اسماعیل بن موسی منک

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۲ توسط Negahban (بحث | مشارکت‌ها)
پرونده:اسماعيل بن موسی منك.jpg
اسماعيل بن موسی منك
نام اسماعیل بن موسی منک
القاب و سایر نام‌ها مفتی مِنک
زاده 27 ژوئن 1975 میلادی

هراری - زیمباوه

دین و مذهب اسلام، اهل تسنن
فعالیت‌ها
  • تبلیغ دین اسلام
  • مفتی
  • جزء 500 مسلمان تاثیرگذار جهان در سالهای 2014 و 2017

اسماعیل بن موسی مِنک (Ismail ibn Musa Menk)، یا مفتی مِنک، از مبلغین مسلمان و در حال حاضر مفتی اعظم زیمباوه است.[۱] او قرآن رادر سن 9 سالگی حفظ کرد. در سن ۱۲ سالگی زبان‌های عربی و اردو را یاد گرفت و احکام شرعی را نزد پدرش شیخ موسی آموخت. او فارغ‌التحصیل دانشگاه اسلامی شد و مدرک دانشگاهی خود را در رشته حقوق اسلامی در چهار مذهب اهل سنت دریافت کرد. سپس به دارالافتاء در دارالعلوم هند پیوست و در حال حاضر امام مسجد هراری در زیمباوه است.

تولد و تحصیلات

شیخ اسماعیل منک در 27 ژوئن 1975 میلادی در هراری زیمباوه به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی خود را در آنجا به پایان رساند و سپس برای اخذ مدرک کارشناسی حقوق اسلامی به دانشگاه اسلامی مدینه رفت. سپس برای تخصص در فقه به گجرات هند رفت.

فعالیت‌ها

او مدیر دار‌الامه (مرکز آموزشی اسلامی) است که نیازهای آموزشی جمعیت مسلمان زیمبابوه را برآورده می‌کند. شیخ منک در شرق آفریقا شناخته شده است، به ویژه که در مقیاس جهانی نیز تدریس می‌کند.

جنجال بر سر او

روزنامه هافینگتون پست او را یک «مدافع اسلامی ضد‌همجنس‌گرا» توصیف کرد زیرا که او افراد همجنس‌گرا را «کثیف» خوانده است. او قرار بود در سال ۲۰۱۳ از شش دانشگاه بریتانیا به نام‌های آکسفورد، لیدز، لستر، لیورپول، کاردیف و گلاسکو بازدید کند اما این سفر پس از آن لغو شد که اتحادیه‌های دانشجویی و مسئولان دانشگاه نسبت به دیدگاه‌های او ابراز نگرانی کردند. یکی از سخنرانی‌های شیخ شامل این کلمات بود: «چگونه ممکن است کسی با همجنس خود کار زشت انجام دهد؟! ... قرآن به وضوح می‌گوید کارهایی که شما انجام می‌دهید اشتباه است ... خدا در مورد اینکه این کار چقدر کثیف است صحبت می‌کند ... با احترام به حیوانات [همجنس‌گرایان] بدتر از حیوانات هستند.»

ممنوعیت ورود به سنگاپور

در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۷ کشور سنگاپور، منک را از ورود به مرزهای خود منع کرد؛ زیرا معتقد بود دیدگاه‌هایی را بیان می‌کند که مخالف با قوانین و سیاست‌های چند فرهنگی آن کشور است. وزارت امور داخلی سنگاپور در بیانیه‌ای دلیل رد درخواست منک برای مجوز فعالیت کوتاه مدت در سنگاپور را ناشی از «آموزه‌های فکری او که دال بر تقسیم افراد و فرق بین آنهاست» اعلام کرد.[۲]

شورای علمای زیمبابوه با انتشار بیانیه‌ای «ناراحتی و ناامیدی» خود را از این ممنوعیت اعلام کرد. در این بیانیه آمده است که: منک «یک ارزش برای زیمبابوه چند فرهنگی و چند دینی» است و بینندگان باید «به سخنرانی‌های او به طور کامل گوش دهند» تا «کلیپ‌های بریده شدۀ چند دقیقه‌ای» ذهن مخاطب را از مسیر میانه‌ای که او دارد، منحرف نکنند [۳].

ممنوعیت ورود به دانمارک

در نوامبر ۲۰۱۸ میلادی دولت دانمارک ورود منک به مرزهای خود را ممنوع کرد.[۴]

جوایز و تقدیر

مینک در ۱۶ آوریل ۲۰۱۶ با دکترای افتخاری در راهنمایی اجتماعی از دانشکده آلدرسگیت فیلیپین و همچنین دانشکده آلدرسگیت در دوبلین ایرلند مورد تقدیر و تشویق قرار گرفت.[۵]

او در سال ۲۰۱۵ از سوی مجله هندی کوچین هرالد برنده جایزه رهبری جهانی در هدایت اجتماعی شد.[۶]

او در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۷ در فهرست ۵۰۰ مسلمان برتر قرار گرفت.[۷]

پانویس

  1. Piscatori, James؛ Saikal, Amin (19 سبتمبر 2019)، Islam Beyond Borders: The Umma in World Politics، ISBN 9781108481250، مؤرشف من الأصل في 24 مارس 2020.
  2. "Singapore bans Mufti Menk from entering country"، Al Jazeera، مؤرشف من الأصل في 02 يونيو 2019، اطلع عليه بتاريخ 31 أكتوبر 2017.
  3. "STATEMENT BY Majlisul Ulama Zimbabwe MUZ (Council of Islamic Scholars) on the Mufti Menk issue" (PDF)، Mufti Menk، 31 أكتوبر 2017، مؤرشف من الأصل (PDF) في 07 نوفمبر 2017، اطلع عليه بتاريخ 31 أكتوبر 2017.
  4. "Den nationale sanktionsliste – Religiøse forkyndere med indrejseforbud"، www.nyidanmark.dk (باللغة الدنماركية)، مؤرشف من الأصل في 22 أبريل 2020، اطلع عليه بتاريخ 30 ديسمبر 2019.
  5. "MUFTI ISMAIL MENK HONORED"، Aldersgate College، 16 أبريل 2016، مؤرشف من الأصل في 15 ديسمبر 2018، اطلع عليه بتاريخ 18 مايو 2016.
  6. "4th KSBEA 2015 Global Leadership Award 2015 Winners" (PDF)، The Times of India، 10 يونيو 2015، مؤرشف من الأصل (PDF) في 31 مارس 2019، اطلع عليه بتاريخ 08 يوليو 2015.
  7. "The 500 Most Influential Muslims 2017" (PDF)، المركز الملكي للبحوث والدراسات الإسلامية، مؤرشف من الأصل (PDF) في 26 مارس 2018.