نتایج جستجو

سید عبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 3، ص 117، انتشارات اسلام، تهران، چاپ دوم، 1378ش. ناس، 1. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج

147؛ المیزان، ج 2، ص 192؛ مع الطب فی القرآن، ص 140 سوره مائده آیه 91 مجمع البیان، ج 3، ص 350؛ التفسیر الکبیر، ج 12، ص 13 سوره انعام آیه 146 سوره نساء آیات

الکافی، ج‌3، ص‌243، 246‌ـ‌247. مجمع البیان، ج‌7، ص‌192. جامع‌البیان، مج‌11، ج‌21، ص‌68‌؛ مجمع‌البیان، ج‌8‌، ص‌486. مجمع البیان، ج‌6‌، ص‌649‌. اعتقادات، ص‌98‌ـ‌102؛

مرسلات، آیه ۳۰-۳۱ ص، آیه ۵۸ مقاله "جهنم" در دائره المعارف بزرگ اسلامی مجمع البیان نهج‌البلاغه، نامه 27 بحارالانوار، ج8، ص286 شعرانی، نثر طوبی، ج1، ص148

ششم، 72، ص 54. محمدهادى معرفت، تاریخ قرآن، سمت، چ اول، 75، ص 45. طبرسى، مجمع البیان، مترجم: على کرمى، نشر فراهانى، چاپ اول، 80، ج 30، ص 1226. مکارم شیرازى،

آیه۵۸. المیزان، ج۱۴، ص۵۶۵. طبرسی، مجمع البیان، تهران، انتشارات ناصر خسرو، ۱۳۷۲ ش، ج۷، ص۱۴۸. نساء/سوره۴، آیه۹۷. مجمع البیان، ج۵، ص۷۶.

307، ح 616. لتبیان فی تفسیر القرآن، شیخ طوسی (385ـ460 ق)، ج 2، ص 484. مجمع البیان فی تفسیر القرآن، شیخ طبرسی(متوفای 548 ق)، ج 2، ص 762ـ763. البرهان فی تفسیر

از قبول عام و استقبال شایانی برخوردار بوده است. نقل شده طبرسی، وقتی «مجمع البیان» را نوشته بود و بعد از آنکه کشاف را دید، بر اساس آن تفسیر «جوامع الجامع»

163؛ المنمق، ص 44 تفسیر قرطبی، ج 20، ص 139؛ مبهمات القرآن، ج 2، ص 745؛ مجمع البیان، ج 10، ص 829 الطبقات، ابن سعد، ج 1، ص 62 تاریخ طبری، ج 2، ص 252؛ سبل الهدی،

رجعت را اجماع علمای شیعه دانسته‌اند. امین الاسلام طبرسی در کتاب ارزش مند مجمع البیان در ذیل آیه 83 سوره نمل می‌نویسد: «... و برای این که رجعت (تنها) به ظواهر

ص۴۱۰ مجمع البیان، تفسیر صافی، جامع الجوامع و نور الثقلین، ذیل آیات ۹-۱۰ سوره یوسف ترجمه المیزان (موسوی همدانی سید محمدباقر)، ج11، ص356 مجمع البیان، ج 5،

حذف کلمه «امیرالمؤمنین» از پیمان صلح یکساله با معاویه، پاسخ دادند. نک: مجمع البیان، ج ۹، ص ۱۱۸؛ المصنف، ابن ابی شیبه، ج ۷، ص ۳۸۳؛ سبل الهدی والرشاد، ج ۵،

ص۲۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، انتشارات ناصر خسر، تهران، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۴۷. طبرسی فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، نشر

جعفر، تهران، بنیاد علوم اسلامی، 1362، ج 1، ص 221. همان، ص 224. طبرسی، مجمع البیان، بیروت، موسسه اعلمی، چاپ اول، 1415 ق، ج 1، ص 42. زرکشی، البرهان فی العلوم

بهشت خلد نبوده است، بر این اساس هبوط، هبوط مقامی است. طبرسی در تفسیر مجمع البیان می‌فرماید: هبوط و نزول و وقوع مثل هم هستند (به یک معنا هستند) که عبارت

16، ص 101، قاهر، دار الکتب المصریة، چاپ دوم، 1384ق طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تحقیق، مقدمه، بلاغی، محمد جواد، ج ‏6، ص 800، تهران، ناصر

قراشی، ج 1، ص 549 ; و تفسیر مراغی، ج، ص تفسیر قرطبی، ح 10، ص 6743 ; مجمع البیان، روح البیان، روح المعانی، المیزان وتفسیر ابوالفتوح رازی، ذیل آیه 12 سوره معارج;

خضر نامیدند، چون هر جا نماز می‏‌گزارد، زمین اطراف او سبز می‌‏شد." در مجمع البیان نیز ذیل آیه شریفه چنین آمده ‏است: "موسی و جوان همراه او به بنده‏ای از

طبری، محمد بن جریر، جامع البیان، ج۱،ص۱۶۱. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج ۱، ۲۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱،ص ۶۱. فیومی، احمد بن

۱۷. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل سوره آل عمران آیه ۴. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ذیل سوره انعام آیه ۷۳. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن،