الوحدة والإنسجام الإسلامی (کتاب)

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۰۹ توسط Nazari.m (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «<div class="wikiInfo"> بندانگشتی|وسط {| class="wikitable...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
الوحدة والانسجام الإسلامی.png
نام کتاب الوحدة والإنسجام الإسلامي
نام اصلی کتاب الوحدة والإنسجام الإسلامي مشروع حضاري
نویسنده جمال الدین عبدالرسول
اشراف علی اصغر اوحدی
زبان کتاب عربی
سال نشر 1430 ق / 2009 م
ناشر مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی
تیراژ 1000 نسخه
نوبت چاپ اول

مؤلف در اين کتاب کوشيده تا برنامة تمدن¬ساز و وحدت¬بخش اسلام را از خلال سخنراني¬ها و پيام¬هاي رهبر ‏انقلاب اسلامي ايران استخراج كند و در ضمن مقايسة تمدن اسلامي با تمدن غرب، برتري¬ها و شايستگي¬هاي ‏تمدن اسلامي را که تمدني اخلاقي است در برابر تمدن مادي غرب آشکار سازد. آنچه که در سرتاسر کتاب به ‏عنوان اساس و محور بحث مورد توجه قرار گرفته است وحدت و انسجام اسلامي مي¬باشد. کتاب داراي مقدمه¬اي ‏طولاني و شش فصل مي¬باشد و در مقدمه به مبارزات و تهديداتي که جهان اسلام با آن مواجه است پرداخته و به ‏مسائلي چون تهاجم فرهنگي و فعاليت¬هاي گوناگون مستشرقان اشاره نموده است.‏ در فصل اول، مفهوم وحدت اسلام را در ضمن بحث در مسائل اجتماعي اسلام و ارزشي که اسلام براي انسان ‏قائل است بررسي و در پايان اين فصل به اين اشاره کرده که انسان فطرتاً و طبيعتاً وحدت¬طلب و مدني بالطبع ‏است. نويسنده در ضمن استناد به احاديث و روايات و اقوال دانشمندان جامعه شناسي، سخنان رهبر معظم انقلاب ‏را نيز بيان نموده است. استراتژي وحدت و انسجام اسلامي موضوع فصل دوم مي¬باشد كه ضمن بررسي لغوي اين ‏مطلب، به اصطلاحات اخوت اسلامي، تأليف قلوب، پرداخته است.‏ منابع و مآخذي که دربارة وحدت اسلامي بايد به آنها رجوع نمود ابتدا قرآن کريم، سپس سنت شريف نبوي و ‏احاديث و روايات اهل بيت (ع) است که در فصل سوم مورد بررسي قرار گرفته¬اند.‏ در فصل چهارم، وحدت اسلامي را از ديدگاه¬هاي سياسي و فلسفي مورد تحقيق قرار داده و در پايان ضمن ‏دعوت به وحدت، از مسلمانان خواسته که از تعصب کورکورانه و هرگونه خصومت بين مسلمانان پرهيز نمايند.‏ فصل پنجم به آن دسته از مبارزات، موانع و مشکلاتي چون استكبار جهاني، جهل، تعصب و فقر که مانع ‏تحقق وحدت اسلامي شده يا آن را به تعويق مي¬اندازند، پرداخته است. ودر فصل پاياني به مظاهر وحدت اسلامي ‏چون حج و تولد پيامبر اکرم (ص) و تأسيس دارالتقريب بين المذاهب اشاره دارد. در پايان نيز فتواي دو تن از ‏علماء مصر، شيخ محمود شلتوت و دکتر فريد واصل نصر را دربارة تقليد از مذهب شيعة اماميه به عنوان ضميمه ‏آورده است.‏