احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۸

نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.

یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۰۸:۵۸، ۱۶ اکتبر ۲۰۲۲؛

نام	احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری
القاب و سایر نام‌ها	؟؟؟
زاده	ابتدا زمان تولد و سپس مکان
درگذشت	ابتدا زمان وفات و سپس مکان
استادان	؟؟؟
شاگردان	؟؟؟
آثار	؟؟؟
دین و مذهب	اسلام • تشیع
فعالیت‌ها	؟؟؟

احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری، (000 – بعد350) ابوبشر. فقیه، محدث، مورخ و متكلم شیعی كه دارای تألیفات نیكو بوده است. ولادت و وفات او در دست نیست. وی از شاگردان ویژه «عبدالعزیز جلودی»(م332ق) بود. همچنین «ابوطالب انباری»(م356ق) از او روایات بسیار دارد، بنابراین وفات او بین سال‏های 332 تا 356 بوده است. زركلی در الاعلام به نقل از ابن‏ندیم(فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجری تعیین كرده است. نسب او به «مره بن مالك» معروف به «عم» از قبیله بنی‏تمیم می‏رسد و نسبت «عمی» نیز از همین‏روی به او داده شده است. بسیاری از طائفه بنی‏تمیم از این قبیله جدا شدند و در ناحیه اهواز مسكن گزیدند. از این‏رو در باره آنها گفته شده: «سیروا بنی العم فالاهواز منزلكم، و بحر جود فما تعرفكم العرب»(فرستاده شدند بنی تمیم پس اهواز منزل شما شد، دریایی از سخاوت كه مردم عرب نشناختند شما را). وی نیز مانند پدر و عمویش اهل بصره بود اما ساكن اهواز شد. جد او «معلی بن اسد» از دوستان نزدیك «صاحب زنج»(م270ق) در بصره بود. وی در بصره پرورش یافت و در آنجا نزد «عبدالعزیز جلودی بصری» همه كتاب‏هایش را فرا گرفت و در نوشتن كتابها و روایاتش سهم بسزایی داشته است، از این‏رو نجاشی وی را از «مستملیان» این استادش معرفی كرده است. (یعنی جلودی املاء می‏كرد و او می‏نوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احادیث اهل‏بیت(ع) و مناقب امیرالمؤمنین(ع) پرداخت. از هم‏عصران او «جعفربن قولویه»(م368ق) و «ابوعلی صولی بصری»(م.ب353ق) هستند كه مشتركاً نزد جلودی بصری شاگردی كرده‏اند. از اساتید او غیر از جلودی، «محمدبن زكریا غلابی»(م298ق) و «محمدبن حسن عطار» هستند. وی همچنین روایات بسیاری از اهل‏سنت و اخباری‏ها دارد و این، نشان می‏دهد كه وی نزد برخی از اساتید سنی نیز شاگردی كرده است. از شاگردان زیادی كه او تربیت كرد می‏توان «ابوطالب انباری»(م356ق)، «محمدبن وهبان دبیلی»، «احمدبن محمدبن رمیح فسوی» و «حسین بن حصین عمی» را نام برد. همچنین «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق) روایات او را گزارش كرده، اما با خود او ملاقات نداشته است. از تألیفات او «التاریخ الكبیر و الصغیر»، «مناقب امیرالمؤمنین(ع)»، «محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء»، «اخبار صاحب الزنج»، «كتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السید الحمیری»، «شعر السید الحمیری»، و «مثالب القبائل» هستند. این كتابها را «عبیدالله غضائری» به نجاشی گزارش كرده است.

