آیت الله بروجردی آیت اخلاص (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (تمیزکاری)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
|-
|-
|نام اصلی کتاب
|نام اصلی کتاب
|طلایه داران تقریب (1)‏
|طلایه داران تقریب(1)‏
آیة‌اللهّ بروجردی
آیة‌اللهّ بروجردی
آیت اخلاص
آیت اخلاص
خط ۳۱: خط ۳۱:


</div>
</div>
این اثر اولین کتاب از مجموعه «طلایه‌داران تقریب» است که به زندگی‌نامه، اندیشه، ویژگی‌های اخلاقی، ‏تفکرات تقریبی وحدت‌گرایانه، فعالیت‌های عمرانی و فرهنگی و سیرهسیاسی حضرت آیت‌الله بروجردی پرداخته ‏است.
این اثر اولین کتاب از مجموعه «طلایه‌داران تقریب» است که به زندگی‌نامه، اندیشه، ویژگی‌های اخلاقی، ‏تفکرات تقریبی وحدت‌گرایانه، فعالیت‌های عمرانی و فرهنگی و سیره سیاسی حضرت [[سید حسین بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] پرداخته ‏است.
آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در صفر ١٢٩٢ در شهر بروجرد به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات ‏مقدماتی، به اصفهان رفت و در محضر اساتید بزرگی همانند میرزا ابوالمعالی کلباسی، سید محمّدتقی مدرس، ‏سید محمّد باقر درچه‌ای تلمذ نمود وپس از نه سال اقامت و تحصیل در اصفهان به مراتب عالی اجتهاد دست ‏یافت. آنگاه در ١٣١٩ ق. به نجف اشرف رهسپار شد و مدت نه سال در محضر آیات عظام آخوند خراسانی و شیخ ‏الشریعهاصفهانی بود. وی در کنار بهره‌مندی از محضر علمای نجف، خود کرسی تدریس بپا داشت و کتاب ‏فصول را بر جمعی از فضلای آن حوزه تدریس کرد. ‏
 
این مرجع گرانقدر در ١٣٢٨ ق. به شهر بروجرد، موطن خود، بازگشت و به مدت سی سال در این شهر اقامت ‏داشت و به طور مستمر مشغول تحصیل و تألیف و تدریس فقه، اصول و تعلیم شخصیت‌های برجستهحوزوی ‏بود. ‏
== زندگی‌نامه بروجردی == 
وی در پی اصرار و درخواست علمای قم از جمله امام خمینی (ره) در ١٣٦٤ ق. در میان استقبال بی نظیر ‏مراجع، علما و مردم قم وارد این شهر شد. آیت‌الله بروجردی به مدت پانزده سال مدیریت حوز هعلمیهقم را به ‏عهده داشت و برخی مراجع عظام نظیر امام خمینی(ره)، عبدالرحیم ربانی شیرازی، اشتهاردی، صافی گلپایگانی و ‏فاضل لنکرانی در محضر ایشان کسب فیض و علم نمودند.
آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در [[ماه صفر المظفر|صفر]] ١٢٩٢ در شهر [[بروجرد]] به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات ‏مقدماتی، به [[اصفهان]] رفت و در محضر استادان بزرگی همچون میرزا ابوالمعالی کلباسی، سید محمّدتقی مدرس، ‏سید محمّد باقر درچه‌ای تلمذ نمود و پس از نه سال اقامت و تحصیل در [[اصفهان]] به مراتب عالی [[اجتهاد]] دست ‏یافت. آنگاه در ١٣١٩ ق. به [[نجف اشرف]] رهسپار شد و مدت نه سال در محضر آیات عظام آخوند خراسانی و شیخ ‏الشریعه اصفهانی بود. وی در کنار بهره‌مندی از محضر علمای نجف، خود کرسی تدریس بپا داشت و کتاب ‏فصول را بر جمعی از فضلای آن حوزه تدریس کرد. ‏
وی صاحب آثار متعددی از جمله الاحادیث المقلوبه، جامع الاحادیث الشیعة، الفقه الاستدلالی است و حاشیه‌هایی بر نهایه، مبسوط و خلاف شیخ طوسی وجز آن به نگارش در آورده است. ‏
این مرجع گرانقدر در ١٣٢٨ ق. به شهر بروجرد، موطن خود، بازگشت و به مدت سی سال در این شهر اقامت ‏داشت و به طور مستمر مشغول تحصیل و تألیف و تدریس [[فقه]]، [[اصول‌|اصول]] و تعلیم شخصیت‌های برجسته حوزوی ‏بود. ‏
آیت‌الله بروجردی بر کتب و آرای فقهی اهل سنت اشراف بسیاری داشت و این اشراف هرگز با نگاه منفی ‏همراه نبود و سعی می‌كرد تا با ادلهآنها موضوع و مسئله را درست بررسی و ریشهابی کند. وی با این گرایش ‏فکری به موضوع «وحدت میان مذاهب» اهتمام بسیاری داشت و همواره پیگیر این مسئله مهم جهان اسلام بود ‏و اعتقاد داشت که سامان‌دهی این موضوع از وظایف حیاتی هر عالم شیعی است.
وی در پی اصرار و درخواست علمای [[قم]] از جمله [[امام خمینی(ره)]] در ١٣٦٤ ق. در میان استقبال بی نظیر ‏مراجع، علما و مردم [[قم]] وارد این شهر شد. [[سید حسین بروجردی|آیت‌الله بروجردی]] به مدت پانزده سال مدیریت [[حوزه علمیه قم]] را به ‏عهده داشت و برخی [[مراجع تقلید|مراجع]] عظام نظیر [[امام خمینی(ره)]]، عبدالرحیم ربانی شیرازی، اشتهاردی، صافی گلپایگانی و [[محمد فاضل لنکرانی|‏فاضل لنکرانی]] در محضر ایشان کسب فیض و علم نمودند.
وی با تأسیس مرکز «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة» از سوی شیخ محمد تقی قمی و علمای سرشناس ‏الأزهر به حمایت جدی از آن برخاست و حتی از کمک مالی به آن دریغ نورزید. علاوه بر آن، با شیخ وقت الأزهر ‏عبدالمجید سلیم و شیخ محمود شلتوت، مکاتباتی داشت که این امر رابطهجهان تشیع را با دنیای اسلام ‏مستحکم‌تر و بسیاری از بدبینی‌ها را به دوستی و محبت تبدیل کرد. در اثر این درایت و حسن تدبیر ـ به قول ‏شهید مطهری ـ شیخ محمود شلتوت، با صدور فتوای تاریخی، برای اولین بار مذهب شیعه را به رسمیت شناخت ‏و برای آن در دانشگاه الأزهر کرسی تدریس مستقل تشکیل داد. ‏
 
