ابراهیم بن خالد مقری كسایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'اهل‌سنت' به 'اهل سنت')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شخصیت
{{جعبه اطلاعات شخصیت
| عنوان = ابراهیم بن خالد
| عنوان = ابراهیم بن خالد
| تصویر = احمد بن اسماعیل بن عبدالله قمی.jpg
| تصویر = عالمان شیعه.jpg
| نام = ابراهیم بن خالد مقری كسایی
| نام = ابراهیم بن خالد مقری كسایی
| نام‌های دیگر =  
| نام‌های دیگر =  
خط ۸: خط ۸:
| محل تولد = [[کوفه]]
| محل تولد = [[کوفه]]
| سال درگذشت =  
| سال درگذشت =  
| تاریخ درگذشت = 305ق.
| تاریخ درگذشت = 305 ق
| محل درگذشت =  
| محل درگذشت =  
| استادان =  
| استادان =  
خط ۱۹: خط ۱۹:
| وبگاه =  
| وبگاه =  
}}
}}
'''ابراهیم بن خالد مقری كسایی'''، از راویان [[شیعه]] در نیمه نخست قرن چهارم هجری. در[[کوفه]] بدنیا آمد و همان‌جا تا پایان عمر زندگی کرد.
'''ابراهیم بن خالد مقری كسایی'''، از راویان [[مذهب شیعه|شیعه]] در نیمه نخست قرن چهارم هجری. در[[کوفه]] بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد.


== معرفی اجمالی ==
== معرفی اجمالی ==

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۸

ابراهیم بن خالد
عالمان شیعه.jpg
نام کاملابراهیم بن خالد مقری كسایی
اطلاعات شخصی
روز تولداوایل قرن چهارم
محل تولدکوفه
روز درگذشت305 ق
دیناسلام، اهل سنت
فعالیت‌هاروای حدیث

ابراهیم بن خالد مقری كسایی، از راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. درکوفه بدنیا آمد و همانجا تا پایان عمر زندگی کرد.

معرفی اجمالی

ابراهیم بن خالد مقری كساییاز راویان شیعه در نیمه نخست قرن چهارم هجری. وی احتمالاً در كوفه دیده به جهان گشود و زندگی را در همان‌جا به سر آورده است. سال تولد و وفات او در دست نیست. شیخ صدوق در أمالی با دو واسطه از او نقل حدیث می‏كند و این مطلب گویای آن است‏‌كه وی با شیخ صدوق، فاصله زمانی زیادی داشته است، بنابراین می‌توان او را از راویان حدیث در اوایل سده چهارم دانست. در منابع رجالی اشاره‌‏ای به شرح ‏حال او نشده است. وی از عبدالله بن داهر رازی روایتی در فضیلت كوفه دارد كه این روایت را «محمدبن جعفر» معروف به ابن تبان از او نقل كرده است.

لقب

وی ساكن كوفه بود و در آن‌جا پرورش یافت. در قرائت قرآن دستی داشت و لقب او به عنوان قاری قرآن مشهور بود.

آثار

از او هیچ كتابی معرفی نشده است.

منابع

  • أمالي شيخ صدوق، ص298حديث334؛
  • طبقات اعلام الشيعه، ج1ص2.