@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 </div>
-احمد بن ابراهيم بن معلي بن اسد عمي بصري، (000 – بعد350) ابوبشر. فقيه، محدث، مورخ و متكلم شيعي كه داراي تأليفات نيكو بوده است. ولادت و وفات او در دست نيست. وي از شاگردان ويژه «عبدالعزيز جلودي»(م332ق) بود. همچنين «ابوطالب انباري»(م356ق) از او روايات بسيار دارد، بنابراين وفات او بين سال‏هاي 332 تا 356 بوده است. زركلي در الاعلام به نقل از ابن‏نديم(فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجري تعيين كرده است. نسب او به «مره بن مالك» معروف به «عم» از قبيله بني‏تميم مي‏رسد و نسبت «عمي» نيز از همين‏روي به او داده شده است. بسياري از طائفه بني‏تميم از اين قبيله جدا شدند و در ناحيه اهواز مسكن گزيدند. از اين‏رو در باره آنها گفته شده: «سيروا بني العم فالاهواز منزلكم، و بحر جود فما تعرفكم العرب»(فرستاده شدند بني تميم پس اهواز منزل شما شد، دريايي از سخاوت كه مردم عرب نشناختند شما را). وي نيز مانند پدر و عمويش اهل بصره بود اما ساكن اهواز شد. جد او «معلي بن اسد» از دوستان نزديك «صاحب زنج»(م270ق) در بصره بود. وي در بصره پرورش يافت و در آنجا نزد «عبدالعزيز جلودي بصري» همه كتاب‏هايش را فرا گرفت و در نوشتن كتابها و رواياتش سهم بسزايي داشته است، از اين‏رو نجاشي وي را از «مستمليان» اين استادش معرفي كرده است. (يعني جلودي املاء مي‏كرد و او مي‏نوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احاديث اهل‏بيت(ع) و مناقب اميرالمؤمنين(ع) پرداخت. از هم‏عصران او «جعفربن قولويه»(م368ق) و «ابوعلي صولي بصري»(م.ب353ق) هستند كه مشتركاً نزد جلودي بصري شاگردي كرده‏اند. از اساتيد او غير از جلودي، «محمدبن زكريا غلابي»(م298ق) و «محمدبن حسن عطار» هستند. وي همچنين روايات بسياري از اهل‏سنت و اخباري‏ها دارد و اين، نشان مي‏دهد كه وي نزد برخي از اساتيد سني نيز شاگردي كرده است. از شاگردان زيادي كه او تربيت كرد مي‏توان «ابوطالب انباري»(م356ق)، «محمدبن وهبان دبيلي»، «احمدبن محمدبن رميح فسوي» و «حسين بن حصين عمي» را نام برد. همچنين «هارون بن موسي تلعكبري»(م385ق) روايات او را گزارش كرده، اما با خود او ملاقات نداشته است. از تأليفات او «التاريخ الكبير و الصغير»، «مناقب اميرالمؤمنين(ع)»، «محن الانبياء و الاوصياء و الاولياء»، «اخبار صاحب الزنج»، «كتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السيد الحميري»، «شعر السيد الحميري»، و «مثالب القبائل» هستند. اين كتابها را «عبيدالله غضائري» به نجاشي گزارش كرده است.
+احمد بن ابراهیم بن معلی بن اسد عمی بصری، (000 – بعد350) ابوبشر. فقیه، محدث، مورخ و متكلم شیعی كه دارای تألیفات نیكو بوده است. ولادت و وفات او در دست نیست. وی از شاگردان ویژه «عبدالعزیز جلودی»(م332ق) بود. همچنین «ابوطالب انباری»(م356ق) از او روایات بسیار دارد، بنابراین وفات او بین سال‏های 332 تا 356 بوده است. زركلی در الاعلام به نقل از ابن‏ندیم(فن پنجم از مقاله پنجم) سال وفات او را بعد از350هجری تعیین كرده است. نسب او به «مره بن مالك» معروف به «عم» از قبیله بنی‏تمیم می‏رسد و نسبت «عمی» نیز از همین‏روی به او داده شده است. بسیاری از طائفه بنی‏تمیم از این قبیله جدا شدند و در ناحیه اهواز مسكن گزیدند. از این‏رو در باره آنها گفته شده: «سیروا بنی العم فالاهواز منزلكم، و بحر جود فما تعرفكم العرب»(فرستاده شدند بنی تمیم پس اهواز منزل شما شد، دریایی از سخاوت كه مردم عرب نشناختند شما را). وی نیز مانند پدر و عمویش اهل بصره بود اما ساكن اهواز شد. جد او «معلی بن اسد» از دوستان نزدیك «صاحب زنج»(م270ق) در بصره بود. وی در بصره پرورش یافت و در آنجا نزد «عبدالعزیز جلودی بصری» همه كتاب‏هایش را فرا گرفت و در نوشتن كتابها و روایاتش سهم بسزایی داشته است، از این‏رو نجاشی وی را از «مستملیان» این استادش معرفی كرده است. (یعنی جلودی املاء می‏كرد و او می‏نوشت). پس از آن به اهواز آمد و به نشر احادیث اهل‏بیت(ع) و مناقب امیرالمؤمنین(ع) پرداخت. از هم‏عصران او «جعفربن قولویه»(م368ق) و «ابوعلی صولی بصری»(م.ب353ق) هستند كه مشتركاً نزد جلودی بصری شاگردی كرده‏اند. از اساتید او غیر از جلودی، «محمدبن زكریا غلابی»(م298ق) و «محمدبن حسن عطار» هستند. وی همچنین روایات بسیاری از اهل‏سنت و اخباری‏ها دارد و این، نشان می‏دهد كه وی نزد برخی از اساتید سنی نیز شاگردی كرده است. از شاگردان زیادی كه او تربیت كرد می‏توان «ابوطالب انباری»(م356ق)، «محمدبن وهبان دبیلی»، «احمدبن محمدبن رمیح فسوی» و «حسین بن حصین عمی» را نام برد. همچنین «هارون بن موسی تلعكبری»(م385ق) روایات او را گزارش كرده، اما با خود او ملاقات نداشته است. از تألیفات او «التاریخ الكبیر و الصغیر»، «مناقب امیرالمؤمنین(ع)»، «محن الانبیاء و الاوصیاء و الاولیاء»، «اخبار صاحب الزنج»، «كتاب الفرق»، «عجائب العالم»، «اخبار السید الحمیری»، «شعر السید الحمیری»، و «مثالب القبائل» هستند. این كتابها را «عبیدالله غضائری» به نجاشی گزارش كرده است.
 [[رده:عالمان مسلمان]]
 [[رده:محدث شیعی]]