=== آثار‏ ===
ایشان آثار بسیاری دارد از جمله آنها می‌توان '''الاحادیث المقلوبه'''، '''جامع الاحادیث الشیعة'''، '''الفقه الاستدلالی''' است و حاشیه‌هایی بر '''نهایه'''، '''مبسوط''' و '''خلاف''' [[شیخ طوسی]] وجز آن به نگارش در آورده است.
 
=== اشراف بر آرای فقهی اهل‌سنت ===
آیت‌الله بروجردی بر کتب و آرای فقهی [[اهل‌سنت]] اشراف بسیاری داشت و این اشراف هرگز با نگاه منفی ‏همراه نبود و سعی می‌كرد تا با ادلهآنها موضوع و مسئله را درست بررسی و ریشهابی کند. وی با این گرایش ‏فکری به موضوع «وحدت میان مذاهب» اهتمام بسیاری داشت و همواره پیگیر این مسئله مهم جهان اسلام بود ‏و اعتقاد داشت که سامان‌دهی این موضوع از وظایف حیاتی هر عالم شیعی است.
 
=== تأسیس «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة»‏ ===
وی با تأسیس مرکز «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة» از سوی شیخ [[محمد تقی قمی]] و علمای سرشناس [[‏الأزهر]] به حمایت جدی از آن برخاست و حتی از کمک مالی به آن دریغ نورزید. علاوه بر آن، با شیخ وقت الأزهر ‏[[عبدالمجید سلیم]] و [[شیخ محمود شلتوت]]، مکاتباتی داشت که این امر رابطۀ جهان [[تشیع]] را با دنیای [[اسلام]] ‏مستحکم‌تر و بسیاری از بدبینی‌ها را به دوستی و محبت تبدیل کرد.
 
