خداوند مردم شام را با آن سیراب می‌کند. [[جنید بغدادی|جنید]] او را «ریحانه شام» توصیف کرد. او با ابوسلیمان الدارانی همراه بود و از سفیان بن عیینه و بشر بن السری و دیگران [[حدیث]] نقل کرده است.
یحیی بن معین درباره او گفت: گمان می کنم خداوند مردم شام را با آن سیراب می‌کند. [[جنید بغدادی|جنید]] او را «ریحانه شام» توصیف کرد. او با ابوسلیمان الدارانی همراه بود و از سفیان بن عیینه و بشر بن السری و دیگران [[حدیث]] نقل کرده است.
=راویان از او=
=راویان از او=
ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی  از او روایت نقل کرده اند. وی در سال 164 هجری قمری متولد شد و در سال 230 هجری قمری درگذشت.
ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی  از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال 164 هجری قمری متولد شد و در سال 230 هجری قمری درگذشت.


=گفتار=
=گفتار=

نسخهٔ ‏۱۶ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۸

الصاوی
نام ابوالحسن احمد بن ابی الحواری
نام‎های دیگر احمد بن ابی الحواری
درگذشت 230ق

ابوالحسن احمد بن ابی الحواری از علما و صوفیان برجسته اهل سنت در قرن سوم هجری بود[۱]. اصالتاً اهل کوفه و ساکن دمشق در سوریه بود. ابن کثیر او را «از علمای زاهد و بندگان خاص، صالحان، بزرگان و دارای کرامت‌های آشکار» توصیف کرده است.

در کلام یحیی بن معین

یحیی بن معین درباره او گفت: گمان می کنم خداوند مردم شام را با آن سیراب می‌کند. جنید او را «ریحانه شام» توصیف کرد. او با ابوسلیمان الدارانی همراه بود و از سفیان بن عیینه و بشر بن السری و دیگران حدیث نقل کرده است.

راویان از او

ابوداود، محمد بن ماجه، ابوحاتم، ابوزرعه دمشقی و أبو زرعة الرازی از او روایت نقل کرده‌اند. وی در سال 164 هجری قمری متولد شد و در سال 230 هجری قمری درگذشت.

گفتار

هر کس بدون پیروی از سنت عمل نماید، عملش باطل است.

خداوند بنده ای را به سخت تر از غفلت و ظلم مبتلا نکرده است[۲].

هر که دنیا را بشناسد از آن دوری می‌کند و هر که آخرت را شناخت آن را طلب می‌کند و هر که خدا را بشناسد رضایت او را ترجیح می‌دهد[۳].

نه با اطاعت خوشحال شدند، بلکه با رضایت اطاعت کردند و ​​نه با نافرمانی شقی شدند، بلکه باید گفت شقاوت باعث نافرمانی شد[۴].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص91-95، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. طبقات الأولیاء، تألیف: ابن الملقن، ص55
  3. حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص5
  4. أحمد بن أبی الحواری