سمیطیه
سميطيه از فرق «شيعه» و پيروان يحيى بن سميط بغدادى بودند.این فرقه به جهت اقتباس از نام مؤسس فرقه و انتساب به او، شمیطیه خوانده و در برخی از منابع سمطیه و شمطیه گزارش شده است.
مؤسس فرقه
نام مؤسس این فرقه، با اختلاف گزارش شده‌است. برخی نام او را يحيى بن شميط خوانده اند و شهرستانى ابن ابى شميط و مقريزى، يحيى بن شميط الاحمسى و علامه مجلسى در «بحار الانوار» يحيى بن ابى السبط و فرقه او را «سبطيه» آورده است. [۱]
شرح حال
نقل شده است که یحیی بن شمط الاحمسی با مختار ثقفی بوده و از فرماندهان سپاه او محسوب می‌شده است و در بصره به دستور مختار امیر سپاه بود و در مقابل مصعب بن زبیر به جنگ پرداخت و در سرزمینی به نام مدار کشته شد. [۲]
اعتقادات
سمیطیه پس از رحلت حضرت جعفر بن محمد (ع) قايل به امامت پسرش عبد الله ملقب به افطح شدند. شيخ مفيد می گوید که عبد الله پس از اسماعيل بزرگ ترين فرزند امام جعفر صادق (ع) بود، ولى منزلت و احترامى در پيش او نداشت. مامقانى در تنقيح المقال آورده است که يحيى بن ابى السبط مردى خبيث و در حديث ضعيف بود. [۳] [۴] [۵]
پانویس
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 236
- ↑ المقریزی، المواعظ والاعتبار، ج۴، ص۱۸۰.
- ↑ مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، چاپ دوم، ص 236
- ↑ اشعری قمی سعد بن عبد الله ، المقالات و الفرق، تحقيق محمد جواد مشكور، تهران، سال 1963 میلادی، ص 224.
- ↑ مامقانی عبد الله، تنقيح المقال فى علم احوال الرجال، نجف اشرف، ج 3، ص 308.