اسحاق بن عیسی

از ویکی‌وحدت
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۳ توسط Hoosinrasooli (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شخصیت | عنوان = اسحاق بن عیسی | تصویر = احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg | نام = اسحاق بن عیسی | نام‌های دیگر = | سال تولد = نیمه دوم سده سوم هجری | تاریخ تولد = | محل تولد = قم | سال درگذشت = 345 ق | تاریخ درگذشت = | محل درگذشت = قم | استادان = |...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
اسحاق بن عیسی
احمد بن علی بن حسین بن رنجویه.jpg
نام کاملاسحاق بن عیسی
اطلاعات شخصی
محل تولدقم
سال درگذشت345 ق، ۳۳۵ ش‌، ۹۵۶ م
محل درگذشتقم
دیناسلام، شیعه
شاگردانشیخ صدوق
فعالیت‌هامحدث شیعی

اسحاق بن عیسی، محدث شیعی می‌باشد. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند.

معرفی اجمالی

اسحاق بن عیسی، محدث شیعی.کنیه او در منابع ذکر نشده است. وی ظاهراً در نیمه دوم سده سوم هجری در قم دیده به جهان گشود و در اواسط سده چهارم در همین شهر چشم از جهان فرو بست. از معاصران و هم‏ بحثان او در قم محمد بن حسن بن ولید قمی است که با هم از سعد بن عبدالله اشعری روایت دارند. شیخ صدوق نیز که در قم اقامت داشت از شاگردان او بوده و روایتی از او در باره همراهی علی بن ابیطالب(علیه السلام) با رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در زمان غیبتش، نقل کرده است.

در باره ارزش روایات او با توجه به این که شرح‏ حال او در منابع رجالی نیامده، سخن قاطعی نمی‏‌توان گفت، اما شیخ صدوق در روایت مذکور، با جمله «رضی الله عنه» از او تجلیل کرده است. نکته‌‏ای که در باره او مایه شگفتی است آن است که شیخ صدوق در نقل روایت مذکور که به‏ صورت مشترک از او و معاصرش ابن ولید قمی، نقل کرده، اسم او را بر نام معاصرش مقدم داشته است، و این، گویای آن است که وی می‏‌بایست از اساتید مشهور و کثیرالحدیث شیخ صدوق بوده باشد، ولی در سراسر کتاب‏‌های صدوق، تنها همین روایت است که از او نقل شده است. به همین دلیل برخی از صاحب نظران، بر آنند که شیخ صدوق احتمالاً این روایت را از پدرش از سعد بن عبدالله نقل کرده نه از صاحب ترجمه. از تألیفات او گزارشی در منابع ذکر نشده است.

شاگردان

از شاگردان وی تنها نام شیخ صدوق در منابع دیده می‌شود.

منابع

  1. کمال الدین و تمام النعمه، ترجمه منصور پهلوان، ج2ص19، باب33 حدیث26؛
  2. طبقات اعلام الشیعه، ج1ص61.