ابوعمرو دمشقی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
(صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo">جایگزین= |بندانگشتی| {| class="wikitable aboutAuthorTable" style...» ایجاد کرد)
 
جز (جایگزینی متن - 'بزرگترین' به 'بزرگ‌ترین')
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
!نام
!نام
!أبو عمرو الدمشقي
!أبو عمرو الدمشقی
|-
|-
|نام‎های دیگر
|نام‎های دیگر
خط ۱۲: خط ۱۲:
</div>
</div>


'''أبو عمرو الدمشقي''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] و از بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفية، أبو عبد الرحمن السلمي، ص215-217، دار الكتب العلمية، ط2003</ref>.
'''أبو عمرو الدمشقی''' یکی از علمای بزرگ [[اهل سنت]] و از بزرگان [[تصوف]] در قرن چهارم هجری بود<ref>طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص215-217، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref>.


=دیدگاه بزرگان=
=دیدگاه بزرگان=


==ابوعبد الرحمن سلمی==
== ابوعبدالرحمن سلمی ==


سلمی درمورد دمشقی چنین می گوید:یکی از بزرگترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می آمد<ref>همان</ref>.
سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگ‌ترین مشایخ [[شام]] بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد<ref>همان</ref>.


==ابو نعیم اصفهانی==
== ابونعیم اصفهانی ==


او درباره دمشقی می گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت واز همه چیز رویگردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.
او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.


=اساتید=
=اساتید=


او با[[ابو عبدالله الجلاء|ابو عبد الله جلاء]] هم نشین و از اصحاب [[ذو النون المصری|ذونون مصری]] بود. او همچنین درعلم [[حدیث]] شاگردی عبيد بن الحسحاس و عمر بن عبد العزيز را کرده است.
او با [[ابوعبدالله الجلاء|ابوعبدالله جلاء]] هم‌نشین و از اصحاب [[ذوالنون المصری|ذونون مصری]] بود. او همچنین در علم [[حدیث]] شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.


=شاگردان=
=شاگردان=


حسين بن علي الجعفي و عبد الرحمن بن عبد اللَّه المسعودي شاگردی او را انجام داده اند.
حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.


=گفتار=
=گفتار=


[[تصوف]] جهان را به چشم نقص می بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می دوزد<ref>طبقات الأولياء، ابن الملقن، ص83، مكتبة الخانجي، ط1994</ref>.
[[تصوف]] جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می‌دوزد<ref>طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مکتبة الخانجی، ط1994</ref>.


حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.
حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.


ویژگی عرفا در چهار چیز است:سیاست،ریاضت،حراست و مراقبه و رعایت.سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است.پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.  
ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت [[خدا]] در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.  


=درگذشت=
=درگذشت=


به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D9%85%D8%B1%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أبو عمرو الدمشقي]</ref>.
به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D9%85%D8%B1%D9%88_%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%85%D8%B4%D9%82%D9%8A#cite_note-%D8%B7%D8%A8%D9%82%D8%A7%D8%AA-1 أبو عمرو الدمشقی]</ref>.


=پانویس=
== پانویس ==
{{پانویس|2}}
{{پانویس}}


[[رده: تصوف]]
[[رده:تصوف]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۹

نام أبو عمرو الدمشقی
نام‎های دیگر
درگذشت 320ق

أبو عمرو الدمشقی یکی از علمای بزرگ اهل سنت و از بزرگان تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].

دیدگاه بزرگان

ابوعبدالرحمن سلمی

سلمی درمورد دمشقی چنین می‌گوید: یکی از بزرگ‌ترین مشایخ شام بود و از بزرگان اهل فتوی به شمار می‌آمد[۲].

ابونعیم اصفهانی

او درباره دمشقی می‌گوید: او مستقر در ولایت الهی بود و بر مکارم اخلاق نه تنها عامل بود بلکه بشدت مراقبه داشت و از همه چیز روی‌گردان شد و فقط متوجه صنع خداوند تبارک و تعالی بود.

اساتید

او با ابوعبدالله جلاء هم‌نشین و از اصحاب ذونون مصری بود. او همچنین در علم حدیث شاگردی عبید بن الحسحاس و عمر بن عبدالعزیز را کرده است.

شاگردان

حسین بن علی الجعفی و عبدالرحمن بن عبداللَّه المسعودی شاگردی او را انجام داده‌اند.

گفتار

تصوف جهان را به چشم نقص می‌بیند و از آن چشم بسته و بر آنکه از هر نقصی مبراست چشم می‌دوزد[۳].

حقیقت ترس آن است که از چیزی و کسی غیر از خدا نترسید.

ویژگی عرفا در چهار چیز است: سیاست، ریاضت، حراست و مراقبه و رعایت. سیاست و ریاضت امری ظاهری و مربوط به ظاهر است اما مراقبه و رعایت مربوط به باطن است؛ سیاست وسیله رسیدن به طهارت است و ریاضت وسیله رسیدن به اطمینان؛ سیاست یعنی حفظ خود از ناپاکی‌ها و کسب معرفت نفس و ریاضت نیز مخالفت با نفس و عادات آن است؛ حراست به معنای بررسی حقانیت خدا در وجدان است؛ مراعات نیز به معنای رعایت حقوق الهی در خلوت است؛ میراث سیاست اقامه وفاداری بندگی خدای تبارک و تعالی است؛ و میراث ریاضت رضایت بر حکم الهی است؛ و میراث حراست خلوص و دیدار حق است؛ و میراث رعایت محبت و هیبت و جلال الهی است. پس عامل وفاداری پاکی و عامل مقام رضا عشق و محبت الهی است.

درگذشت

به گواهی تاریخ او در سال 320 هجری قمری درگذشت[۴].

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص215-217، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. همان
  3. طبقات الأولیاء، ابن الملقن، ص83، مکتبة الخانجی، ط1994
  4. أبو عمرو الدمشقی