اتحادیه ترکی اسلامی اداره امور دینی (آلمان): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'می باشند' به 'می‌باشند')
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان')
خط ۱۵: خط ۱۵:
بر اساس بررسی‌های به عمل امده، تقریبا اکثریت ترکهای مقیم [[آلمان]]، علی رغم شرکت در مراسم نماز و یا سایر مراسم مذهبی در مساجد رسمی دولتی، با دولتی شدن این قبیل نهادها مخالف می‌باشند، گرچه فرزندان انها نیز از اموزش زبان و یا [[قرآن]] این مراکز استفاده می‌کنند. بررسی جدید دیگری که در سطح آلمان به عمل امد، نشانگر این واقعیت بود که تمایل مردم، خصوصا جوانها، بیشتر به تشکیلات مذهبی غیردولتی و یا به عبارتی غیرقانونی است.
بر اساس بررسی‌های به عمل امده، تقریبا اکثریت ترکهای مقیم [[آلمان]]، علی رغم شرکت در مراسم نماز و یا سایر مراسم مذهبی در مساجد رسمی دولتی، با دولتی شدن این قبیل نهادها مخالف می‌باشند، گرچه فرزندان انها نیز از اموزش زبان و یا [[قرآن]] این مراکز استفاده می‌کنند. بررسی جدید دیگری که در سطح آلمان به عمل امد، نشانگر این واقعیت بود که تمایل مردم، خصوصا جوانها، بیشتر به تشکیلات مذهبی غیردولتی و یا به عبارتی غیرقانونی است.
<br>
<br>
البته طرح‌های اداره دیانت با مشکلات عملی زیادی روبرو شد، زیرا مسلمانانی که در یک کشور آزاد و لیبرال مانند آلمان زندگی می‌کردند، عملا نمی توانستند دستورپذیر مقامات دولتی و یا منصوبین به اداره دیانت باشند و در بیشتر موارد، اعضای هیات امنای مساجد با انتصاب امام جماعت از طرف اداره مذکور مخالف بودند که این مخالفت‌ها، بعضا به جر و بحث های طولانی کشیده می شد.
البته طرح‌های اداره دیانت با مشکلات عملی زیادی روبرو شد، زیرا مسلمانانی که در یک کشور آزاد و لیبرال مانند آلمان زندگی می‌کردند، عملا نمی‌توانستند دستورپذیر مقامات دولتی و یا منصوبین به اداره دیانت باشند و در بیشتر موارد، اعضای هیات امنای مساجد با انتصاب امام جماعت از طرف اداره مذکور مخالف بودند که این مخالفت‌ها، بعضا به جر و بحث های طولانی کشیده می شد.
<br>
<br>
در دهه 1980، مسلمانان جوان ترک، با نفوذ در اداره دیانت و با اگاهی بیشتری که داشتند، توانستند به عنوان امام جماعت، به مساجد اروپایی، خصوصا آلمان اعزام گردند، و در انجا نیز به این واقعیت پی بردند که حفظ ظاهر روابط با دولت و شعبه اداره دیانت کلن کار پیچیده و مشکلی نیست و از طرفی، به دلیل تمایلات شدید گروه اخیر به حرکتهای بنیادی چون سلیمانیه و جنبش ملی ترک، توانستند در مساجد خارج از کشور نیز نقش سازنده و مفیدی داشته باشند.
در دهه 1980، مسلمانان جوان ترک، با نفوذ در اداره دیانت و با اگاهی بیشتری که داشتند، توانستند به عنوان امام جماعت، به مساجد اروپایی، خصوصا آلمان اعزام گردند، و در انجا نیز به این واقعیت پی بردند که حفظ ظاهر روابط با دولت و شعبه اداره دیانت کلن کار پیچیده و مشکلی نیست و از طرفی، به دلیل تمایلات شدید گروه اخیر به حرکتهای بنیادی چون سلیمانیه و جنبش ملی ترک، توانستند در مساجد خارج از کشور نیز نقش سازنده و مفیدی داشته باشند.

نسخهٔ ‏۱۴ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۳

اتحادیه ترکی اسلامی اداره امور دینی (دیانت)، مرکز این اتحادیه در شهر کلن است و از سوی دولت ترکیه در جهت پاسخ به رشد جمعیت‌های اسلامی مردمی در آلمان که شعارهای ضد لاییک و ضد آتاتورک سر می‌دادند، در سال 1982 در برلین، به عنوان سرپرستی مساجد اغاز به کار کرد.

