نتایج جستجو

(د۱۳۷۰ق) با عنوان صراط النجاة به فارسی ترجمه شد و در ۱۳۳۴ق، و بار دیگر در ۱۳۴۵ق به چاپ رسید. همچنین رساله عملیه اصفهانی به زبان فارسی با نام ذخیرة الصالحین در

علی تَنُوخی؛ ابوعبداللّه واسطی؛ ابوالحسن علی بن فَرزویه؛ ابوبکربن حرب تُستَری؛ ابواحمد عَسکری عَبدَکی(ابن‌عَبْدَک)؛ ابوالحسن اسفراینی؛ ابوعبدالرحمان صَیدَلانی؛

ابواسحاق ابراهیم بن احمد طبری (م393ق)؛ ابوعلی فارسی (م377ق)؛ ابوسعید سیرافی (م368)؛ عبدالرحیم بن نباته (م374ق)؛ ابوالحسن علی بن عیسی (م420ق)؛ ابوعبدالله مرزبانی

احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی، محدث شیعی است. احمد بن محمد بن یحیی فارسی، (000 – حدود 330ق) ابوعلی. محدث شیعی. به گفته طوسی در رجال

تاجیکستان و عضو مجمع جهانی فقه اسلامی است که به پنج زبان عربی، انگلیسی، فارسی، روسی، اردو تسلط دارد. دکترا - ادبیات و زبان تاجیکی - دانشگاه ملی تاجیکستان

علوم دینیّه معمول و متداول است، از نصاب الصبیان و رساله عملیه فارسی آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی (چون ایشان مرجع علی الاطلاق در آن زمان بودند) و کلیات

(عنوان فارسی: فرشته‌ای از غیب، چاپ دوم با تلخیص: فرشته‌ها می‌آیند)؛ تدوین القرآن (عنوان فارسی: تدوین قرآن)؛ قرآن علی (علیه‌السلام) (عنوان فارسی: قرآن علی

اشعار و قطعه‌های منظوم بر جای مانده است. مهم‌ترین اثر میر فندرسکی رساله فارسی معروف به صناعیه است که به عنوان حقایق الصنایع نیز شهرت دارد. پدران او از

همچنین، او را پدرِ انسان‌شناسی و هندشناسی می‌دانند. او به زبان‌های خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبان‌های یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی

دروسی متنوع نظیر فلسفه، رسائل، مکاسب، حلقات اصول، به تفسیر قرآن به زبان‌های فارسی، عربی و انگلیسی نیز مشغول شد. هم‌اکنون او مشغول تدریس خارج فقه و اصول و همچنین

علی اکبر حکمی یزدی میرزا ابوالحسن کرمانشاهی آخوند محمد کاظم خراسانی میرزا محمد حسن آشتیانی آخوند ملا علی نهاوندی میرزا ابوالحسن جلوه سید محمد کاظم یزدی

ادبیات (مشهد) المائده‌السلیمانیه به فارسی در خوردنیها و نوشیدنیها برای شاه سلیمان صفوی ترجمه صحیفه سجادیه به فارسی رساله در جبر و اختیار جواهر و اعراض

صاحب هیچگاه با زبان فارسی و فارسی‌زبانان مخالف نبوده است، بلکه وی با نژادپرستی و کفر و بازگشت به مجوسیت که به بهانه دفاع از زبان فارسی انجام می‌شد، دشمنی

حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. حسن بن ابوالحسن دیلمی، از مفسران امامیه در قرن چهارم. نام او با حسن بن ابی الحسن دیلمی صاحب کتاب

قرآن برای آموزش زبان فارسی و گسترش دانش علوم دینی به نزد روحانی بزگ، آخوند امراه که در شهر یایجی زندگی می‌کرد رفت. در آنجا فارسی را فرا گرفت و توانست از

داده است. عبدالله اردبیلی. از محقق سبزواری آثار بسیاری به دو زبان عربی و فارسی به جا مانده است‌که در این میان چند اثر از وی در بین عالمان و فقیهان از جایگاه

شیعه گردید. ادبیات و عقاید اعتزال را از ابومضر محمود بن جریر ضبی اصفهانی و ابوالحسن علی بن مظفر نیشابوری آموخت. از ابو منصور نصر حارثی و ابوسعید شقانی، حدیث

حوزه‌های علمیه. 3. حضور در بیش از 650 برنامه رادیویی و تلویزیونی به زبان‌های فارسی و عربی. 4. بیش از 400 مجله و روزنامه در سراسر جهان به زبان‌های مختلف، مقاله‌ها

تبریزی (مؤلف حاشیۀ رسائل شیخ انصاری) و محمدعلی قراچه داغی بودند. او ادبیات فارسی و عربی را نیز از شاعر نامی، محمدتقی نیری تبریزی، مشهور به حجت‌الاسلام، فرا

به زبان‌های دیگر از جمله فارسی ترجمه شد. ‏ افزون بر این، ابن‌سینا در ادبیات فارسی نیز دستی قوی داشته‌است. بیش از ۲۰ اثر فارسی به او منسوب است که از میان