عبدالله رازی

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۰ توسط Hadifazl (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - 'می داشت' به 'می‌داشت')
نام أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری
نام‎های دیگر عبدالله الرَّازِیّ
درگذشت 353ق

عبدالله الرَّازِیّ او أَبُو مُحَمَّد عبدالله بن مُحَمَّد بن عبدالله بن عبدالرَّحْمَن الرَّازِیّ الشعرانی الحیری یکی از علمای بنام اهل سنت و اهل تصوف در قرن چهارم هجری بود[۱].

زندگی

اصالتش از شهر ری (شهری تاریخی در نزدیکی تهران در ایران) و زادگاهش نیشابور است. وی با جنید، ابوعثمان، محمد بن الفضل، رویماً ،سمنون، یوسف بن الْحسن، أَبا عَلیّ الْجوزجَانی، مُحَمّد بن حَامِد و سایر شیوخ همراه بود. او از اصحاب بزرگ ابوعثمان است و ابوعثمان او را گرامی می‌داشت و به او احترام می گذاشت و جایگاه او را می شناخت. وی در سال 353 هجری قمری درگذشت.

گفتار

همه مدعی معرفت هستند اما معرفت واقعی خاص انبیا و اولیای خاص است.

هر که بخواهد جایگاه خود و تعقیب حق یا تخطی از آن را در خود بداند پس به کسانى که با او مخالفت مى‏ کنند، بنگرد اگر تغییرى نکرد، بداند که روحش از حق پیروى مى‌کند.

در کلام ذهبی

ذهبی او را عارف بزرگ طائف نام می برد[۲].از بزرگان نیشابور در زمان خود، او یکسری ریاضتهایی داشت که همه از انجام آنها ناتوان بودند.» او از علمای تصوف بود و احادیث نبوی بسیار نوشته و نقل کرده و ثقه بود.

پانویس

  1. طبقات الصوفیة، أبو عبدالرحمن السلمی، ص337-339، دار الکتب العلمیة، ط2003
  2. سیر أعلام النبلاء، الذهبی، ج16، ص65-66