ابوالعباس دینوری

نام	أحمد بن محمد
نام‎های دیگر	أَبُو الْعَبَّاس الدينَوَرِي
درگذشت	بعداز 340ق

أَبُو الْعَبَّاس الدينَوَرِي که اسمش أحْمد بن مُحَمَّد بود.او از علمای اهل سنت و متصوفه برجسته قرن چهارم هجری است.

دینوری از منظر بزرگان

دینوری از منظر ابوعبدالرحمان السلیمی

ابوعبدالرحمان السلیمی درباره ابوعباس دینوری چنین می گوید: از بهترین فتوا دهندگان و مشایخ تصوف و اهل استقامت در طریقت و با مردم در باب معرفت الهی با بهترین شیوه صحبت می کرد و ایشان را موعظه می نمود.

دینوری از منظر ابوالقاسم قشیری

ابوالقاسم قشیری در مورد ابوالعباس دینوری میگوید:او عالمی فاضل بود.

معاصران

دینوری با بزرگانی از اهل تصوف هم صحبتی و آشنایی داشت که از آن میان می توان به يُوسُف بن الْحُسَيْن ،عبد الله الخراز ،أَبا مُحَمَّد الْجريرِي وَأَبا الْعَبَّاس بن عَطاءاشاره کرد.

سفرها

او به نیشابور رفت و مدتی در آنجا رحل اقامت افکند سپس به سمرقند مهاجرت نمود و تا پایان عمر در آنجا ماند.

وفات

مورخین سال وفات او را بعد از سال 340هجری قمری ذکر کرده اند.

گفتارها

عالم از جهت نگاه به اشیاء متفاوت است همه چیز به خدا بازمی گردد و سپس از خدا به خلق بازگشت دارند و چیزی از او پنهان نمی ماند و او قبل از هر چیز وجود داشته و همراه همه امور بوده، راهی غیر از آن برای رسیدن به خدا وجود ندارد. بدانید که پایین ترین مرحله ذکر این است که آنچه غیر از اوست فراموش کند ، و نهایت ذکر این است که ذاکر در ذکرش و از ذکرش محو شود، و غرق در مذکور از رجوع به مقام ذکر است، و این حالت فناء در فنا است.