صلتیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی')
جز (جایگزینی متن - 'عبد ال' به 'عبدال')
خط ۸: خط ۸:


==عقاید==
==عقاید==
معتقد بود که هرگاه مردى سخن ما را بپذیرد و [[مسلمان]] شود، با وى دوست می شویم، ولى از كودكان او بیزارى می جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهد بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،  ص 303 با ویرایش اندک.</ref> <ref>بغدادی عبد القاهر، الفرق بین الفرق،  به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره،  سال  1948میلادی، ص 58</ref>
معتقد بود که هرگاه مردى سخن ما را بپذیرد و [[مسلمان]] شود، با وى دوست می شویم، ولى از كودكان او بیزارى می جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهد بود. <ref>مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی،  ص 303 با ویرایش اندک.</ref> <ref>بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق،  به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره،  سال  1948میلادی، ص 58</ref>
<ref>شهرستانی عبد الکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر تركه اصفهانى، با تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116
<ref>شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر تركه اصفهانى، با تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116
</ref>
</ref>



نسخهٔ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۵

صلتیه‏ پیروان مردى به نام صلت بن عثمان هستند و برخى او را صلت بن ابى الصلت خوانده ‏اند.

شرح حال

ابن اثیر در «لب الباب» نام او را عثمان بن ابى الصلت و میر سید شریف جرجانى در «شرح مواقف» عثمان بن ابى الصلت و به قولى صلت بن صامت آورده‏ است.

پیشینه

وى از «عجارده» بود.

عقاید

معتقد بود که هرگاه مردى سخن ما را بپذیرد و مسلمان شود، با وى دوست می شویم، ولى از كودكان او بیزارى می جوییم، زیرا تا به بلوغ نرسند، شایسته پذیرفتن اسلام نخواهد بود. [۱] [۲] [۳]

پانویس

  1. مشکور محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، نشر آستان قدس رضوی، سال 1372 شمسی، ص 303 با ویرایش اندک.
  2. بغدادی عبدالقاهر، الفرق بین الفرق، به اهتمام محمد زاهد بن حسن الكوثرى، چاپ قاهره، سال 1948میلادی، ص 58
  3. شهرستانی عبدالکریم، الملل و النحل، ترجمه افضل الدین صدر تركه اصفهانى، با تصحیح سید محمد رضا جلالى نائینى، چاپ تهران، سال 1321 هجری شمسی، ص 116