ابوعثمان الحیری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
</div> | </div> | ||
'''أبو عثمان سعید بن إسماعیل بن سعید بن منصور الحیری النیشابوری''' از علما، محدثان | '''أبو عثمان سعید بن إسماعیل بن سعید بن منصور الحیری النیشابوری''' از علما، محدثان و شیوخ [[تصوف]] [[اهل سنت]] در قرن سوم هجری <ref>طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص140-144، دار الکتب العلمیة، ط2003</ref> و نویسنده کتاب «السنن» در مورد احادیث [[محمد بن عبد‌الله (خاتم الانبیا)|پیامبر]] است. ابوعبدالرحمان سلمی درباره او می‌گوید: "او در زمان خود یکی از متقی‌ترین مشایخ در در روش زندگی است. او روش تصوف در نیشاپور را رواج داد. ذهبی در مورد او با چنین عباراتی یاد می‌کند: «الشیخ الإمام المحدّث الواعظ القدوة، شیخ الإسلام. او برای خراسانیان همانند جنید بغدادی برای عراقیان بود» حکیم نیشابوری در مورد او گفت: "شیوخ ما با این که ابوعثمان مستجاب الدعوه بود و او مجمع عباد و زاهدان بود اختلاف نظر نداشتند." وی در سال 230 هجری قمری در ری متولد شد و یحیی بن معاذ رازی و شاه بن شجاع کرمانی را شاگردی کرد. سپس به نیشاپور رفت و به حلقه درس ابوحفص نیشابوری ملحق شد و روش تصوف خود را از وی آموخت. | ||
=اساتید= | =اساتید= | ||
او در ری (محل تولد خود) از محمد بن مقاتل رازی و موسی بن نصر [[حدیث]] آموخت و در [[عراق]] از حمید بن الربیع، محمد بن اسماعیل الاحمسی و چند نفر | او در ری (محل تولد خود) از محمد بن مقاتل رازی و موسی بن نصر [[حدیث]] آموخت و در [[عراق]] از حمید بن الربیع، محمد بن اسماعیل الاحمسی و چند نفر دیگر آموخت. روش اواینگونه بود که حدیث را می‌شنید و آن را تا آخرین مورد یادداشت می‌کرد. | ||
=شاگردان= | =شاگردان= | ||
أبو عمرو أحمد بن نصر، دو پسرش: | أبو عمرو أحمد بن نصر، دو پسرش: أبوبکر و أبوالحسن، أبو عمرو بن مطر، إسماعیل بن نجید و چند تن دیگر. | ||
=گفتار= | =گفتار= | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
حقانیت قلب در چهار ویژگی نهفته است: در تواضع نسبت به خدا، فقر به سوی خدا، ترس از خدا و امید به خدا. | حقانیت قلب در چهار ویژگی نهفته است: در تواضع نسبت به خدا، فقر به سوی خدا، ترس از خدا و امید به خدا. | ||
شادی دنیوی سرور الهی را از قلب شما دور | شادی دنیوی سرور الهی را از قلب شما دور می‌کند و ترس شما از دیگران ترس شما از خداوند را از قلب شما حذف می‌کند. و امید به دیگران امید به او را از قلبتان می‌زداید. | ||
تفویض بازگشت چیزی است که از آن غافل هستید به کسی که آن را می‌داند و تفویض مقدمه مقام رضا است و رضا باب الله الاعظم است<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص262</ref>. | تفویض بازگشت چیزی است که از آن غافل هستید به کسی که آن را می‌داند و تفویض مقدمه مقام رضا است و رضا باب الله الاعظم است<ref>حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص262</ref>. | ||
انسان کامل | انسان کامل نمی‌شود مگر اینکه حال دلش در بخشش و امتناع و در شرافت و تحقیر برابر باشد و تغییر نکند. | ||
او به | او به ابوجعفر بن حمدان گفت: آیا نمی‌بینی که وقتی از صالحان نام برده می‌شود رحمت نازل می‌شود؟ او گفت بله. فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله سرور صالحان است. | ||
