ابراهیم بن هاشم قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
Wikivahdat (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '=منابع=↵↵#' به '== منابع == #') |
جز (جایگزینی متن - 'علیه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
=معرفی اجمالی= | =معرفی اجمالی= | ||
احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است ولی در منابع دیگر كنیه او ذكر نشده است. وی در اواخر سده سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. وی در قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب [[امام رضا | احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است ولی در منابع دیگر كنیه او ذكر نشده است. وی در اواخر سده سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. وی در قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا]] است و اصالتاً اهل [[كوفه]] بود اما از آنجا به قم آمد و نخستین كس بود كه احادیث كوفه را در قم منتشر نمود. برادرانش «ابراهیم» و «محمد» از محدثان زبردست و استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بودهاند. همچنین عموی پدرش «اسحاق بن ابراهیم» یكی دیگر از محدثان شیعه است كه از او احادیث متعددی در منابع شیعه به چشم میخورد. | ||
وی نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب307ق) كه از مفسران بزرگ شیعه و استاد «شیخ كلینی»(م329ق) است، به علوم حدیث روی آورد و احادیث زیادی از او فرا گرفته است. وی در قم با كسانی چون [[محمد بن موسی بن متوكل]](م. ح340ق)، [[محمد بن علی ماجیلویه]](م. ب343ق)، [[جعفر بن حسین بن علی بن شهریار قمی]]، [[جعفر بن محمد بن قولویه قمی]](م368ق)، [[حسن بن احمد بن ادریس قمی]] و بسیاری دیگر هم عصر و هم بحث بود و برخی از احادیث آنها به صورت مشترك از پدرش نقل شده است. از اساتید دیگر او «عبدالله بن جعفر حمیری»(م. ب297ق)، «سعد بن عبدالله اشعری»(م301ق) و «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) هستند. از شاگردان او علاوه بر «شیخ صدوق» میتوان به «ابومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی» را نام برد كه در ری اقامت داشت و معروف به «ابن رازی» است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است. | وی نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب307ق) كه از مفسران بزرگ شیعه و استاد «شیخ كلینی»(م329ق) است، به علوم حدیث روی آورد و احادیث زیادی از او فرا گرفته است. وی در قم با كسانی چون [[محمد بن موسی بن متوكل]](م. ح340ق)، [[محمد بن علی ماجیلویه]](م. ب343ق)، [[جعفر بن حسین بن علی بن شهریار قمی]]، [[جعفر بن محمد بن قولویه قمی]](م368ق)، [[حسن بن احمد بن ادریس قمی]] و بسیاری دیگر هم عصر و هم بحث بود و برخی از احادیث آنها به صورت مشترك از پدرش نقل شده است. از اساتید دیگر او «عبدالله بن جعفر حمیری»(م. ب297ق)، «سعد بن عبدالله اشعری»(م301ق) و «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) هستند. از شاگردان او علاوه بر «شیخ صدوق» میتوان به «ابومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی» را نام برد كه در ری اقامت داشت و معروف به «ابن رازی» است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است. | ||
نسخهٔ ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۰
نویسنده این صفحه در حال ویرایش عمیق است.
یکی از نویسندگان مداخل ویکی وحدت مشغول ویرایش در این صفحه می‌باشد. این علامت در اینجا درج گردیده تا نمایانگر لزوم باقی گذاشتن صفحه در حال خود است. لطفا تا زمانی که این علامت را نویسنده کنونی بر نداشته است، از ویرایش این صفحه خودداری نمائید.
آخرین مرتبه این صفحه در تاریخ زیر تغییر یافته است: ۲۲:۱۰، ۲۳ ژانویه ۲۰۲۳؛
| نام | احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی |
|---|---|
| القاب و سایر نام‌ها | ابوعلی |
| زاده | اواخر سده سوم • قم |
| درگذشت | حدود 355هجری • قم |
| استادان | علی بن ابراهیم بن هاشم قمی • عبدالله بن جعفر حمیری • سعد بن عبدالله اشعری • احمد بن ادریس قمی |
| شاگردان | بومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی |
| دین و مذهب | اسلام • تشیع |
احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، (000 – حدود 355ق)ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است. در اواخر سده سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب307ق) كه از مفسران بزرگ شیعه و استاد «شیخ كلینی»(م329ق) است، به علوم حدیث روی آورد و احادیث زیادی از او فرا گرفته است.
معرفی اجمالی
احمد بن علی بن ابراهیم بن هاشم قمی، ابوعلی. فقیه، مفسر، محدث شیعی و استاد شیخ صدوق. شیخ منتجب الدین در تاریخ ری كنیه او را «ابوعلی» ذكر نموده است ولی در منابع دیگر كنیه او ذكر نشده است. وی در اواخر سده سوم در قم دیده به جهان گشود و درمیانه سده چهارم حدود 355هجری در همین شهر درگذشت. وی در قم پرورش یافت. جد او «ابواسحاق ابراهیم بن هاشم» از اصحاب امام رضا است و اصالتاً اهل كوفه بود اما از آنجا به قم آمد و نخستین كس بود كه احادیث كوفه را در قم منتشر نمود. برادرانش «ابراهیم» و «محمد» از محدثان زبردست و استاد «شیخ صدوق»(م381ق) بودهاند. همچنین عموی پدرش «اسحاق بن ابراهیم» یكی دیگر از محدثان شیعه است كه از او احادیث متعددی در منابع شیعه به چشم میخورد.
وی نزد پدرش «علی بن ابراهیم بن هاشم قمی»(م. ب307ق) كه از مفسران بزرگ شیعه و استاد «شیخ كلینی»(م329ق) است، به علوم حدیث روی آورد و احادیث زیادی از او فرا گرفته است. وی در قم با كسانی چون محمد بن موسی بن متوكل(م. ح340ق)، محمد بن علی ماجیلویه(م. ب343ق)، جعفر بن حسین بن علی بن شهریار قمی، جعفر بن محمد بن قولویه قمی(م368ق)، حسن بن احمد بن ادریس قمی و بسیاری دیگر هم عصر و هم بحث بود و برخی از احادیث آنها به صورت مشترك از پدرش نقل شده است. از اساتید دیگر او «عبدالله بن جعفر حمیری»(م. ب297ق)، «سعد بن عبدالله اشعری»(م301ق) و «احمد بن ادریس قمی»(م306ق) هستند. از شاگردان او علاوه بر «شیخ صدوق» میتوان به «ابومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی» را نام برد كه در ری اقامت داشت و معروف به «ابن رازی» است. از او اثر تألیفی معرفی نشده است.
استادان
وی نزد پدرش علی بن ابراهیم بن هاشم قمی و اشخاصی چون عبدالله بن جعفر حمیری، سعد بن عبدالله اشعری، احمد بن ادریس قمی درس خوانده است.
شاگردان
شیخ صدوق و ابومحمد جعفر بن احمد بن علی ایلاقی قمی از شاگردان مشهور وی هستند.
منابع
- تاریخ ری، منتجب الدین بن بابویه؛
- خصال صدوق، ص39حدیث24، وص225حدیث57؛
- طبقات اعلام الشیعه، ج1ص32؛
- عیون اخبار الرضا، ج1ص9 حدیث12؛
- لسان المیزان، ابن حجر، ج1ص233 شماره734؛
- معجم رجال الحدیث، ج2ص164 شماره 678.