== به‌رسمیت شناختن شیعه ==
در اثر این درایت و حسن تدبیر ـ به قول [[‏شهید مطهری]] ـ [[شیخ محمود شلتوت]]، با صدور فتوای تاریخی، برای اولین بار [[مذهب شیعه]] را به رسمیت شناخت ‏و برای آن در [[دانشگاه الأزهر‌|دانشگاه الأزهر]] کرسی تدریس مستقل تشکیل داد.
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب‌ها]]
[[رده:کتاب های تقریبی]]
[[رده:کتاب‌های تقریبی]]
[[رده:منشورات مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]
[[رده:منشورات مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]]

نسخهٔ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۰

آیت الله بروجردی (آیت اخلاص).png
نام کتاب آیت‌الله بروجردی آیت اخلاص
نام اصلی کتاب طلایه داران تقریب(1)‏

آیة‌اللهّ بروجردی آیت اخلاص

نویسنده عبدالرحیم اباذری
زبان کتاب فارسی
سال نشر 1382 ش
ناشر مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تیراژ 3000 نسخه
نوبت چاپ اول

این اثر اولین کتاب از مجموعه «طلایه‌داران تقریب» است که به زندگی‌نامه، اندیشه، ویژگی‌های اخلاقی، ‏تفکرات تقریبی وحدت‌گرایانه، فعالیت‌های عمرانی و فرهنگی و سیره سیاسی حضرت آیت‌الله بروجردی پرداخته ‏است.

زندگی‌نامه بروجردی

آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در صفر ١٢٩٢ در شهر بروجرد به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات ‏مقدماتی، به اصفهان رفت و در محضر استادان بزرگی همچون میرزا ابوالمعالی کلباسی، سید محمّدتقی مدرس، ‏سید محمّد باقر درچه‌ای تلمذ نمود و پس از نه سال اقامت و تحصیل در اصفهان به مراتب عالی اجتهاد دست ‏یافت. آنگاه در ١٣١٩ ق. به نجف اشرف رهسپار شد و مدت نه سال در محضر آیات عظام آخوند خراسانی و شیخ ‏الشریعه اصفهانی بود. وی در کنار بهره‌مندی از محضر علمای نجف، خود کرسی تدریس بپا داشت و کتاب ‏فصول را بر جمعی از فضلای آن حوزه تدریس کرد. ‏ این مرجع گرانقدر در ١٣٢٨ ق. به شهر بروجرد، موطن خود، بازگشت و به مدت سی سال در این شهر اقامت ‏داشت و به طور مستمر مشغول تحصیل و تألیف و تدریس فقه، اصول و تعلیم شخصیت‌های برجسته حوزوی ‏بود. ‏ وی در پی اصرار و درخواست علمای قم از جمله امام خمینی(ره) در ١٣٦٤ ق. در میان استقبال بی نظیر ‏مراجع، علما و مردم قم وارد این شهر شد. آیت‌الله بروجردی به مدت پانزده سال مدیریت حوزه علمیه قم را به ‏عهده داشت و برخی مراجع عظام نظیر امام خمینی(ره)، عبدالرحیم ربانی شیرازی، اشتهاردی، صافی گلپایگانی و ‏فاضل لنکرانی در محضر ایشان کسب فیض و علم نمودند.

آثار‏

ایشان آثار بسیاری دارد از جمله آنها می‌توان الاحادیث المقلوبه، جامع الاحادیث الشیعة، الفقه الاستدلالی است و حاشیه‌هایی بر نهایه، مبسوط و خلاف شیخ طوسی وجز آن به نگارش در آورده است.

اشراف بر آرای فقهی اهل‌سنت ‏

آیت‌الله بروجردی بر کتب و آرای فقهی اهل‌سنت اشراف بسیاری داشت و این اشراف هرگز با نگاه منفی ‏همراه نبود و سعی می‌كرد تا با ادلهآنها موضوع و مسئله را درست بررسی و ریشهابی کند. وی با این گرایش ‏فکری به موضوع «وحدت میان مذاهب» اهتمام بسیاری داشت و همواره پیگیر این مسئله مهم جهان اسلام بود ‏و اعتقاد داشت که سامان‌دهی این موضوع از وظایف حیاتی هر عالم شیعی است.

تأسیس «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة»‏

وی با تأسیس مرکز «دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیة» از سوی شیخ محمد تقی قمی و علمای سرشناس ‏الأزهر به حمایت جدی از آن برخاست و حتی از کمک مالی به آن دریغ نورزید. علاوه بر آن، با شیخ وقت الأزهر ‏عبدالمجید سلیم و شیخ محمود شلتوت، مکاتباتی داشت که این امر رابطۀ جهان تشیع را با دنیای اسلام ‏مستحکم‌تر و بسیاری از بدبینی‌ها را به دوستی و محبت تبدیل کرد.

به‌رسمیت شناختن شیعه

در اثر این درایت و حسن تدبیر ـ به قول ‏شهید مطهری ـ شیخ محمود شلتوت، با صدور فتوای تاریخی، برای اولین بار مذهب شیعه را به رسمیت شناخت ‏و برای آن در دانشگاه الأزهر کرسی تدریس مستقل تشکیل داد.