=وفات= | =وفات= | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ابوعثمان در نیشابور در دهم ربیع الثانی سال 298 هجری قمری درگذشت و امیر ابوصالح بر او [[نماز]] گذارد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D8%AB%D9%85%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%8A%D8%B1%D9%8A أبو عثمان الحیری]</ref>. | ابوعثمان در نیشابور در دهم ربیع الثانی سال 298 هجری قمری درگذشت و امیر ابوصالح بر او [[نماز]] گذارد<ref>[https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A3%D8%A8%D9%88_%D8%B9%D8%AB%D9%85%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%84%D8%AD%D9%8A%D8%B1%D9%8A أبو عثمان الحیری]</ref>. | ||
=پانویس= | == پانویس == | ||
{{پانویس | {{پانویس}} | ||
[[رده: تصوف]] | [[رده:تصوف]] | ||
[[رده:صوفیه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۵
| نام | أبو عثمان سعید بن إسماعیل بن سعید بن منصور الحیری النیشابوری |
|---|---|
| نامهای دیگر | ابو عثمان الحیری |
| درگذشت | 298ق |
أبو عثمان سعید بن إسماعیل بن سعید بن منصور الحیری النیشابوری از علما، محدثان و شیوخ تصوف اهل سنت در قرن سوم هجری [۱] و نویسنده کتاب «السنن» در مورد احادیث پیامبر است. ابوعبدالرحمان سلمی درباره او می‌گوید: "او در زمان خود یکی از متقی‌ترین مشایخ در در روش زندگی است. او روش تصوف در نیشاپور را رواج داد. ذهبی در مورد او با چنین عباراتی یاد می‌کند: «الشیخ الإمام المحدّث الواعظ القدوة، شیخ الإسلام. او برای خراسانیان همانند جنید بغدادی برای عراقیان بود» حکیم نیشابوری در مورد او گفت: "شیوخ ما با این که ابوعثمان مستجاب الدعوه بود و او مجمع عباد و زاهدان بود اختلاف نظر نداشتند." وی در سال 230 هجری قمری در ری متولد شد و یحیی بن معاذ رازی و شاه بن شجاع کرمانی را شاگردی کرد. سپس به نیشاپور رفت و به حلقه درس ابوحفص نیشابوری ملحق شد و روش تصوف خود را از وی آموخت.
اساتید
او در ری (محل تولد خود) از محمد بن مقاتل رازی و موسی بن نصر حدیث آموخت و در عراق از حمید بن الربیع، محمد بن اسماعیل الاحمسی و چند نفر دیگر آموخت. روش اواینگونه بود که حدیث را می‌شنید و آن را تا آخرین مورد یادداشت می‌کرد.
شاگردان
أبو عمرو أحمد بن نصر، دو پسرش: أبوبکر و أبوالحسن، أبو عمرو بن مطر، إسماعیل بن نجید و چند تن دیگر.
گفتار
حقانیت قلب در چهار ویژگی نهفته است: در تواضع نسبت به خدا، فقر به سوی خدا، ترس از خدا و امید به خدا.
شادی دنیوی سرور الهی را از قلب شما دور می‌کند و ترس شما از دیگران ترس شما از خداوند را از قلب شما حذف می‌کند. و امید به دیگران امید به او را از قلبتان می‌زداید.
تفویض بازگشت چیزی است که از آن غافل هستید به کسی که آن را می‌داند و تفویض مقدمه مقام رضا است و رضا باب الله الاعظم است[۲].
انسان کامل نمی‌شود مگر اینکه حال دلش در بخشش و امتناع و در شرافت و تحقیر برابر باشد و تغییر نکند.
او به ابوجعفر بن حمدان گفت: آیا نمی‌بینی که وقتی از صالحان نام برده می‌شود رحمت نازل می‌شود؟ او گفت بله. فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله سرور صالحان است.
وفات
ابوعثمان در نیشابور در دهم ربیع الثانی سال 298 هجری قمری درگذشت و امیر ابوصالح بر او نماز گذارد[۳].
پانویس
- ↑ طبقات الصوفیة، تألیف: أبو عبدالرحمن السلمی، ص140-144، دار الکتب العلمیة، ط2003
- ↑ حلیة الأولیاء، تألیف: أبو نعیم، ج10، ص262
- ↑ أبو عثمان الحیری