نفوذ اداره امو دیانت


ریاست اداره امور دیانت در ترکیه، با نگرانی نسبت به از دست دادن نفوذ خود در میان اقلیتهای ترک خارج از کشور، تعداد رو به افزایشی از جمعیت را توسط فدراسیون خود کنترل می‌کند. در اعیاد بزرگ مذهبی، تعدادی از روحانیون عالیرتبه از طرف هیات رییسه خدمات مذهبی خارج از کشور به عنوان سخنران و واعظ، به کشورهای خارجی فرستاده می‌شوند.[۱]

نحوه شروع فعالیت های بیشتر


در سال 1981، اداره دیانت انکارا با تصویب قانونی، شرط لازم برای احراز پست امامت جماعت مساجد و مراکز اسلامی اروپا را تصویب و تایید اداره مذکور دانست. دولت ترکیه با همکاری دولت آلمان، در مدتی کوتاه، شعبه ای از اداره دیانت در کلن افتتاح کرد و این سراغازی بود برای کنترل هر چه بیشتر مساجد و مراکز اسلامی توسط دولت و اداره دیانت.
با توجه به ارتباطات فراملی گروه‌ها در المان، فقط مسوولان این اتحادیه با مسوولین کنسولی جمهوری ترکیه در ارتباط می‌باشند.

مخالفت مردم با دولتی شدن اتحادیه


بر اساس بررسی‌های به عمل امده، تقریبا اکثریت ترکهای مقیم آلمان، علی رغم شرکت در مراسم نماز و یا سایر مراسم مذهبی در مساجد رسمی دولتی، با دولتی شدن این قبیل نهادها مخالف می‌باشند، گرچه فرزندان انها نیز از اموزش زبان و یا قرآن این مراکز استفاده می‌کنند. بررسی جدید دیگری که در سطح آلمان به عمل امد، نشانگر این واقعیت بود که تمایل مردم، خصوصا جوانها، بیشتر به تشکیلات مذهبی غیردولتی و یا به عبارتی غیرقانونی است.
البته طرح‌های اداره دیانت با مشکلات عملی زیادی روبرو شد، زیرا مسلمانانی که در یک کشور آزاد و لیبرال مانند آلمان زندگی می‌کردند، عملا نمی‌توانستند دستورپذیر مقامات دولتی و یا منصوبین به اداره دیانت باشند و در بیشتر موارد، اعضای هیات امنای مساجد با انتصاب امام جماعت از طرف اداره مذکور مخالف بودند که این مخالفت‌ها، بعضا به جر و بحث های طولانی کشیده می شد.
در دهه 1980، مسلمانان جوان ترک، با نفوذ در اداره دیانت و با اگاهی بیشتری که داشتند، توانستند به عنوان امام جماعت، به مساجد اروپایی، خصوصا آلمان اعزام گردند، و در انجا نیز به این واقعیت پی بردند که حفظ ظاهر روابط با دولت و شعبه اداره دیانت کلن کار پیچیده و مشکلی نیست و از طرفی، به دلیل تمایلات شدید گروه اخیر به حرکتهای بنیادی چون سلیمانیه و جنبش ملی ترک، توانستند در مساجد خارج از کشور نیز نقش سازنده و مفیدی داشته باشند.

سازمان‌های تحت پوشش اتحادیه


سازمان دیانت 740 جمعیت دینی را در آلمان تحت پوشش خود داشته و بنابر اظهارات رسمی خود، این سازمان 110 هزار عضو دارد. مواضع این سازمان، تابع سیاستهای رسمی دولت ترکیه می‌باشد و ائمه مساجد، تحت پوشش آن از دولت حقوق دریافت داشته، در مدت 5 سال ماموریتشان، به عنوان دیپلمات ترک محسوب می گردند.
این سازمان که به عنوان نماینده رسمی ترکیه در امور دینی مهاجران ترک، در جامعه مشترک اروپا نماینده دارد، سعی خود را در برقراری روابط حسنه و گفت و گو با مسیحیان و افراد و مقامات محلی، با وجود مشکلاتی همانند عدم تسلط ائمه مساجد به زبان آلمانی معطوف ساخته است.
علاوه بر این، در زمینه تشکیل کلاس‌های آموزش قرآن و دایر نمودن تشکیلاتی خاص برای کفن و دفن اموات و انتقال اجساد مسلمان ترک به ترکیه و اعزام کاروان‌هایی برای سفر حج از المان نیز فعالیت دارد.

روابط دیانت با سایر سازمان‌ها


همچنان که از مطالب گفته شده برمی آید، روابط میان این سازمان و ملی گروش تیره است. این سازمان عنوان شیخ الاسلام را برای نماینده دینی شورای اسلامی غیرقابل قبول می خواند.
دیانت سعی خود را در حذف موضع گیریها و برخوردهای سیاسی و برقراری روابط صمیمانه با دولت آلمان دارد.

پانویس