گلرخسار صفی آوا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌وحدت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۹: خط ۱۹:
}}
}}
'''گلرخسار صفی اِوا'''، متولد 17 دسامبر 1947 م، در شهر دوشنبه از کشور [[تاجیکستان]] است. وی عضو [[اتحادیه جهانی تقریب نهاد نویسندگان ، شعرا و هنرمندان مسلمان]] و از شاعران پارسی‌گوی تاجیکستان است که به وی لقب '''«مادر ملت تاجیک»''' را نیز داده‌اند.
'''گلرخسار صفی اِوا'''، متولد 17 دسامبر 1947 م، در شهر دوشنبه از کشور [[تاجیکستان]] است. وی عضو [[اتحادیه جهانی تقریب نهاد نویسندگان ، شعرا و هنرمندان مسلمان]] و از شاعران پارسی‌گوی تاجیکستان است که به وی لقب '''«مادر ملت تاجیک»''' را نیز داده‌اند.
پیشینه
خانوادهٔ او از خانواده‌های فرهنگی به‌شمار می‌آمدند و ازاین‌رو گلرخسار نیز علاقهٔ بسیار به تحصیل داشت و به همین دلیل در پنج‌سالگی به‌همراه خواهر هفت‌ساله‌اش به کلاس اول ابتدایی دبستان روستایی رفت و به گفتهٔ خودش، اولین ورق‌نوشته‌هایش دیوار خانهٔ پدری و قلمش زغال کورهٔ آشپزی مادرش بود. پس از به پایان بردن دورهٔ ابتدایی، مقاطع راهنمایی و دبیرستان را نیز در مدرسهٔ شبانه‌روزی ناحیهٔ «کامسامُل‌آباد» (نورآباد کنونی) به اتمام رساند و بعد از آن بود که وارد دانشگاه ملی تاجیکستان شد و پس از پنج سال رشتهٔ زبان و ادبیات را به پایان رساند.[۳]
نخستین شعر گلرخسار با عنوان «خانهٔ پدر» در روزنامه‌ای محلی چاپ شد و از آن زمان بیش از پنجاه اثر از وی در زمینه‌های شعر، رمان و پژوهش منتشر شده‌است.
== آثار ==
#بنفشه (۱۹۷۰ م)؛
#خانهٔ پدر (۱۹۷۳ م)؛
#بنیاد دل (۱۹۷۷ م)؛
#گهوارهٔ سبز (۱۹۸۰ م)؛
#آتش سغد  منتشر شده به خط فارسی؛ ( ۱۹۸ م)؛
#روح عریان یا هفت سرودهٔ ناگفتهٔ رابعه (۱۹۸۳ م)؛
#ماتم سفید (۱۹۸۳ م)؛
#تخت سنگین (۱۹۸۹ م).
از جملهٔ دیگر آثار وی که در ایران نیز به چاپ رسیده می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: گلچین اشعار، زادروز درد، اشک طوفان، روایت‌های ناگفته، تنهاتر از تنهایی، سَکَرات.[۳]


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۵

گلرخسار صفی آوا
گلرخسار.jpg
نام کاملگلرخسار صفی آوا
اطلاعات شخصی
سال تولد1947 م، ۱۳۲۵ ش‌، ۱۳۶۵ ق
محل تولددوشنبه، تاجیکستان

گلرخسار صفی اِوا، متولد 17 دسامبر 1947 م، در شهر دوشنبه از کشور تاجیکستان است. وی عضو اتحادیه جهانی تقریب نهاد نویسندگان ، شعرا و هنرمندان مسلمان و از شاعران پارسی‌گوی تاجیکستان است که به وی لقب «مادر ملت تاجیک» را نیز داده‌اند. پیشینه

خانوادهٔ او از خانواده‌های فرهنگی به‌شمار می‌آمدند و ازاین‌رو گلرخسار نیز علاقهٔ بسیار به تحصیل داشت و به همین دلیل در پنج‌سالگی به‌همراه خواهر هفت‌ساله‌اش به کلاس اول ابتدایی دبستان روستایی رفت و به گفتهٔ خودش، اولین ورق‌نوشته‌هایش دیوار خانهٔ پدری و قلمش زغال کورهٔ آشپزی مادرش بود. پس از به پایان بردن دورهٔ ابتدایی، مقاطع راهنمایی و دبیرستان را نیز در مدرسهٔ شبانه‌روزی ناحیهٔ «کامسامُل‌آباد» (نورآباد کنونی) به اتمام رساند و بعد از آن بود که وارد دانشگاه ملی تاجیکستان شد و پس از پنج سال رشتهٔ زبان و ادبیات را به پایان رساند.[۳]

نخستین شعر گلرخسار با عنوان «خانهٔ پدر» در روزنامه‌ای محلی چاپ شد و از آن زمان بیش از پنجاه اثر از وی در زمینه‌های شعر، رمان و پژوهش منتشر شده‌است.

آثار

  1. بنفشه (۱۹۷۰ م)؛
  2. خانهٔ پدر (۱۹۷۳ م)؛
  3. بنیاد دل (۱۹۷۷ م)؛
  4. گهوارهٔ سبز (۱۹۸۰ م)؛
  5. آتش سغد منتشر شده به خط فارسی؛ ( ۱۹۸ م)؛
  6. روح عریان یا هفت سرودهٔ ناگفتهٔ رابعه (۱۹۸۳ م)؛
  7. ماتم سفید (۱۹۸۳ م)؛
  8. تخت سنگین (۱۹۸۹ م).

از جملهٔ دیگر آثار وی که در ایران نیز به چاپ رسیده می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: گلچین اشعار، زادروز درد، اشک طوفان، روایت‌های ناگفته، تنهاتر از تنهایی، سَکَرات.[۳]

جستارهای وابسته

منابع